Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Pelagia van Tarsus
De heilige Pelagia van Tarsus (Tarsus – Rome, begin 4de eeuw) is een legendarische figuur. Zij wordt beschreven als een martelares, die in Tarsus in Cilicië (Klein-Azië) leefde tijdens het bewind van keizer Diocletianus.
Mogelijk is de legende afgeleid van hebben de heilige Pelagia van Antiochië, die wel degelijk een historische figuur is. Tarsus ligt niet zo ver vlan Antiochië.
Legende
Pelagia zou volgens de legende opgegroeid zijn in een niet-chrustelijke, vooraanstaande familie.
Volgens de overlevering zou de zoon en troonopvolger van Diocletianus verliefd op haar geworden zijn en met haar willen trouwen. Zij antwoordde dat zij dat niet kon, omdat zij gezworen had om maagd te blijven en gehuwd was met Jezus. Diocletianus’ zoon raakte hierdoor zo ontgoocheld dat hij zelfmoord pleegde. Pelagia werd vervolgens door haar heidense moeder naar Rome gezonden, waar Diocletianus haar vroeg om zijn vrouw te worden. Zij weigerde en noemde de keizer geestesziek, waarop zij veroordeeld werd tot de dood door verbranding in een metalen ketel. Toen haar vlees aan het smelten was, verspreidde een geur van mirre zich over Rome.
De heidenen plaatsten vier leeuwen bij haar beenderen, maar de leeuwen beschermden het gebeente tegen de aasgieren en de kraaien zodat bisschop Linus van Tarsus het gebeente kon recupereren. Keizer Constantijn de Grote bouwde nadien een kerk op de plaats van haar overblijfselen. Haar feestdag is op 4 mei, oorspronkelijk op 8 oktober.Den Hellige Pelagia av Tarsus (d. 304), op katolsk.no(vertaal via: 
)