Atomium
| Atomium | ||
| Locatie | Brussel, België | |
| Coördinaten | 50°53′N 4°20′E | |
| Oorspronkelijke functie | Expo 58 | |
| Bouw gereed | 1958 | |
| Opening | 1958 | |
| Verbouwing | maart 2004 tot 2006 | |
| Hoogte tot top | 102 | |
| Monumentstatus | Ja | |
| Architect | Andre en Jean Polak | |
| Constructeur | André Waterkeyn | |
| Detailkaart | ||
  | ||
Het Atomium is gebouwd in het kader van de Brusselse Wereldtentoonstelling in 1958, de zogenaamde Expo 58. Het Atomium wordt door vele als het meest Belgische monument gezien en is ontworpen door de architect André Waterkeyn.
Het gebouw stelt een 165 miljard keer vergroot ijzeratoom voor en heeft een kubisch ruimtelijk gecentreerde structuur, zoals zuiver ijzer bij kamertemperatuur en onder atmosferische druk zou hebben. Het gebouw was indertijd een ode aan de vreedzame toepassing van kernenergie. Het Atomium zou volgens het oorspronkelijke plan niet langer dan zes maanden blijven staan. Aan het eind van de wereldtentoonstelling werd echter besloten om het gebouw, dat inmiddels erg populair en bekend was geworden, toch maar te laten staan.
Opbouw van het Atomium
De totale hoogte van het Atomium, de diagonaal van de kubus, is 102,705 meter. Het grondvlak is een zeshoek met een diagonaal van 94 meter. De negen bollen, die een diameter van 18 meter hebben, bestaan elk uit 48 driehoekige platen van 1 mm dik. Voor de restauratie waren er 720 platen per bol nodig. De bol onderaan waarin de ingang zich bevind heeft een diameter van 26 meter.
Renovatie
Van 2004 tot 2006 onderging het monument een twee jaar durende opknapbeurt. Het Atomium was gedurende die tijd afgesloten voor het publiek. Het aluminium van de beplating was in de loop van de jaren aangetast en de stalen constructie was gaan roesten. Dit was veroorzaakt o.a. door luchtverontreiniging, weersinvloeden en uitwerpselen van vogels. Het besluit tot renovatie werd in 2001 genomen. De aluminium beplating werd vervangen door beplating van roestvast staal, ook wel inox genoemd, materiaalnummer EN 1.4404, in de vorm van sandwichpanelen die 10 cm dik zijn. Deze panelen zijn aan de buitenkant van 1.2 mm dikke van genoemde roestvaststalen plaat voorzien en aan de binnenkant van een gegalvaniseerde stalen plaat van 1 mm. Tussen de platen is steenwol isolatie aangebracht. De buitenkant werd elektrolytisch gepolijst zodat verontreinigingen en regen geen vat meer op het oppervlakte kunnen krijgen. Ook werd de acrylaat beglazing en werden bepaalde structuurelementen vervangen.[3] De renovatie kostte 26 miljoen euro. Brussel en de vzw Atomium betaalden een derde van de kosten, de Belgische staat financierde de overige tweederde.[4]
Het Atomium is voorzien van ledverlichting die op 21 december 2005 in gebruik is genomen. Eerder was het Atomium al verlicht met conventionele verlichting, maar de levensduur van de lampen was erg kort. Men gaat ervan uit dat de huidige verlichting ongeveer 150 jaar meegaat.
De meridianen van elke bol is afgedekt met rechthoekige roestvrije staalplaten, waarin de ledverlichting is geïntegreerd. De lichten op een meridiaan kunnen ook na elkaar knipperen, waardoor het traject van een elektron rond zijn kern wordt nagebootst. Vanaf de buitenkant wordt het Atomium 's avonds met spots verlicht.
Op dinsdag 14 februari 2006 werd het Atomium officieel heropend door Prins Filip en op zaterdag 18 februari 2006 ging het Atomium opnieuw open voor het publiek. Ter gelegenheid van de heropening werd een munt van 2 euro met het jaartal 2006 uitgegeven met een afbeelding van het Atomium.[5] In 2008 was het vijftig jaar geleden dat Expo 58 werd geopend. Daarom werd op 11 april 2008 door paracomando’s die afdaalden vanuit een helikopter een Belgische vlag van 15 vierkante meter op de bovenste bol geplaatst. In 1958 was bij de opening van Expo 58 hetzelfde gedaan.
Enkele gegevens
- Elke bol, die een "sphere" wordt genoemd, heeft een oppervlakte van 1082 m² en elk niveau heeft een oppervlakte van 240 m² (er zijn steeds twee niveaus per sphere). De bovenste bol heeft drie niveaus.
- De lift heeft een snelheid van 5 meter per seconde.
- Er zijn 20 "verbindingsbuizen" tussen de bollen. Een verbindingsbuis heeft een diameter van 3,3 m en een lengte van 29 m of 23 m.
- De "bipode" is de ondersteuning voor de onderste bollen. Deze heeft een hoogte van 35 m en telt 200 treden.
- Enkele bollen kregen een naam. Zo werd de centrale bol naar André Waterkeyn genoemd. Een zijdelingse en de onderste bol werden respectievelijk naar de Nobelprijswinnaars Ilya Prigogine en François Englert genoemd. Een andere zijdelingse bol is de Kinderbol.[6][7][8]
Externe links
Bronnen
Referenties
|
