Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Barton W. Stone
Barton Warren Stone (Port Tobacco Village, Maryland, 24 december 1772 – Hannibal, Missouri, 9 november 1844) was een predikant in de 19e-eeuwse Second Great Awakening in de Verenigde Staten.
Leven
Stone werd als kind anglicaans gedoopt. Zijn moeder sloot zich bij de methodisten. In zijn jeugd vond Barton de tegenstellingen tussen de episcopaalse kerk, de baptisten en de methodisten verwarrend, en was meer geïnteresseerd in politiek.
In 1790 begon hij te studeren aan het Caldwell Log College, in Greensboro, North Carolina, waar hij de toespraken van onder meer de presbyteriaanse predikant James McGready hoorde. Enkele jaren later werd hij zelf een presbyteriaans predikant.
Als hij zich verder in hun leerstellingen verdiepte, begon hij te twijfelen of sommige van hun geloofspunten, met name in de Geloofsbelijdenis van Westminster (Westminster Confession of Faith) wel degelijk Bijbels gefundeerd waren. Hij trok de leer van de Drie-Eenheid in twijfel. Hij argumenteerde dat de goddelijke „openbaring nergens verklaart dat er drie personen van dezelfde substantie zijn in de ene en enige God; en het wordt algemeen erkend dat dit de rede te boven gaat.”[1]
Met de Cane Ridge, Kentucky revival in 1801, waar naar schatting 20.000 aanwezigen waren, of 1801, onthulde Stone zijn zijn pas ontdekte geloofsovertuigingen. Dit was niet naar de zin van de presbyteriaanse kerk, die Stone beschuldigde van arminianisme. Toen de kerksynode van Kentucky in 1803 een predikant wou berispen omdat hij naar verluidt zienswijzen onderwees die niet in overeenstemming waren met de Westminster Confession of Faith, gingen Stone en vier andere voorgangers hier niet mee akkoord en vormden de Springfield Presbytery. (Het presbyterium in deze context was een leidinggevend orgaan voor een aantal kerkgemeenten.)
Tegen 1804 hadden 15 kerkgemeenten in Ohio en Kentucky zich aangesloten bij de Springfield Presbytery. De leiders van dit presbyterium werden bezorgd door deze groei, omdat het niet hun bedoeling was een nieuwe denominatie te stichten. In juni 1804 werd de Springfield Presbytery daarom ontbonden. Om de ontbinding bekend te maken, ondertekenden de geestelijken een document met de titel The Last Will and Testament of the Springfield Presbytery. Hierin verwoordden wij dat „dit lichaam zou sterven, ontbonden zou worden en in eenheid zou verzinken met het Lichaam van Christus in het algemeen.” Het drukte het verlangen uit naar christelijke eenheid en identificeerde de Bijbel als de enige standaard voor het christelijk geloof en de christelijke praktijk. Zij stemden ermee in om „geen andere naam aan te nemen dan christenen”, de „naam die voor het eerst door goddelijk gezag aan de discipelen van Christus werd gegeven.” Al snel namen ze de naam ’Christelijk’ (Christian) aan om hun groep te identificeren. Zo groeide hieruit de beweging die gewoon de naam Christian Church had. In 1830 telde de kerk naar schatting 12.000 aanhangers.
Tegen 1804 hoorde Elias Smith van deze beweging, en tegen 1808 hoorde hij van een groepering die geïnitieerd was door James O’Kelly. Tegen 1810 verklaarden deze drie groepen dat zij één waren. De volledige beweging omvatte toen zowat 20.000 personen. Dit losse verband van kerken werd de Christian Connection of Christian Church genoemd.
Barton Stone verhuisde in 1819 met zijn gezin naar Georgetown, Kentucky, omdat hij daar was aangenomen als principaal (schoolhoofd) van de Rittenhouse Academy, die in 1829 Georgetown College werd. In 1834 verhuisden zij naar Jacksonville, Illinois, voor een deel om daar de slaven vrij te laten die zij hadden ’geërfd’.
De ’Christian Church’ rond Stone verenigde zich in 1832 met de ’Disciples of Christ’-beweging, die werd geleid door Alexander Campbell. Campbell had sinds 1823 de Christian Baptist uitgegeven en Stone sinds 1826 de Christian Messenger. Door artikelen in hun tijdschriften waren zij al begonnen om de volgelingen te verenigen. Maar slechts een minderheid uit groeperingen geleid door Smith/Jones en O’Kelly sloot zich hierbij aan. Zij legden een grotere nadruk op een bekeringservaring en verschilden ook hierin dat zij het avondmaal vier maal per jaar hielden en niet-trinitarische zienswijzen hadden.
 |
Werk in uitvoering | |
| Iemand is nog met dit artikel bezig. Kom later terug om het resultaat te bekijken. | ||
| Wordt vervolgd |
Q552971 (reasonator) - º „Revelation no where declares that there are three persons of the same substance in the one only God; and it is universally acknowledged to be above reason” – Address to the Christian Churches, 2nd Edition [1821]. op «https://www.discipleshistory.org/history/people/barton-stone discipleshistory.org]