Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Overleg:Eco-Runner Team Delft
Eco-Runner Team Delft is een studententeam van de TU Delft dat extreem efficiënte voertuigen ontwerpt en produceert. Met deze voertuigen, de Ecorunners, doet het team mee aan de Eco-marathon in Ahoy Rotterdam.
Het Team
Het team is opgericht in 2005 en bestaat volledig uit studenten van verschillende faculteiten van de Technische Universiteit Delft. Elk jaar is er een nieuw team van ongeveer 10 tot 15 studenten. De voornaamste reden van deze studenten om bij het team te gaan is voor de leerzame ervaring. Het team wordt niet begeleid door medewerkers van de universiteit en daarom genieten de teamleden volledige vrijheid en dragen ze de bijkomende verantwoordelijkheid. Het doel van het team is om jaarlijks de Eco-marathon te winnen en uiteindelijk het wereldrecord van meest zuinige auto in handen te krijgen. Ondertussen zijn er vier auto’s gebouwd om deze doelen te verwezenlijken.
Ecorunner 1
De Ecorunner 1 is het eerste voertuig dat door het team is gebouwd. De Ecorunner 1 is in een relatief korte tijd en met relatief beperkte middelen gebouwd. Het hoofddoel was om het team te laten kennismaken met het "eco-rijden" en zo een basis te leggen voor volgende jaren. Zelfs zonder het injectiesysteem, wat een van de belangrijkste onderdelen van de Ecorunner 1 was, heeft hij 557 km/l gehaald. De Ecorunner 1 is een voertuig dat behoort tot de "prototype class". Bij de ontwikkeling is gekozen voor een driewieler waarbij de besturing via de voorwielen gaat en de aandrijving via het achterwiel. De aandrijving gebeurt via een kleine Hondamotor (GX31) die uitgerust is met injectie (megasquirt). Door problemen met de afstelling van de injectie heeft de Ecorunner 1 er nooit mee geracet. Het chassis is gemaakt van aluminium en de aerodynamische carrosserie van glasvezel en epoxy.
Ecorunner H2
In het tweede jaar is het team begonnen aan een volledig nieuw voertuig: de Ecorunner H2 (originele naam Ecorunner 2). Oorspronkelijk was het de bedoeling om twee wagens te bouwen, elk met een andere voortstuwing: een zestaktmotor en een brandstofcel. Omdat beide aandrijvingen zeer sterk van elkaar verschillen, zowel op technisch vlak als qua racestrategie is er eind mei 2007 besloten om de Ecorunner H2 aan te drijven met een waterstof brandstofcel. Samen met de productie van de bovenkap was de parallelle ontwikkeling van twee verschillende aandrijvingen de grootste reden dat de Ecorunner H2 niet tijdig klaar was voor de race in Rockingham. De Ecorunner H2 behoort ook tot de "prototype class" en is ook een driewieler. Om aerodynamische redenen is er dit keer voor gekozen om de wielen in het voertuig te integreren. Bij de Ecorunner H2 worden zowel de aandrijving als de besturing geïmplementeerd op het achterwiel. De aandrijving gebeurd door in een brandstofcel van waterstof elektriciteit te creëren en dan daarmee twee DC motoren te bekrachtigen. Om het gewicht te beperken is er gekozen om een dragende body te bouwen. Dit zorgt ervoor dat er geen afzonderlijk chassis nodig is. De onderkant van de body wordt gemaakt uit carbon en de bovenkant uit PETG (dit is gelijkaardig materiaal als dat waar drankflessen uit gemaakt worden). De Ecorunner H2 heeft in juli 2008 de eerste plaats verworven in de Eco-marathon met een verbruik van 2282 kilometer per liter benzine.
Ecorunner 3
De Ecorunner 3 is qua techniek vergelijkbaar met de Ecorunner H2. Waterstof en zuurstof worden omgezet in elektriciteit met behulp van een brandstofcel en daarmee wordt een elektromotor aangedreven. Nieuw is echter dat de motor in het achterwiel is geplaatst en daardoor is geen overbrenging nodig. Verder is er veel aandacht besteed aan de aerodynamica en is de body nu geheel van carbonfiber wat de auto veel stijver maakt. In mei 2013 is een resultaat neergezet met de Ecorunner 3 van 2914 kilometer per liter benzine.
Ecorunner 4
In 2013 is begonnen met het ontwerpen van de Ecorunner 4 waarmee in 2014 is deelgenomen aan de Eco-marathon. De Ecorunner 4 lijkt veel op de Ecorunner 3 echter zijn de problemen waarmee de Ecorunner 3 soms kampte weggenomen en is hij op alle punten een verbeterd. In mei 2014 is een resultaat neergezet met de Ecorunner 4 van 3524 kilometer per liter benzine.