Eruditie
Eruditie wordt doorgaans gelijkgesteld met belezenheid of geleerdheid. De Van Dale geeft als definitie: geleerdheid, gepaard met smaak en kritische zin.
Etymologie
Het woord eruditie is afgeleid van het Franse "érudition". Dit komt van het Latijnse "e(x)" (uit) + "rudis" (ruw, onbewerkt). Datgene dat uit het ruwe en onbewerkte ontstaat is verwerkte kennis: eruditie.
Maatschappij
Volgens sommige mensen staat eruditie tegenwoordig onder druk. In de discussie over het onderwijs is eruditie, al dan niet expliciet, een terugkerend thema. Moet het onderwijs gericht zijn op het overdragen van kennis of op het wegwijs maken van de leerlingen in het zelf zoeken naar antwoorden?
De Groningse hoogleraar psychologie Douwe Draaisma formuleerde het aldus: "Wij leven in een tijd van externe geheugens. Eruditie begint als voorwaarde voor kennis van zaken plaats te maken voor zoiets als 'potentiële belezenheid': het vermogen om zich – op korte termijn en voor de gelegenheid – te oriënteren in informatie die extern is vastgelegd."[1]
Bronnen, noten en/of referenties
|