Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Siegfried Bracke
| Siegfried Bracke | ||
| Siegfried Bracke als Kamervoorzitter in zijn bureau in het Paleis der Natie. | ||
| Siegfried Bracke als Kamervoorzitter in zijn bureau in het Paleis der Natie. | ||
| Volledige naam | Siegfried Theofiel Hortense Bracke | |
| Geboren | Gent, 21 februari 1953 | |
| Kieskring |  Oost-Vlaanderen
| |
| Regio |  Vlaanderen
| |
| Land | .png){kind=small} België
| |
| Functie | Politicus Journalist | |
| Partij | 1987 - 2001: SP[1] 2010 - heden: N-VA | |
| Functies | ||
| 2010 - heden | Volksvertegenwoordiger | |
| 2013 - heden | Gemeenteraadslid Gent | |
| 2014 - heden | Voorzitter Kamer van Volksvertegenwoordigers[2] | |
| Website | ||
Siegfried Theofiel Hortense Bracke[3] (Gent, 21 februari 1953) is een Belgisch politicus voor de N-VA. Op 14 oktober 2014 werd hij voorzitter van de Kamer van Volksvertegenwoordigers. Tot voor zijn overstap naar de politiek in 2010 was hij bij de VRT journalist en televisiepresentator, die vooral actualiteitenprogramma's, interviews en verkiezingsshows presenteerde rond Belgische politiek.
Levensloop
Bracke promoveerde tot licentiaat Germaanse filologie aan de Gentse Rijksuniversiteit (1976), nadat hij in 1971 afstudeerde aan het Sint-Lievenscollege in Gent.
In 1981 begon hij als producer radio bij Radio 1 van de BRT. In 1983 werd hij journalist bij de radionieuwsdienst. In 1990 stapte hij mede onder impuls van zijn collega en vriend Gui Polspoel over naar de televisienieuwsdienst en werd hij een bekend journalist van de BRT.[4] Hij verscheen sinds 25 november 1991 vrijwel altijd met zijn handelsmerk, een vlinderdas.[5] Van zomer 2007 tot zomer 2009 was hij hoofdredacteur van de nieuwsduidingsprogramma's van de VRT. Van januari 2010 tot april 2010 presenteerde hij het programma Bracke op vrijdag. Hij presenteerde voornamelijk politieke programma's op de VRT zoals het dagelijkse actualiteitenprogramma Terzake op Canvas, De zevende dag en Bracke en Crabbé.[6] In 1985 ontving hij de Prijs van de Vlaamse journalistiek voor een van zijn reportages. Siegfried Bracke geeft regelmatig les in de richting journalistiek aan verschillende hogescholen in Vlaanderen.
Vanwege zijn uitgesproken politieke standpunten en belangrijke positie als nieuwsredacteur was Bracke al vóór zijn politieke carrière het voorwerp van controverse. Het behoren tot een politieke partij (tot in 2001) en de risico's van partijdigheid, vormden een bron van discussie.[7]
Hij is een orangist die de hereniging van België met Nederland onder het gezag van het Nederlands koningshuis voorstaat, voorstander van een omgekeerd confederale scheiding tussen Vlaanderen en Wallonië.[8] Tevens is hij vrijmetselaar.[9]
Bracke trouwde in september 2005 met Marina Nuyts.
Politieke carrière
In een persconferentie op 4 mei 2010 deelde Siegfried Bracke mee dat hij de overstap naar de politiek maakte en de Oost-Vlaamse Kamerlijst voor N-VA ging aanvoeren. Volgens De Standaard[10] is zijn keuze voor N-VA opmerkelijk, aangezien hij overtuigd vrijzinnig zou zijn en goede banden onderhoudt met sp.a en Open Vld. Op de persconferentie naar aanleiding van zijn overstap naar de politiek motiveerde hij zijn keuze voor de N-VA met het argument dat deze partij in zijn ogen de enige nog geloofwaardige partij in het toenmalige politieke landschap was. Het was zijn eigen initiatief om naar N-VA-voorzitter Bart De Wever te stappen met de vraag of hij voor de partij een politieke rol kon spelen.
Op 13 juni 2010 haalde Bracke op de Oost-Vlaamse lijst van de N-VA 101.940 voorkeurstemmen. Daarmee belandde hij in de top 5 van de Vlaamse stemmentrekkers. Op 6 juli legde hij de eed af als volksvertegenwoordiger. Twee weken later werd hij benoemd tot ondervoorzitter van de Kamer.
