Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Louis Michielsen
Louis Michielsen (1964 – januari 2019) was een bekende Antwerpse bedelaar.[1][2][3]
Levensloop
Michielsen groeide op op het platteland in Wuustwezel. Hij had een moeilijke relatie met zijn familie, in het bijzonder zijn moeder. Tijdens zijn jeugd ontdekte hij alcohol. Zijn manische buien verzuurden de relatie met zijn familie nog verder.
Luis werkte eerst als arbeider in de wegenbouw. Nadien trad hij toe tot het Belgische leger waarvoor onder meer diende in ex-Joegoslavië. Hij was privéchauffeur van een drankverslaafde kolonel, waardoor hijzelf ook nog meer begon te drinken: ze dronken samen elke dag een bak bier en een fles sterke drank. Door zijn alcoholprobleem verloor Louis uiteindelijk zijn job en werd hij dakloos.
Louis bedelde vaak op het Koningin Astridplein, het plein voor het Station Antwerpen-Centraal waar heel veel passanten zijn, waardoor hij, mede door zijn opvallende baard, voor veel Antwerpenaren een vertrouwd persoon in het straatbeeld werd. Louis noemde zichzelf de bekendste bedelaar van het land. Zijn baard liet hij groeien toen hij in 1991 dakloos werd. Tegen kinderen verklaarde hij dat hij de broer van Sinterklaas was.
Hij was sociaal meevoelend en ving in 2006 onder meer de dochtertjes op die door een junkiekoppel op het plein werden achtergelaten terwijl de ouders op zoek waren naar drugs. Louis trakteerde de meisjes op een ijsje en bracht ze nadien naar het Diamantmuseum zodat ze het warm zouden hebben. Deze daad werd druk besproken in de media en maakte hem ook bekend buiten de stadsgrenzen en leidde er toe dat Yurek Onzia het boek Louis – Het Leven van een Bedelaar over hem schreef, een boek dat hij in 2007 mee signeerde op de Boekenbeurs. Er werden 12.000 exemplaren verkocht. Later volgden een theaterstuk en een kortfilm.[4][5][6][7][8]
Louis was 15 jaar dakloos maar kon in 2007 een flat huren. Hij ontving een invaliditeitsuitkering maar bleef bedelen op zijn vaste plek omdat hij op zijn flatje niemand had om tegen te praten en omdat het plein zijn plekje was, hij deed onder meer boodschappen voor oude dames in de buurt en hielp daklozen en kandidaat-vrijwilligers de weg te vinden naar 't Vlot, een hulporganisatie voor daklozen.
Omdat hij bleef bedelen werden tegen 2011 meer dan 100 GAS-boetes tegen hem opgesteld, uiteindelijk bleef hij door deze boetes bleef hij uiteindelijk weg van 'zijn' plein.[9][10]
Hij bleef lang dromen om terug naar zijn geboortedorp te verhuizen en maakte effectief de stap in 2014. In Wuustwezel daagde hij tijdens een actie tegen armoede de bezoekers uit zijn baard te scheren als voldoende geld zou worden ingezameld.[11][12][13]
In 2017 verhuisde hij echter al naar Deurne, waar hij als gemachtigd opzichter in opleiding de kinderen van de nabije school veilig hielp oversteken met een zelfgeschilderd verkeersbordje. Louis werd op 1 februari 2019 door de politie dood aangetroffen in zijn flat in de Venneborglaan te Deurne nadat een bezorgde buur hen had gecontacteerd omdat Louis al dagen niet meer was gezien op het bankje waar hij normaal dagelijks zat.[14]
Zijn uitvaart vond plaats in de Heilig Hartkerk.[15][16][17]
In 2022 werd een naamloos pleintje in het Antwerpse Statiekwartier door de ’schijnburgemeester’ BDW (Geert Beullens) herdoopt in Louis Michielsen Plaats. De actie gebeurde onder auspiciën van het genootschap Pacte des Cygnes, een in 2013 opgerichte schertsvereniging van Brabanders uit Vlaanderen, Wallonië, Brussel en Nederland die streeft naar de hereniging én onafhankelijkheid van het oude Hertogdom Brabant, en die alle gemeenten in dat grondgebied oproept om een straat of plein te vernoemen naar een lokale markante figuur.[18][19]
