Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Nico Schrama
N.J. (Nico) Schrama (1942) is een Nederlands musicus. Hij is getrouwd met Lydwien/Lidwien Strategier, dochter van Herman Strategier. Hij ontmoette haar in het Nederlands Madrigaalkoor te Leiden dat door Herman geleid werd; gezamenlijke wandeling er naar toe en terug naar huis leverde een relatie op. Lidwien was begenadigd violist. Uit het huwelijk kwamen twee kinderen voor, zoon Servaas werd IT’er, dochter Godelieve Schrama harpist.
Zijn loopbaan begon achter de piano van zijn oom en tante. Die tante wees de vader van Nico op zijn talent en raadde hem aan zelf een piano aan te schaffen. Schrama maakte echter eerst zijn gymnasium af en begon vervolgens aan de opleiding aan het Nederlands Instituut voor Kerkmuziek in Utrecht. Hij liet het conservatorium links liggen omdat hij vond dat genoemd instituut veel meer nadruk legde op de kerkmuziek dan de conservatoria. Aan het instituut in Utrecht kreeg hij les van Albert de Klerk, Herman Strategier en Bernard Bartelink. Hij wilde zelf les geven en wendde zich daartoe wel tot het Haags conservatorium. Hij werd muziekleraar in Wassenaar en omgeving en organist en koordirigent aan een kerk in Leiden. Hij hield de positie van leraar aan tot 1971.
Schrama werd vervolgens onder Andries de Braal adjunct-directeur van de Stedelijke Muziekschool Breda. De Braal had onder meer ook onder Hendrik Andriessen en diens leerling Herman Strategier gestudeerd. Alhoewel Nico Schrama op jeugdige leeftijd ook componist wilde worden, raadde zijn schoonvader dat af. Na de studie schreef hij dan ook geen werk meer. Daartegenover staat dat Schrama talloze koorwerken uit zowel bekend als onbekend repertoire tot uitvoering heeft gebracht en dan zowel in als buiten Breda. De Bredase Muziekschool groeide en groeide.
In aansluiting op genoemde functies was hij ook tien jaar hoofd van Cultuur binnen de gemeente Breda en jarenlang betrokken bij de "Herman Strategier Stichting" en (mede-)organisator van concerten in de Nieuwe Veste. In 2014 nam hij afscheid als programmeur van de concertserie met kamermuziek. In 2022 was hij betrokken bij uitvoeringen van de werken Arnhemsche Psalm en Requiem door het orkest Phion; ze waren al een tijdje niet te horen geweest en een nagedachtenis aan de Slag om Arnhem en een herdenking aan Tweede Wereldoorlog vormden daartoe een uitgelezen moment. Op 17 september 2022 waren ze te horen in Musis Sacrum in Arnhem.
Nico Schrama en Lourens Stuifbergen geven in 2013 Musique pour faire plaisir; Leven en werk van Herman Strategier uit, mede resulterend in de op- en uitbouw van het artikel Herman Strategier op Wikipedia.[1]
Bronnen, noten en/of referenties
|