Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie en digitaal erfgoed, wenst u prettige feestdagen en een gelukkig 2025

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Stichting Werkgroep Herkenning

Uit Wikisage
Versie door O (overleg | bijdragen) op 29 mei 2017 om 23:54 (https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stichting_Werkgroep_Herkenning&oldid=49120341 -1- Djsgmnd 15 mei 2017)
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Stichting Werkgroep Herkenning werd opgericht op 12 december 1981 in Utrecht en had tot doel maatschappelijke en psychische hulp te bieden aan nakomelingen en familieleden van "foute" (voor)ouders tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Aanleiding tot de oprichting van de werkgroep was het verschijnen van een proefschrift[1] en daarop volgende reacties bij het radiopastoraat onder leiding van Alje Klamer van het IKON, waarbij bleek dat er dringende behoeft bestond bij een grote groep Nederlanders met "foute" ouders of die zelf rondliepen met de gevolgen van Nazi-indoctrinaties, hulp te bieden.

De oprichters van de werkgroep waren: psychiater J. Hofman, ds. Alje Klamer, psycholoog Mario M. Montessori jr. en journalist Willem Scheer. Er werd spoedig na de eerste vergadering een raad van bestuur gekozen. In 1982 volgde een telefonische hulplijn, in 1983 een eerste landelijke bijeenkomst en in 1984 een subsidieaanvraag bij de rijksoverheid. Als rechtsvorm werd voor een stichting gekozen. De stichting ondervond weinig medewerking van buitenaf, veelal door onbegrip, zoals bij het in 1980 opgerichte Informatie- en Coördinatieorgaan Dienstverlening Oorlogsgetroffenen (ICODO), dat de stichting pas in 1998 erkende, en het verkrijgen van de aangevraagde subsidie, die pas in 1995 werd verleend.

De hulpverlening werd later uitgebreid naar ook andere groepen in de samenleving, zoals nakomelingen en familieleden van joodse oorlogsslachtoffers, Duitse militairen, Japanse vaders en van verzetsmensen.

Bekende Nederlanders die tot de doelgroep behoren en een groot aandeel hebben geleverd aan het bestaan van de stichting zijn onder anderen: Hans Donkersloot (voormalig voorzitter), Dick Woudenberg (hulpverlener vanaf 1981 en ruim 15 jaar voorzitter geweest), Duke Blaauwendraad-Doorduijn (hulpverlener vanaf 1981) en Hanna Visser.

Literatuur

Niemandsland; Duke Blaauwendraad–Doorduijn; uitgeverij Amber, Amsterdam; 1e druk 1989, 2e druk 1990; ISBN 90-5093-088-3.

Stichting Werkgroep Herkenning twintig jaar, 1982-2002(Jubileumuitgave); eigen uitgave Stichting Werkgroep Herkenning, Utrecht, 2002; geen ISBN.

Fout geboren; het verhaal van kinderen van "foute" ouders; Bas Kromhout; uitgeverij Contact, Amsterdam; 2004; ISBN 90-2541-709-4.

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen

[1] website Stichting Werkgroep Herkenning.

  1. º De collaborateur van psychiater J. Hofman.
rel=nofollow
rel=nofollow