Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Gerasim Petrovitsj Pavski
Gerasim Petrovitsj Pavski (Герасим Петрович Павский, 4 maart(juliaans) 1787 – Sint-Petersburg, 7(juliaans) 19(gregoriaans) april 1863) was een Russisch-orthodox priester, taalkundige en exegeet. Hij maakte een Bijbelvertaling, was de grondlegger van de Russische Bijbels-historische school, en de auteur van een Russisch leerboek Hebreeuws.
Biografie
Gerasim Pavski werd geboren in het gezin van een orthodox diaken in de provincie Petersburg.
Hij ging naar het Alexander Nevski Seminarie en behaalde de rang van Master aan de Academie der Godgeleerdheid in Sint-Petersburg (1814). Zijn Masterthesis ging over het Boek der Psalmen. Daarna onderwees hij Hebreeuws en later theologie.
De hoofdzetel van het Russisch Bijbelgenootschap bevond zich daar. Pavski was in die tijd de eerste moderne Russische hebraïcus.[1]
In 1814 werd professor Pavski een directeur van het Russisch Bijbelgenootschap. Hij vertaalde het Evangelie van Matteüs vanuit het Grieks naar het Russisch. Ook andere boeken van het Nieuwe Testament werden onder Pavski’s redactie door het Bijbelgenootschap in het Russisch vertaald.
Later begon hij aan de vertaling van de Hebreeuwse Bijbel. Tegen januari 1822 werd zijn vertaling van de Psalmen door het Russisch Bijbelgenootschap verkrijgbaar gesteld voor het publiek. Het werk werd door de tsaar goedgekeurd en werd wel twaalf keer herdrukt, in een totale oplage van 100 000 exemplaren.
Van orthodox-kerkelijke zijde was er geen grote sympathie voor het Russisch Bijbelgenootschap, dat opgericht werd als een initiatief van het protestantse Brits en Buitenlands Bijbelgenootschap.
Tijdens zijn colleges bleef Pavski bijbelverzen in het Russisch vertalen. De studenten schreven de vertalingen met de hand over en verzamelden deze tot één geheel. In 1839 waagden zij het om op de drukpersen van de universiteit, zonder toelating van de kerkelijke censuur, 150 exemplaren van de vertaling te drukken.
In 1841 werd er een anonieme klacht ingediend bij de synode. De vertaling zou gevaarlijk zijn aangezien ze afweek van het orthodoxe dogma. De synode besloot in 1843 dat alle handgeschreven en gedrukte exemplaren van Pavski’s vertaling van het Oude Testament in beslag genomen moesten worden en vernietigd moesten worden.
Enkele exemplaren werden door de synode gearchiveerd. Pavski werd gearresteerd[2] en de medewerkers aan de illegale druk werden onder toezicht gezet. Een aantal docenten van de academie werd ontslagen.
Pavski’s vertaling werd bekritiseerd omdat hij het Hebreeuwse woord masjiach en het Griekse woord christos beide vertaald had als gezalfde (Russisch: pomazannik). Zijn tegenstanders vonden dat hij hierdoor een profetie had „vernietigd”, omdat de traditionele gelovigen dit hadden gezien als een van te voren opgetekende verwijzing naar de naam van Jezus Christus.[3]
Werken
Pavski schreef een aantal werken over Russische taalkundige moeilijkheden, kerkgeschiedenis, en over de methoden van het godsdienstonderwijs. Naast zijn vertalingen van Bijbelboeken, vertaalde hij ook een aantal werken van de kerkvaders naar het Russisch.
Bronnen, weblinks en verwijzingen
- (ru) Павский, Герасим Петрович op de Russische Wikipedia, met links naar verschillende Russische artikelen.
- Saint-Petersburg Encyclopedia
- º (en) St. Makarii Glukharev, Missionary to the Altai, mei 2010 op http://orthodoxmissions.wordpress.com
- º (de) Gerhard Krause, theoloog; Gerhard Müller, bisschop (redacteurs): Theologische Realenzyklopädie, Deel 1, Walter de Gruyter, 1993. p. 290
- º Maurice Friedberg, Literary Translation in Russia: A Cultural History, p. 23