Vlaams-nationale dienstweigeraars

De Vlaams-Nationale dienstweigeraars waren een aantal Vlaamse jongemannen in de jaren dertig van de 20e eeuw die uit Vlaams-nationale motieven weigerden hun militaire dienstplicht in het Belgisch leger te vervullen. Er waren accentverschillen in de redenen voor hun weigering: sommigen onder hen aanvaardden geen bevelen in het Frans, anderen protesteerden tegen de benadeling van de Vlamingen in het Belgische staatsverband. Sommigen van hen hadden daarnaast ook een pacifistische motivatie; een aantal anderen daarentegen ging na hun weigering in het Belgische leger te dienen, naar het oostfront vechten. Zij werden allen tot gevangenisstraf veroordeeld. Enkelen van de Vlaams-Nationale dienstweigeraars waren Berten Fermont, Joris De Leeuw, Lode Bonten, Lode Van Dyck, Rik Spiessens, Willem De Baere, Willem De Roover, Maurits Van den Broeck, Arseen De Schrijver, Jan Thielemans en Lionel De Vlaminck.

In een geheel andere context was ook in 2007 opnieuw sprake van dienstweigeraars in de Vlaamse Beweging. Deze keer ging het niet om militaire dienstweigeraars, maar om burgers die in het kader van de acties ten voordele van de splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde weigerden om als teller, voor- of bijzitter in een kiesbureau te zetelen. Hiermee protesteerden zij tegen het ongrondwettelijk karakter van deze kieskring. Een aantal van deze dienstweigeraars werd gerechtelijk vervolgd en met geldboetes bestraft, anderen werden vrijgesproken.