Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Lode Bonten
Lode Bonten (Merksem, 22 september 1906 – Schoten, 5 januari 1975) was een van de Vlaams-nationale dienstweigeraars die weigerden om gehoor te geven aan militaire bevelen in het Frans.
Bonten werkte als bediende bij Gevaert.[1] Hij liet in 1928 aan de legerleiding weten dat hij bevelen in het Frans zou weigeren. Hij was toen lid van de Vlaamsch-Nationale Wacht, die met de steun van onder andere dr. August Borms actie voerde tegen het volbrengen van de Belgische legerdienst om anti-Belgische redenen.[1] Bonte werd om medische redenen ongeschikt verklaard voor de militaire dienst en naar huis gestuurd.[2] Desondanks werr hij als eerste Vlaams-nationale dienstweigeraar beschouwd. De pers schonk er geen aandacht aan, maar een aantal studenten schreven er een brochure over: Lode Bonten en zijn wedervaren in het leger.[3] Pas maanden later kwam dit onder de aandacht van Herman Vos, volksvertegenwoordiger en hoofdredacteur van het blad De Schelde. In een artikel in De Schelde van 3 mei 1929 redeneerde hij dat het individuele optreden wellicht niet genoeg was, en deed een oproep om een beweging op te starten, die Vlaamse dienstplichtigen zou aansporen om Franstalige bevelen te weigeren. Hoewel Joris De Leeuw de enige was die gehoor gaf aan de oproep, kreeg zijn geval ruim de aandacht van de pers.
In 1930 sloot Bonten zich aan bij de Vlaamse Militie.[1] Hij was in 1938 een medestichter van het Vlaams Nationaal Zangverbond, waarvan hij vervolgens als ondervoorzitter actief was.[4] In 1939 verdween hij uit Antwerpen. Mogelijk vertrok hij omstreeks die tijd naar Duitsland.[1] Begin januari 1943 vertrok hij met de Nederlander George Kettmann naar het Oostfront als oorlogsverslaggever.
Hij werd na de oorlog ter dood veroordeeld, maar door een strafvermindering werd dit teruggebracht tot twintig jaar. Hij slaagde erin te ontsnappen uit het kamp te Beverlo en verbleef daarop jarenlang in Spanje. Daarna woonde hij terug in de omgeving van Antwerpen.
Zie ook
- Vlaams-nationale dienstweigeraars
- Bonten,%20Lode, in de Nieuwe Encyclopedie van de Vlaamse Beweging, Lannoo, Tielt, 1998. Herwerkte uitgave 2023.
Noten en verwijzingen
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Spionnen aan de achterdeur: de Duitse Abwehr in België, 1936-1945, Maklu, 2011
- º H. J. Elias, Vijfentwintig jaar Vlaamse Beweging 1914/1939 (1969)
- º Uitgegeven: Antwerpen, Het Legervraagstuk, 1929.
- º pallas.cegesoma.be
