Marinus Brandt

Marinus Brandt was een kapitein van de Watergeuzen. Hij was afkomstig uit Zeeuws-Vlaanderen.

Op 25 juni 1572 ondertekende de gezagvoerder Bartholt Entens van Mentheda na de Inname van Dordrecht het overgangsverdrag en stuurde vervolgens Marinus Brandt met 16 schepen naar Gorinchem om grip te krijgen op de rivier de Merwede en om de stad aan hun kant te krijgen.

Om 8 uur ’s morgens die dag verscheen kapitein Brandt met de 16 schepen voor Gorinchem. Na een kort beraad kozen de burgers, die onderling zeer verdeeld waren, de zijde van de prins van Oranje.

22 reguliere en seculiere priesters werden gearresteerd, werden op 5 juli overgebracht naar den Briel door kapitein Jean d’Aumale.

De drossaard, Gasper Turck, kwam met Marinus Brandt overeen dat de gevangenen zouden worden vrijgelaten, maar wraaklustige protestanten wilden dat de de pastoors en monniken gestraft zouden worden voor het onderdrukken van het protestantisme.

De mannen werden mishandeld. Drie van hen gaven onder druk toe aan de eisen van de geuzen om hun geloof in de paus en de aanwezigheid van Christus in de hostie af te zweren en werden vrijgelaten. Op 9 juli liet Willem II van der Marck van Lummen, ’Lumey’ in het Frans, hen ophangen buiten de wallen, aan de balken van wat nog overbleef van een turfschuur, vlakbij de bouwvallen van het voormalig klooster van Rugge. De volgende dag werden de lijken ter plekke begraven. Hun gebeente werd in 1615 door de katholieken opgegraven en als relikwieën zorgvuldig bewaard.

Marinus Brandt werd bevorderd van kapitein tot admiraal. Op 26 mei 1573 voerde hij de watergeuzen aan in de slag op het Haarlemmermeer. Brandt moest ervoor zorgen dat de bevoorading van Haarlem mogelijk zou blijven. Hij verloor de slag, waarna Haarlem werd ingenomen door de Spaanse troepen. Op 24 januari 1574 zou Brandt zijn overgelopen naar over naar de Spaanse legers.