Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Henry Grew
Henry Grew (Birmingham, Engeland, 1781 – Philadelphia, Verenigde Staten, 8 augustus 1862) was een baptistisch predikant en schrijver. Zijn studie van de Bijbel leidde hem tot conclusies die op gespannen voet stonden met de meeste grote kerken van zijn tijd. Zo verwierp hij de Drie-eenheid, onsterfelijkheid van de ziel en de hel als plaats van eeuwige pijniging.
Biografie
Henry Grew werd geboren in Birmingham in Engeland, maar toen hij veertien was, verhuisde hij met zijn ouders naar Boston in de Verenigde Staten.[1][2]
Zijn vader, een koopman en een congregationalist, hoopte dat zijn zoon ook een carrière zou opbouwen, maar Henry verkoos het om predikant te worden.[3] Tijdens zijn studies kwam Grew tot de overtuiging dat de doop volgens de Bijbel door onderdompeling in water dient te gebeuren. Hij sloot zich aan bij de First Baptist church in Providence, in Providence. Daar werd hij op 23-jarige leeftijd tot diaken (’dean’) verkozen. Nadat hij vier jaar ’pastor’ was geweest in die kerk, ging hij in 1811 dienen in de First Baptist Church in Hartford. Hij werd uit zijn ambt gezet toen de baptistische kerk besloot dat zijn zienswijzen ketters waren. Hij predikte tegen de slavernij, maar besloot ook aan de hand van de Bijbel dat de onsterfelijke ziel, het hellevuur en de Drie-eenheid on-Bijbels zijn.
Gedurende de rest van zijn leven predikte hij tot een kleine groep mensen die zijn religieuze ideeën deelden. Hij bleef enkele jaren in Hartford, verhuisde dan naar Boston, maar vond het klimaat er ongunstig. Hij verhuisde naar Philadelphia, waar hij de rest van zijn leven verbleef.
Hij schreef verscheidene boeken en brochuren. Een ervan werd tijdens een treinreis gevonden door George Storrs, die later Grews overtuiging deelde over de toestand van de doden.
Zijn uitleg verkreeg later invloed op de adventisten, via George Stetson en George Storrs.
Hoewel hij slechts een bescheiden inkomen had, was hij in staat om de helft van zijn inkomen uit te geven aan liefdadige doelen, als ondersteuning voor het christelijke zendingswerk en voor de armen in de stad. Toch was hij niet alleen bekommerd om hun tijdelijke lichamelijke welzijn, maar vooral om hun geestelijke welzijn.[1]
Na een ziekbed overleed hij op 8 augustus 1862 op 80-jarige leeftijd. Zijn geschriften werden gebundeld en beïnvloedden enkele religieuze leiders binnen de adventistische stroming, zoals George Storrs en later Charles Taze Russell.[4]
Externe links
Bronvermelding
Bronnen, noten en/of referenties:
- ↑ 1,0 1,1 Howard M. Jones (kleinzoon van H. Grew), Obituary Notices, in: The World's Crisis, 1863 Vol. XVII, No. 1.
- º (en) The Harvest Herald, versie 21 juli 2008
- º Conditionalist Faith of our Fathers
- º De Wachttoren, 15 augustus 2006, Wachttoren-, Bijbel- en Traktaatgenootschap, New York, blz. 12, 13