Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Alicia de Larrocha
Alicia de Larrocha y de la Calle (Barcelona, 23 mei 1923 - aldaar, 25 september 2009) was een Spaanse pianiste.
De Larrocha volgde vanaf haar 3e jaar pianoles bij Frank Marshall. Toen zij 6 jaar was, trad zij voor het eerst op in het openbaar, tijdens de Expo van 1929 in Barcelona en 5 jaar later volgde haar debuut met een orkest. Vanaf 1947 begon zij met internationale tournees en werd een der meest succesrijke pianisten van haar generatie.
Zij trad op met de belangrijkste orkesten van Europa en de Verenigde Staten, Latijns-Amerika, Japan en Zuid-Azië met de dirigenten Simon Rattle, Rafael Frühbeck de Burgos, Giuseppe Sinopoli en Kent Nagano. Zij begeleidde de zangeressen Victoria de los Ángeles en Montserrat Caballé en speelde samen met het "Guarneri Strijkkwartet" en het "Strijkkwartet van Tokio" en speelde met Francis Poulenc diens concert voor twee piano's. Frederic Mompou, die met haar bevriend was, droeg verschillende werken aan haar op.
Naast het klassieke repertoire (vooral Mozart en Schumann) nam zij vooral werk op van Spaanse componisten (onder meer Pater Antonio Soler en het volledige pianowerk van Isaac Albéniz en Enrique Granados) en eigentijdse componisten. Zij kreeg drie Grammy's, tweemaal de Grand Prix du Disque en de Duitse prijs van de kritiek. Verder kreeg zij in 1985 Premio Nacional de Música en in 1994 de Premio Príncipe de Asturias de las Artes.