Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Correctiewerk
Correctiewerk (ook: nakijkwerk) is het geleverde werk van een leerling dat door de leerkracht wordt nagekeken.
Doel
Het doel van het nakijken van leerlingwerk is om de leerling te laten merken dat zijn inzet gewaardeerd wordt. Door de leerling feedback te geven over het geleverde werk, wordt deze actief betrokken bij het eigen leerproces. Ook krijgt de leerkracht een beeld van de prestaties van de leerling. Met deze informatie kan de leerkracht een handelingsplan opstellen waardoor beter wordt aangesloten op de leerbehoefte.
Met de informatie die de leerkracht haalt uit het gezamenlijke correctiewerk, kan de leerlijn voor de groep voor de komende periode worden uitgezet.
Opvattingen
Over het corrigeren van leerlingwerk bestaan verschillende opvattingen.
Fouten benadrukken
- Het benadrukken van fouten kan gezien worden als een didactisch verantwoorde stimulans om kwalitatief goed werk af te leveren. Het kind zal beter zijn best doen als het weet dat de leerkracht eisen stelt aan het geleverde werk.
- Het benadrukken van fouten kan echter leiden tot onzekerheid en in enkele gevallen tot faalangst. De leerling heeft geen succeservaringen waardoor de betrokkenheid afneemt.
- Het benadrukken van fouten is geen goede manier om het werk van faalangstige kinderen na te kijken.
- Vroeger was het doorgaans de gewoonte om het leerlingwerk te beoordelen op het aantal fouten. Het beste resultaat dat behaald kon worden was "nul fout". Uit de term blijkt dat leerkrachten meer nadruk legden op het fouten maken door kinderen dan op het goed doen van het werk. In plaats van "helemaal goed" krijgt de leerling de ontkenning te horen, namelijk "nul fout".
Het goede benadrukken
- Het benadrukken van het goede kan gezien worden als didactisch verantwoord omdat het goede wordt benadrukt. De leerling heeft hierdoor meer succeservaringen, hetgeen de betrokkenheid en de motivatie vergroot, zoals bij de nulfoutenmethode.
- Het enkel benadrukken van het goede kan echter leiden tot een onrealistisch zelfbeeld met betrekking tot de leerprestaties bij de leerling.
Combinaties van deze opvattingen
- Hierbij benadrukt de leerkracht datgene wat goed is, bijvoorbeeld door het zetten van een krul en laat de fouten open ter verbetering. Als de leerlingen de tijd krijgen zelf hun fouten op te zoeken en te verbeteren, is het leerrendement groter.
- Deze combinatie van opvattingen wordt doorgaans beschouwd als de meest effectieve manier van omgaan met correctiewerk door een leerkracht.
Rapport
Dat fouten moeten aangeduid worden, daar is iedereen het over eens; anders zou men verkeerde feedback geven. Het probleem van benadrukken van fouten of benadrukken van wat juist is, hoort eerder thuis bij de manier van rapporteren. In de rapportering kan een grote variatie gegeven worden, waarvan sommige variaties meer faalangst induceren, anderen meer objectiverend werken. Enkele voorbeelden: beste leerling, je
- maakte 12 fouten in het dictee
- schreef 48 van de 60 woorden juist
- maakte een goed dictee, maar verwart nog vaak bij tweeklanken (au-ou of ei-ij). Een paar keer mis je nog in het gebruik van de hoofdletters.
- was de 5e op 17 leerlingen voor dictee
- bereikt met zo'n dictee een gemiddeld peil eind derde leerjaar (groep 5).
- dictee is minder goed dan het vorige
