Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Breaking the Silence

Uit Wikisage
Versie door O (overleg | bijdragen) op 29 dec 2016 om 11:29 (https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Breaking_the_Silence&oldid=48282729 29 dec 2016 Kronkelwilg)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
rel=nofollow

Breaking the Silence (BtS) (Hebreeuws: שוברים שתיקה‎‎ Shovrim Shtika) ('Verbreken van het stilzwijgen') is een Israëlische NGO, een groepering van Joodse militairen die in het Israëlische defensieleger (IDF) gediend hebben in de periode 2000-2010 in de door Israël bezette gebieden. De groep werd na de Tweede Intifada in 2004 opgericht door soldaten die in Al Khalil/Hebron hadden gediend, onder wie Yehuda Shaul. Door middel van getuigenissen en het vertellen van hun ervaringen als Israëlisch militair hopen ze mee te helpen om de bezetting te beëindigen. Ze doen dit door lezingen en erover te vertellen op bijeenkomsten, en ze zijn aanwezig bij diverse openbare gelegenheden.

Het kantoor van Shovrim Shtika (Breaking the Silence) is in West-Jeruzalem.

Missie

Deze oud-militairen voelen zich ervoor verantwoordelijk om het Israëlische publiek in te lichten over de realiteit van het leven van Palestijnen onder de bezetting; en wat het doet met jonge Israëlische soldaten die dagelijks te maken hebben met Palestijnse burgers over wie ze controle moeten uitoefenen. Our testimonies portray a different, and much grimmer picture in which deterioration of moral standards finds expression in the character of orders and the rules of engagement, and are justified in the name of Israel's security Wanneer militairen terugkomen in de maatschappij vallen ze in een gat en worden ze gedwongen te ontkennen en te zwijgen over wat ze hebben gedaan en gezien. Met hun verhalen willen deze oud-militairen proberen het publieke debat erover op gang te brengen.[1]

Getuigenissen

BtS rondleiding in Hebron, bij Tel Rumeida tegengehouden door kolonisten, 2015
'Begeleiding' van vertegenwoordigers van de kolonisten tijdens de rondleiding van BtS in Hebron, 2015

Voor dit doel verzamelt Breaking the Silence getuigenissen van soldaten die sinds 2000 op de Westelijke Jordaanoever, de Gazastrook en Oost-Jeruzalem gediend hebben. Van meer dan 1000 militairen zijn deze al verzameld. De feiten en gebeurtenissen ervan worden nauwgezet onderzocht en gedocumenteerd. Regelmatig worden (foto-)tentoonstellingen georganiseerd, die vaak schokkend zijn voor het niet-wetende publiek. Op straat worden door reservisten ervaringen verteld. Er worden lezingen gegeven, opgenomen documentaires vertoond en rapporten uitgegeven. In Hebron/Al Khalil worden door Yehuda Shaul rondleidingen georganiseerd voor geïnteresseerden, met name buitenlandse toeristen.[2] Deze worden meestal gevolgd door kolonisten, die de rondleidingen proberen te dwarsbomen. Soldaten, die in Hebron dienst hadden gedaan, hadden de situatie daar heel moeilijk gevonden omdat de kolonisten van het opperbevel veel meer ruimte kregen dan ze voor mogelijk hielden.

Zorgvuldigheid

Het is heel bijzonder dat deze gewone Israëlisch-joodse militairen -tegen een grote druk in- met hun verhaal voor de dag komen. Binnen de familiekring, waar de bezetting geen onderwerp van gesprek is, is deze druk voor de betrokken soldaten ondragelijk; laat staan een gesprek over de misstanden die ze hebben meegemaakt en begaan. Veel getuigen willen naar buiten toe anoniem blijven. De organisatie besteedt de hoogste zorg aan interviews en onderzoek, vergelijkbaar met de nauwkeurigheid van onderzoeksjournalisten van grote kranten. Ernstige getuigenissen, die niet of onvoldoende nagegaan konden worden, zijn niet gepubliceerd.

Terwijl Breaking the Silence het stilzwijgen, niet alleen over de situatie van militairen binnen het leger maar ook over de voortdurende bezetting zelf, juist wil doorbreken kan er niets bespreekbaar gemaakt worden. Van het beoogde publieke gesprek is het nog niet gekomen. De organisatie en de militairen/reservisten worden eerder vijandig bejegend als “nestbevuilers”.

