Inburgering (nieuwkomer)

Zie ook : inburgeren (doorverwijzing), voor andere betekenissen van "inburgeren".

---

Inburgering is het opgenomen worden in een gemeenschap en/of taalgemeenschap, waarbij men tot burger wordt gemaakt en/of wordt. Dit houdt een specifieke, begeleide en doelgericht gestuurde vorm van maatschappelijke integratie in, van allochtonen, immigranten, asielzoekers en/of gezinsherenigers waarbij ernaar gestreefd wordt dat én de nieuwkomers, en de ontvangende maatschappij elk de nodige stappen zet om ertoe te komen dat de nieuwkomers een volwaardige plaats in de samenleving kunnen verwerven.

Opvattingen

Inburgering wordt bijvoorbeeld door het Vlaams Minderhedencentrum gedefinieerd als een interactief proces waarbij de overheid aan vreemdelingen een specifiek programma aanbiedt, dat hun enerzijds de mogelijkheid biedt om ze eigen te maken met hun nieuwe sociale omgeving en er anderzijds toe bijdraagt dat de samenleving de personen van de doelgroep als volwaardige burgers gaat erkennen, met als doel een volwaardige participatie van die personen in de samenleving.

De wijze waarop inburgering, en aanverwante benaderingen, wordt uitgewerkt verschilt sterk van land tot land. De gemeenschappelijke elementen lijken:

• de allochtonen worden verwacht én gevraagd zich intensief in te zetten om de officiële streektaal te leren;
• ze moeten de (fundamentele) regels van de democratische rechtsorde aanleren en te willen respecteren; in steeds meer landen zoals het Verenigd Koninkrijk vraagt hiertoe men een expliciete, individuele eed van trouw aan de wet;
• de overheid neemt de nodige krachtdadige stappen (wetgevende, politionele, ...) in de bestrijding van vooroordelen, racisme, en discriminaties;
• de overheid onderzoekt de integratieproblemen van de verschillende groepen allochtonen en probeert struikelstenen (met name in scholarisatie en deelname aan de arbeidsmarkt) op te ruimen;
• van de autochtonen wordt respect en een minimale openheid voor de cultuur van de allochtone nieuwkomers gevraagd.

Probleem van gezinsherenigingen

Een grote open discussie betreft gezinsherenigingen en gezinsvorming. Met name islamitische allochtonen in alle Europese landen gebruiken dit kanaal als een grootschalig middel voor import van groepsgenoten. Vandaar de vragen en soms scherpe debatten naar deze praktijk, de omvang en de wettelijk nodige voorwaarden. In de Benelux zouden (volgens nog onvolledige gegevens) driekwart van de islamitische allochtonen hun bruid of bruidegom uit het buitenland - het vaderland van hun ouders - halen.

Dat veroorzaakt of verergert de reeds aanwezige zware problemen: onevenredig veel van deze huwelijken blijken niet stand te houden (met zware gevolgen ten aanzien van de ondertussen verwekte kinderen); dergelijke nieuwkomers staan vaak nergens inzake taalverwerving, noch professionele ontplooiing; onevenredig veel van hen komen ten laste van de gemeenschap. Al deze factoren dragen bij tot een zeker stilvallen van de integratie van grote delen van de allochtone gemeenschap. De toestroom van Nederlands onkundigen die al evenmin enige kennis hebben van moderne, West-Europese samenleving, noch van de hier vereiste professionele en sociale vaardigheden, weegt als 't ware zwaarder dan de geleverde inspanningen door de reeds hier gevestigde allochtonen en door de overheden.

De oplossingen die in sommige landen (zoals Denemarken) toegepast, of besproken worden, vertrekken van de vraag welke objectieve voorwaarden nodig zijn opdat een allochtoon zich hier correct zal kunnen ontplooien in zijn persoonlijke, professionele en sociale leven. Men komt dan typisch uit op de vereisten dat de 'ontvangende' partner al goed ingeburgerd is, de streektaal goed beheerst, een vast inkomen heeft en de nodige middelen om te kunnen voorzien in de kosten van levensonderhoud van een partner die hem initieel volledig ten laste zal vallen. In Denemarken koppelt men hieraan ook een leeftijdsvoorwaarde (24 jaar), en de voorwaarde van een vaste verblijfsvergunning.

Ook in Nederland worden inkomenseisen gesteld aan de ontvangende partner. Daarnaast wordt van deze groep immigranten geëist dat men een basisexamen Nederlands aflegt voordat men zich in Nederland mag vestigen. Na binnenkomst is er een inburgeringsplicht. De leeftijdseis voor gezinsvorming is hier 21 jaar.

Bekende auteurs

• Amin Maalouf, auteur van Les Identités Meurtrières, een essay over de definitie van nationale identiteit, conflicten daarin en regels voor respectvol samenleven tussen autochtonen en allochtonen;
• Susan Moller Okin, auteur van Is multiculturalism bad for women?, over misbegrepen respect voor sommige culturen en de gevolgen voor vrouwen en andere zwakkeren;
• Paul Scheffer,

Zie ook

• Allochtone kinderen in het onderwijs
• Anders (doorverwijzing)
• Dubbele nationaliteit
• Immigratiebeleid in Nederland
• Inburgeringscursus
• Multiculturalisme
• Nationalisme
• Spreidingsbeleid
• Vreemdelingenhaat

Externe links

• Vlaams Minderhedencentrum
• Vlaamse overheid
• Website Inburgeraars: "Hoe moet ik inburgeren?" van de Nederlandse overheid
• De gids op maatschappelijk gebied [1] "Het toekomstige inburgeringsbeleid van de Vlaamse regering"