Nicolaas Poppel

Nicolaas Poppel (Claes, Nicolaas Janszoon Willems van Poppel, verlatijnst: Nicolaus Poppelius 1532 – 9 juli 1572) was één van de Martelaren van Gorcum.

Claes werd geboren in 1532 in een arm gezin, dat woonde in het kleine dorpje Weelde bij de stad Poppel in de Kempen. De plaats ligt nu in de gemeente Ravel in de provincie Antwerpen in België. Naar een gewoonte van die tijd werd hij naar zijn geboorteplaats genoemd, Poppel, of naar zijn vader, die Jan heette: Jans zoon, Janssen.

Dankzij een studiebeurs, die hij kreeg van pastoor Joannes Huybrechts Loemelanus (Jan van Lommel), kon hij in 1553 gaan studeren aan het college Het Varken, van de Katholieke Universiteit Leuven. Drie jaar later behaalde hij zijn diploma als Magister artium. Daarna studeerde hij twee jaar theologie. In 1557 werd hij te Aalst (nu in Oost-Vlaanderen) tot diaken gewijd. Leonard van Veghel, de pastoor van Gorcum, vroeg in 1558 ondersteuning en Poppel werd er in 1559 heengestuurd als kapelaan (onderpastoor). Hij overwoog enige tijd ernstig om jezuïet te worden, maar pastoor Leonard van Veghel en kannunik Antonius de Jonghe raadden hem dit af, omdat zij vonden dat hij in Gorcum nuttiger werk kon verrichten en vreesden dat een opvolger de taak niet zou aankunnen.

In 1572 werd hij samen met pastoor Leonard van Veghel door de watergeuzen gevangen gezet in de Blauwe Toren, net als een tiental franciscanen uit het klooster van de minderbroeders observanten (O.F.M.Obs.) en enkele anderen. Na enkele dagen werden zij en anderen meegenomen naar het hoofdkwartier van Willem II van der Marck Lumey in Den Briel en daar op 9 juli vermoord. De strop om zijn hals zou extra los zijn geweest, waardoor zijn doodsstrijd acht uur duurde.