Beschuldigingen

Kritiek en aanvallen op Breaking the Silence komen voornamelijk uit rechts-politieke hoek: van Benjamin Netanyahu, de president van Israël, tot de minister van Defensie tot de politie. Breaking the Silence wordt door deze politici verweten dat:[3]

  1. zij niet geloofwaardig zijn;
  2. ze het leger de bewijzen niet geven die men zegt te hebben verzameld;
  3. de getuigenissen van de soldaten anoniem zijn;
  4. men donaties uit het buitenland ontvangt;
  5. men ook in het buitenland opereert.

Weerlegging van de beschuldigingen

De mannen en vrouwen van Breaking the Silence weerleggen deze verwijten met een ook vijfvoudige reactie:

  1. In de 12 jaar van hun bestaan kon BtS op geen enkele grote fout,zoals bv een verzinsel worden betrapt.
  2. In het begin gaf men de bewijzen wel. Echter: a. dan begon, i.p.v. de bevelvoerder of het leger zelf dat soldaten in die posities bracht, de militaire politie wel of geen onderzoek tegen de getuigende soldaat die daarbij als de schuldige partij werd beschouwd. Dit leidde soms ook nergens toe (bijv. De mannen van Unit 8200)
  3. a. Er zijn genoeg getuigenissen die niet anoniem zijn. b. De Israëlische maatschappij is niet mild ten aanzien van critici, met name wanneer het de IDF betreft. c. Het leger beschouwt een soldaat, die "het zwijgen verbreekt", als de spreekwoordelijke rotte appel. Wangedrag kàn niet in het systeem zitten.
  4. De meeste invloedrijke Israëlische organisaties krijgen donaties uit het buitenland of worden door buitenlandse instellingen en particulieren gefinancierd. Meer dan 60% van de inkomsten van Breaking the Silence komt uit het buitenland, waaronder Nederlandse NGO's zoals Oxfam Novib (onder meer via de ambassade)[4], het Verenigd Koninkrijk en Spanje. Deze gegevens zijn openbaar en de donoren zijn bekend.
  5. Men werkt in Israël zelf. Echter daar vindt men geen of een zeer onwillig oor. Dus wordt ook in het buitenland hiervoor aandacht gevraagd.

Breaking the Silence beschouwt niet de soldaten als primaire oorzaak van de problematiek, maar het Israëlische leger en de staat. Die zijn verantwoordelijk voor de bezetting en het wangedrag van soldaten.

Reacties

In maart 2016 was er in Israël ophef over het feit dat de groepering door de getuigenissen van de reservisten militaire geheimen zou hebben prijsgegeven, waarna minister van Defensie Moshe Ya'alon een onderzoek aankondigde. Breaking the Silence reageerde met te zeggen dat zij elke getuigenis vóór openbaarmaking voorleggen aan de militaire censor van het IDF.

Voormalig bevelhebber en plaatsvervangend Mossad-chef Amiram Levin verklaarde dat maatregelen om Breaking the Silence het zwijgen op te leggen het IDF zullen schaden en verzwakken.[5]

Voormalig directeur Yuval Diskin van Shin Bet stond achter Breaking the Silence. Hij zei dat het belangrijk was om groepen te hebben die mensenrechten beschermen.

De vermaarde Amerikaanse schrijver Michael Chabon, die met het oog op zijn nieuwe boek met essays over 50 jaar Israëlische bezetting, samen met andere schrijvers in april 2016 een rondreis van Breaking the Silence meemaakte door Oost-Jeruzalem, de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook, reageerde op de situatie met de woorden: This is the worst thing I have ever seen, just purely in terms of injustice.[6]

Publicaties en video's

Rapporten en getuigenissen van Breaking the Silence in het Hebreeuws en Engels zijn te vinden op hun website.[7]

Op YouTube zijn verschillende video's te zien, zoals bijvoorbeeld Yehuda Saul, Breaking the Silence, Seattle, 14 November 2013.

Externe link

  • [1] Website Christian Peacemakers Team

Bronvermelding

rel=nofollow