Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Petrus Gerardus Groenen
Prof. mgr. Petrus Gerardus Groenen (Middelburg, 30 september 1876 – Den Haag, 21 februari 1945)[1] was een Nederlands rooms-katholiek theoloog.
Nadat hij in 1899 tot priester was gewijd, werd hij kapelaan in Alkmaar.[2]
In 1903 werd hij leraar aan het seminarie Hageveld te Voorhout. In 1907 werd hij benoemd tot hoogleraar Heilige Schrift aan het grootseminarie in Warmond.[2][3]
Vanaf 1916 was hij moderator van de Unie van R. K. Studentenverenigingen in Nederland,[4] en in 1919 werd hij de voorzitter van de pas opgerichte vereniging Katholieke Studiebelangen. Na zijn overlijden werd hij als voorzitter opgevolgd door mgr. dr. Th. Verhoeven.[5][6]
Nadat in 1931 het Centraal Katholiek Koloniaal Bureau werd opgericht, werd Groenen hiervan de eerste directeur[3] en volgde Nico Greitemann hem op als hoogleraar aan het grootseminarie van Warmond.[7]
Hij werkte mee aan de vertaling van de katholieke Petrus Canisiusvertaling van de Bijbel.[8]
Hij verkreeg de titel Geheim Kamerheer van de Paus.[9]
Publicaties
- Lijkverbranding, Volume 20 van: Uitgaven van de Apologetische Vereeniging Petrus Canisius, 1909
- Algemeene Inleiding tot de Heilige Schrift: Geschiedenis van den tekst, Théonville, 1917
- Het lijden en sterven van O. H. Jesus Christus, Van Rossum, 1919
- Evangelieboek voor kinderen: de evangelien der zondagen en van de feestdagen, die als zondag gevierd worden, (co-auteur met Johannes Christianus Hubertus Muré); uitgeverij Van Leeuwen, 1915
- Lessen en evangeliën volgens het Romeinsch Missaal, (co-auteur met Joannes Christianus Hubertus Muré); uitgeverij Dekker & Van de Vegt, 1925
- Bijbelsche platen tot recht begrip der gewijde geschiedenis (Wandplaten Bijbelse geschiedenis), (co-auteur met Hendrik Jan van Lummel); Utrecht, uitgeverij Kemink, 1925
- Cursus Scripturae Sacrae, Seminarie Warmond, 1926
- Beknopte bijbelsche archeologie: tevens leiddraad bij de bijbelsche platen van H. J. van Lummel, Kemink & Zoon, 1927
- Meditaties op het lijden en sterven van onzen Heer Jesus Christus, (co-auteur met Joannes Christianus Hubertus Muré); uitgeverij Dekker & Van de Vegt, 1930
- Bijbelsch leesboek: Oud en Nieuw Testament
- Inleiding op De missioneerende orden, samengesteld door M.F.X.M. van Woesik, Rotterdam, Den Haag 1938[10]
- Voor P. G. Groenen
- Nicolaus Jacobus Hubertus Royen, Feestbundel door „Sanctus Augustinus” zijn jubileerenden moderator Prof. P. Groenen aangeboden 1899-1924, „Sanctus Augustinus”, Ars Catholica, 1924
Biografieën
- R.K. „Wie is dat?”. Biografisch lexicon van bekende Nederlandsche Roomsch-Katholieke tijdgenooten
- Persoonlijkheden in het Koninkrijk der Nederlanden in woord en beeld.
- Wie is dat (1932)?
Weblinks en bronnen
- P. G. Groenen in de Digitale bibliotheek voor de Nederlandse letteren (dbnl)
- º online familieberichten
- ↑ 2,0 2,1 De courant Het nieuws van den dag, 28 februari 1945, Mgr. Prof. P. G. Groenen †
- ↑ 3,0 3,1 Repertorium van Nederlandse Zendings- en Missie-archieven op historici.nl
- º De Tijd: godsdienstig-staatkundig dagblad, 2 maart 1945, Mgr. Prof. P. G. Groenen †
- º ANP Historisch Archief, Tekstberichten 26 september 1945, niet meer online
- º Twentsch dagblad Tubantia en Enschedesche courant en Vrije Twentsche courant, 3 september 1949, Mgr, Dr, T, J, F, Verhoeven overleden
- º Nieuwsblad van het Noorden, 11 november 1931, Professorsbenoeming te Warmond
- º Petrus Canisiusvertaling, Het Oude Testament, Zonnewijzer-uitgave, achtste druk, p. 4 (rugzijde van de titelpagina).
- º Nieuwe Apeldoornsche Courant, 19 maart 1945, p. 1.
- º erfgoedcentrum Nederlands Kloosterleven
