Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Theo Doreleijers
| Theo Doreleijers | ||
| Persoonlijke gegevens | ||
| Volledige naam | Theodorus Adrianus Henricus Doreleijers | |
| Geboortedatum | 14 juni 1948 | |
| Geboorteplaats | Schijndel | |
| Nationaliteit |  Nederland
| |
| Werkzaamheden | ||
| Vakgebied | Kinder- en Jeugdpsychiatrie, forensische psychiatrie | |
| Universiteit | Vrije Universiteit Amsterdam Universiteit Leiden | |
Prof. dr. Theodorus Adrianus Henricus (Theo) Doreleijers (Schijndel, 14 juni 1948) is een Nederlands medicus en psychiater.
Carrière
Doreleijers studeerde geneeskunde aan de Katholieke Universiteit Nijmegen. Daarna specialiseerde hij zich in de (kinder- en jeugd)psychiatrie in het Erasmus MC (toen nog Dijkzigt ziekenhuis) en het Sophia Kinderziekenhuis in Rotterdam.
Rond 1980 werd er een nieuwe directeur aangesteld bij het Juliana Kinderziekenhuis. Deze directeur gaf Doreleijers samen Mary Wiedemann een aparte afdeling op te zetten voor de kinderpsychiatrie, nu bekend onder de naam De Jutter.
In 1995 promoveerde hij in Utrecht op het proefschrift Diagnostiek tussen jeugdstrafrecht en hulpverlening waarmee hij aandacht vroeg voor jeugddelinquenten met een psychische stoornis. Een te zware straf werkt volgens hem mogelijk averechts en lost het probleem, waarmee dat kind worstelt niet op.[1] Ook richtte hij de European Association for Forensic Child and Adolescent Psychiatry and Psychology op.
In 1997 werd hij benoemd tot hoogleraar Kinder- en Jeugdpsychiatrie aan het VUmc in Amsterdam. In 2007 werd hij daarnaast aangesteld als bijzonder hoogleraar Forensische Psychiatrie bij het Departement Strafrecht en Criminologie van de Universiteit Leiden. In juni 2013 nam hij afscheid van de Vrije Universiteit Amsterdam (VbUmc) met zijn afscheidsrede Gekker moet het niet worden.
Na zijn pensionering werd hij directeur van de academische werkplaats bij De Nieuwe Schans in Rotterdam. Daarnaast is hij als bijzonder hoogleraar forensische jeugdpsychiatrie verbonden aan de Universiteit van Basel.
Bibliografie
- Moet-willige hulpverlening, 2009, samen met Steven Pont en Joep Choy, ISBN 9789066655225
- Leerboek psychiatrie kinderen en adolescenten, 2013, samen met Frits Boer, Jaap Huisman en Else de Haan, ISBN 9789058982315
Onderscheidingen
- VU Society Impact Award in 2010
- Docent van het Jaar 2012 [2]. Eerder werd hij 15 achtereenvolgende jaren benoemd tot beste docent van de faculteit geneeskunde, in 2012 van de gehele universiteit.
Bronnen, noten en/of referenties
|