In december 2010 werd hij ingeschreven als bewoner in de stad Gent, volgens politieke tegenstrevers om er de paarse meerderheid te breken. Bracke kwam bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2012 op als lijsttrekker voor N-VA. Hij haalde 8570 naamstemmen. Na dit teleurstellende verkiezingsresultaat was er sprake van het gouverneurschap in Oost-Vlaanderen voor Bracke. De 'onafhankelijke' Jan Briers jr. werd echter naar voren geschoven.[11]
In januari 2011 raakte bekend dat Bracke lange tijd actief was geweest bij de socialistische partij. Hij had meegewerkt bij het schrijven van het SP-partijprogramma, deed interviews en schreef columns voor het ledenblad.[12][13] Hij ontkende dit eerst en zei dat hij "nooit" lid was geweest van de socialistische partij, maar later moest hij toegeven dat hij een korte (sic) periode lid was geweest. Uit onderzoek van Humo bleek dat hij 14 jaar lid was van de SP, van 1987 tot 2001.[1] Tijdens die periode was hij journalist bij de VRT,[14] toch zegt Bracke "dat het geen enkele invloed gehad heeft op zijn journalistenwerk". De VRT distantieerde zich van de socialistische nevenactiviteiten van Bracke.
Eind 2013 volgde Bracke Isabelle De Clerq op als fractieleider in de Gentse gemeenteraad.[15]
In aanloop van de verkiezingen van 2014 suggereerde hij om sociaaleconomische hervormingen even voorrang te geven op de verdere opdeling van België, N-VA's grondbeginsel. Hij loste daarmee vroegtijdig de strategie van zijn partij. In oktober 2014 werd hij na de vorming van de regering-Michel tot Kamervoorzitter verkozen. Die regering volgde effectief de zogenaamde "bocht van Bracke", waarin voor communautaire thema's geen plaats was, maar sociaaleconomische hervormingen vooropgesteld werden.[16][17][18]
Controverse
In februari 2017 kwam hij in een mediastorm terecht toen hij de Gentse socialisten – en in mindere mate de liberalen – beschuldigde van "graaicultuur", omdat twee Gentse schepenen riante vergoedingen kregen als bestuurslid van Publipart, een private dochteronderneming van intercommunale Publilec. Die onderneming bleek bovendien controversiële investeringen te doen. Hoewel er niets illegaals gebeurde, leidde het tot een debat over welke mandaten politici kunnen opnemen en in welke mate ze daarvoor vergoed mogen worden; de Gentse sp.a zag zich genoodzaakt betrokkene Tom Balthazar te laten vervangen als schepen en kandidaat-burgemeester.[19] Bracke kreeg daarop zelf echter ook gelijkaardige kritiek te slikken, aangezien hij als Kamervoorzitter een hoog loon heeft en dat (tevens legaal) combineerde met een mandaat als adviseur van Telenet[20][21] en een niet-aangegeven mandaat als bestuurslid van de UGent.[22][23] Hij nam daarop ontslag als bestuurslid bij Telenet.[24] Telenet maakte bekend dat onder meer Bracke 66.000 euro[25] voor zijn advies van het bedrijf had ontvangen.[26] Enkele dagen later stelde zowel Bracke als Telenet dat hij tijdens zijn Kamervoorzitterschap echter niet betaald zou zijn geweest door het bedrijf,[27] hoewel hij in 2016 de functie bij Telenet in 2015 in de in het Belgisch Staatsblad gepubliceerde mandatenlijsten aangaf als bezoldigd.[28][29][30][31]
Na de kritiek besloot hij om niet langer lijsttrekker voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2018 te zijn en stopte hij als fractieleider in Gent. Hij werd voor beide opgevolgd door Elke Sleurs.[32] Eerder lag Bracke al onder vuur omdat hij bij zijn vertrek bij de VRT politiek verlof nam in plaats van ontslag; een terugkeer naar de VRT bleef zo mogelijk. Als politicus begon hij echter geregeld kritiek te geven op de VRT en gaf hij mediatraining aan VTM-journalisten.[18]
Externe link
| Voorganger: Patrick Dewael |
Voorzitter van de Kamer van Volksvertegenwoordigers 2014 - heden |
Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Siegfried Bracke op Wikimedia Commons.