Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Joseph Jacob van der Laan
links Pien, rechts Malie, beiden in VVH uniform
Joseph Jacob van der Laan (17 juli 1896 - 1981) was een Nederlands journalist. Hij werd Joop genoemd.
Joop van der Laan werd in Assen geboren en begon zijn journalistieke loopbaan bij de Provinciale Drentse en Asser Courant. Hij was een avontuurlijke jongeman die veel van reizen hield. In 1911 besloot hij naar Medan te gaan waar hij redacteur werd van de Deli Courant, die van 1885-1942 verscheen. Tijdens de terugreis van zijn verlof in 1917 ontmoette hij Maria Lydia Frey, met wie hij in Tokio trouwde. Ze kregen twee dochters, Pien en Malie.
Willem Brandt was hoofdredacteur van de Deli Courant van 1927 tot de opheffing in 1942. In oktober 1930 keerde Joop met zijn gezin naar Nederland terug, maar in 1933 werd hij weer naar Medan gestuurd omdat het slecht ging met de Deli Courant. In 1936 kwam hij voorgoed naar Nederland terug. De meisjes zaten op de HBS Beeklaan in Den Haag en Joop was freelance journalist. Hij waarschurde tegen het nazi-gevaar en voerde campagne voor de Eenheid door Democratie, die anti-communistisch en -fascistisch was.
Toen de oorlog uitbrak, moest hij zo snel mogelijk Nederland verlaten. Dat had hij al uitgebreid met zijn gezin vooraf besproken. Hij fietste op 14 mei, de dag van de capitulatie, naar Scheveningen en kon met de Zeemanshoop mee. Een vriend bracht de fiets enkele dagen later terug met de boodschap dat Joop goed was weggekomen. Een paar dagen later kwam er een radiobericht over de goede aankomst.
In Engeland werkte Joop voor het Algemeen Nederlands Persbureau (ANP) en wekelijks schreef hij voor Vrij Nederland, niet te verwarren met de verzetskrant Vrij Nederland.
In 1941 probeerde zijn gezin uit Nederland weg te komen. Na heel veel moeite en hulp van de Chileense ambassade kreeg Lydia, die Zwitsers was maar in Chili geboren was, een uitreisvisum voor zichzelf en haar twee dochters. Met de trein vertrokken ze. Bij de Spaans-Portugese grens kwamen ze Joop tegen, die speciaal was overgekomen. Twee weken later vertrokken de dames met de Cabo de Hornos uit Lissabon. Ze gingen naar Buenos Aires, waar Lydia's zuster woonde.
In april 1943 gingen de zusjes met de HMS Port Victor naar Engeland. Bij de Azoren werd het schip getorpedeerd maar de meeste opvarenden werden gered. Eerst vloog een Lancaster over met voedseldroppings, een dag later werden ze opgepikt door een onderzeeboot. Vier dagen later kon Joop in Londen zijn dochters in zijn armen sluiten. Ze gingen bij het Vrijwillig Vrouwen Hulpkorps (VVH) dat toen net werd opgericht.
Na de oorlog ging het gezin weer na Nederland, maar al in mei 1947 verhuisden ze naar Melbourne, waar Joop persattaché op de ambassafe werd. In 1951 werd hij pers- en cultureel attaché op dhet consulaat in Sydney. Hij schreef ook een boek over AUstralië dat in 1950 gepubliceerd werd. Het boek was een succes, waarna hij in 1954 ook een boek over Canada schreef.
In Oktober 1951 werd hij directeur van Koch & Knuttel in Gouda en in 1964 ging hij met pensioen.
Joop van der Laan werd onderscheiden met de Orde van Oranje-Nassau.
| Bronnen, noten en/of referenties |