Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Strafbaarheid van mensenhandel
Strafbaarheid van mensenhandel is het strafbaar zijn van het handelen in mensen. Tot 1911 waren mensenhandel en vrouwenhandel nog geen juridische begrippen in Nederland.
Nederland
In maart 1911 besloot de Tweede Kamer tot strafbaarstelling van “vrouwenhandel”[1]. Uit het voorstel daartoe in de Nota van Wijziging en het Kamerdebat blijkt, dat men met ‘vrouwenhandel’ bedoelde: iedere handeling, bedoeld om de werkzaamheid van een vrouw als prostituee te bevorderen of faciliteren. In 1927 werd ook werven of bemiddelen van mannen jonger dan 21 jaar voor prostitutie, wat nog viel onder WvS art. 250 (drie jaar cel), strafbaar gesteld onder art. 250ter (vijf jaar cel)[2].
De Hoge Raad oordeelde in 1986 dat elke daad die ertoe strekt een vrouw over te leveren aan prostitutie onder vrouwenhandel dient te worden verstaan. In 1994 verhoogde men de strafmaat van 5 naar 6 jaar van kracht[3].
Per oktober 2002 werd de wet gewijzigd, om ook andere seksuele uitbuiting behalve prostitutie strafbaar te stellen.[4].
In 2010 werden handelingen strafbaar gesteld die genoemd worden in een VN-protocol van 15 november 2000 dat zich richt op het strafbaar stellen van door onder andere machtsmisbruik een persoon te werven, vervoeren of onderbrengen met als doel van dwangarbeid, slavernij, verwijdering van organen, of exploitatie van prostitutie. Het artikelnummer van artikel 250 gewijzigd in 273. [5] inzake “trafficking in persons, especially women and children” [6].
In 2009 werden de maximale straffen verhoogd. Mensenhandel ging van zes naar acht jaar. De strafmaat bij verzwarende omstandigheden werden ook verhoogd.</ref>. Er is ook een Wetsvoorstel Strafbaarstelling misbruik prostituees die slachtoffer zijn van mensenhandel ingediend.
Minderjarigen
In 1910 sloten vijftien landen een verdrag[7] om het aanwerven, africhten of ontvoeren van een minderjarige vrouw voor losbandigheid strafbaar te stellen als ‘la traite des blanches’. Meer landen sloten zich hierbij aan[8].
Dwang
In Duitsland is sinds 1872 iemand met misleiding tot prostitutie brengen strafbaar. Met geweld of bedreiging iemand tot prostitutie brengen is sinds 1872 strafbaar als het gebeurt ‘als gewoonte of uit eigenbelang’, en sinds 1973 in alle gevallen. In Engeland en Wales was sinds 1885 met misleiding of dwang tot prostitutie brengen altijd strafbaar; sinds 2003 is dit alleen strafbaar als dit gebeurt in de verwachting dat men zelf, of een derde, daaruit winst behaalt.
In 1910 sloten vijftien landen een verdrag[7] om het door bedrog of met dwang aanwerven, africhten of ontvoeren van een vrouw voor losbandigheid, strafbaar te stellen als ‘la traite des blanches’. Meer landen sloten zich hierbij aan[8].
In Nederland is sinds 1911 vrouwen door misleiding of met dwang tot prostitutie brengen strafbaar; sinds 1994 ook mannen. In Frankrijk is sinds 1946 door misleiding of met dwang een persoon tot prostitutie brengen strafbaar.
Im- en export
In Duitsland was sinds 1872 werven voor prostitutie in een ander land strafbaar indien dit gebeurde ‘als gewoonte of uit eigenbelang’; sinds 1973 is die werving strafbaar als die ‘beroepsmatig’ gebeurt. In Engeland en Wales wás sinds 1885 werven voor prostitutie in een ander land altijd strafbaar; sinds 2003 is dit alleen strafbaar als dit gebeurt in de verwachting dat men zelf, of een derde, daaruit winst behaalt. In de V.S. is sinds 1910 werven voor prostitutie in een andere staat van de V.S., of buiten de V.S., strafbaar.
In Nederland is sinds 1911 ieder aanwerven van een vrouw voor prostitutie in een ander land verboden; sinds 1994 ook mannen. In 1933 sloten vijfentwintig landen een verdrag[9] dat aanwerven, africhten of ontvoeren van een meerderjarige vrouw voor losbandigheid in een ander land strafbaar stelt als ’la traite des femmes majeures / traffic in women of full age’; dit als aanvulling op hun eerdere verdrag betreffende minderjarige vrouwen.
In Frankrijk is sinds 1946 werven voor prostitutie in een ander land strafbaar. In Oostenrijk is sinds 1975, maar misschien al eerder, werven voor prostitutie in een ander land strafbaar.
Meerderjarigen
In Duitsland was sinds 1872 werven voor prostitutie strafbaar indien dit gebeurde ‘als gewoonte of uit eigenbelang’; sinds 1973 is die werving strafbaar als die ‘beroepsmatig’ gebeurt. Engeland en Wales was tussen 1885 en 2003 ieder werven van een vrouw als prostituee strafbaar; sinds 2003 is werven van een persoon tot prostitutie alleen strafbaar als dit gebeurt in de verwachting dat men zelf, of een derde, daaruit winst behaalt.
Tussen 1911 en 1994 was in Nederland ieder aanwerven van een vrouw voor prostitutie verboden. Sinds 1994 is aanwerven voor prostitutie in het algemeen niet strafbaar. In Frankrijk is sinds 1946 een persoon werven of bemiddelen tot prostitutie strafbaar.
In 1949 nam de Verenigde Naties een resolutie[10] aan die werven van prostituees strafbaar stelt als Traffic in persons. De helft van de VN-lidstaten heeft deze resolutie geratificeerd – België wel, Nederland niet.
In Oostenrijk is zeker sinds 1975 ‘iemand tot prostitutie brengen’ strafbaar. In de V.S. lijkt werven voor prostitutie over het algemeen verboden.
Externe links
- Artikel 273f Wetboek van Strafrecht
- Samenvatting EU-wetgeving tegen mensenhandel, website europa.eu
Literatuur
Noten
|
