Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie en digitaal erfgoed, wenst u prettige feestdagen en een gelukkig 2025

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Mening

Uit Wikisage
Versie door Jules (overleg | bijdragen) op 31 jul 2011 om 12:55 (gedeelte over begr. denken ingekort - 1) brengt het artikel uit balans 2) is dubbele informatie die in de betreffende lemma's verder wordt uitgelegd. Ook over 'Uitgesproken mening' heb ik twijfels)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Een mening (Indogermaans moino: wissel, ruil) is een door de mens geuite subjectieve opvatting, dan wel attitude, ten opzichte van toestanden, gebeurtenissen of andere personen (juridisch: waardeoordeel). Zowel een individu als een groep kan een mening bezitten. Een mening heeft betrekking op een onderwerp. Met het uitspreken van een mening maak je kenbaar hoe je ergens over denkt.

Een mening uit zich in een uitspraak en de wezenlijke opdracht van de mening is een waardebepaling of beoordeling. Een mening geeft weer hoe iemand iets ziet. Wanneer twee of meer personen er een andere mening op nahouden, dan spreken we van een meningsverschil.

Een mening ontstaat op basis van eigen ervaring en kennis binnen de context van de eigen sociale omgeving en denkraam en is een gevolg van cognitief denken, waardoor het altijd gevormd is door individuele standpunten die beïnvloed zijn door wat er binnen de samenleving geldig is. Vaak speelt religie of ethiek hierbij een rol. In de politiek wordt het uitwisselen van verschillende meningen en opvattingen een debat genoemd. Waarbij uiteindelijk geldt dat de mening met de meeste aanhangers wint.

Weten staat sinds de Griekse filosofie in tegenstelling tot mening, waarbij in eerste instantie ook vaak het weten als een mening werd beschouwd. Sinds de laatste decennia is men er echter achter gekomen dat een mening voort komt uit samenwerkingen van :

  1. waarnemingen
  2. onderbewustzijn
  3. bewustzijn
  4. gevoelens
  5. geheugen
(hierbij zijn/is erfelijke factoren en het karakter eveneens van invloed.)

Volgens een gangbare, maar wetenschappelijk niet ondersteunde theorie is er een aanzienlijk verschil tussen beredenerend denken (doen de meeste mensen) en het begrijpend denken (beelddenken).

Uitgesproken mening

Zoals bij veel in het (dagelijks) leven bestaan er uitersten, zoals onder meer positief/negatief, krachtig/zwak, ongevoelig/gevoelig en zo ook niet-uitgesproken meningen (gedachtegangen) en uitgesproken meningen. Al dat uitgesproken wordt heeft de bedoeling te communiceren naar (een) ander(en) toe, vanuit een bepaalde beweegreden. Met een uitgesproken mening verstaat men daarbij een mening die duidelijk kenbaar is, oftewel onmiskenbaar. De aanleiding daartoe kan juist (goed) zijn, kan onjuist (fout) zijn en van alles ertussenin. Verder beredenerend, komt dat goede of foute voort uit een brein dat in beginsel z'n erfelijke aanleg (karakter, interesse, gevoeligheid enz.) heeft, vervolgens beïnvloed (opvoeding, onderwijs, omgevingsfactoren enz.) wordt en tegelijkertijd zich ontwikkelt tot wat het later wordt/is ( 'inborst' plus 'input' is 'output', oftewel, 'output' is 'inborst' plus 'input' ). Dat wetende kan men een mening relativeren en vervolgens reduceren tot een eigen waardering of eigen waarden en normen. Daarbij kunnen positieve opvattingen een aanmoediging of bijvoorbeeld een verbeterende leidraad zijn, en negatieve opvattingen evenzogoed slechts ervaren worden, om er vervolgens boven te staan oftewel zich daarbij niet te verlagen naar het niveau (eventueel) van de uitgesproken uitspreker van de mening. Iemands goede naam, eer of andere gevoeligheid is wat men er zelf van weet (begrijpt) en wat anderen er op een bepaalde manier van weten en waar men vervolgens zelf weer gevoelig voor is. Elke uitgesproken mening die men aan laat grijpen oftewel de gemoedstoestand aanzienlijk laat veranderen, is wat men zelf toelaat dat te bewerkstelligen. In principe komt het er dan op neer dat elke uiting van gedachtengangen slechts beantwoord behoeft te worden met een gedachtengang.

Zie ook