Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Gerasim Petrovitsj Pavski

Uit Wikisage
Versie door Mendelo (overleg | bijdragen) op 22 apr 2013 om 18:26 (aanvullen)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
rel=nofollow

Gerasim Petrovitsj Pavsky (4 maart(juliaans) 1787 – St. Petersburg, 7(juliaans) 19(gregoriaans) april 1863) was een Russisch-orthodox priester, taalkundige en exegeet. Hij maakte een Bijbelvertaling, was de grondlegger van de Russische Bijbels-historische school, en de auteur van een Russisch leerboek Hebreeuws.

Biografie

Gerasim Pavsky werd geboren in het gezin van een orthodox diaken in de provincie Petersburg.

Hij ging naar het Alexander Nevski Seminarie en behaalde de rang van Master aan de Academie der Godgeleerdheid in Sint-Petersburg (1814). Zijn Masterthesis ging over het Boek der Psalmen. Daarna onderwees hij Hebreeuws en later theologie.

De hoofdzetel van het Russisch Bijbelgenootschap bevond zich daar. Pavsky was in die tijd de eerste moderne Russische Hebraïst.[1]

In 1814 werd professor Pavsky een directeur van het Russisch Bijbelgenootschap. Hij vertaalde het Evangelie van Matteüs vanuit het Grieks naar het Russisch. Ook andere boeken van het Nieuwe Testament werden onder Pavsky’s redactie door het Bijbelgenootschap in het Russisch vertaald.

Later begon hij aan de vertaling van de Hebreeuwse Bijbel. Tegen januari 1822 werd zijn vertaling van de Psalmen door het Russisch Bijbelgenootschap verkrijgbaar gesteld voor het publiek. Het werk werd door de tsaar goedgekeurd en werd wel twaalf keer herdrukt, in een totale oplage van 100 000 exemplaren.

Van orthodox-kerkelijke zijde was er geen grote sympathie voor het Russisch Bijbelgenootschap, dat opgericht werd als een initiatief van het protestantse Brits en Buitenlands Bijbelgenootschap.

Tijdens zijn colleges bleef Pavsky bijbelverzen in het Russisch vertalen. De studenten schreven de vertalingen met de hand over en verzamelden deze tot één geheel. In 1839 waagden zij het om op de drukpersen van de universiteit, zonder toelating van de kerkelijke censuur, 150 exemplaren van de vertaling te drukken.

In 1841 werd er een anonieme klacht ingediend bij de synode. De vertaling zou gevaarlijk zijn aangezien ze afweek van het orthodoxe dogma. De synode besloot in 1843 dat alle handgeschreven en gedrukte exemplaren van Pavsky’s vertaling van het Oude Testament in beslag genomen moesten worden en vernietigd moesten worden.

Enkele exemplaren werden door de synode gearchiveerd. Pavsky werd gearresteerd[2] en de medewerkers aan de illegale druk werden onder toezicht gezet. Een aantal docenten van de academie werd ontslagen.

Pavsky’s vertaling werd bekritiseerd omdat hij het Hebreeuwse woord masjiach en het Griekse woord christos beide vertaald had als gezalfde (Russisch: pomazannik). Naar de mening van zijn tegenstanders had hij hierdoor een profetie „vernietigd”, omdat de traditionele gelovigen dit hadden gezien als een van te voren opgetekende verwijzing naar de naam van Jezus Christus.[3]

Werken

Pavsky schreef een aantal werken over Russische taalkundige moeilijkheden, kerkgeschiedenis, en over de methoden van het godsdienstonderwijs. Naast zijn vertalingen van Bijbelboeken, vertaalde hij ook een aantal werken van de kerkvaders naar het Russisch.

Weblinks, bronnen en verwijzingen

  1. º St. Makarii Glukharev, Missionary to the Altai, mei 2010 op http://orthodoxmissions.wordpress.com
  2. º (de) Gerhard Krause, theoloog; Gerhard Müller, bisschop (redacteurs): Theologische Realenzyklopädie, Deel 1, Walter de Gruyter, 1993. p. 290
  3. º Maurice Friedberg, Literary Translation in Russia: A Cultural History p. 23