Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Niekolaas Johannes Lekkerkerk
Niekolaas Johannes Lekkerkerk (Rotterdam, 1988) is curator, schrijver en directeur van RADIUS, Centrum voor Hedendaagse Kunst en Ecologie te Delft.
| Niekolaas Johannes Lekkerkerk | ||
| Geboren | 14 juni 1988, Rotterdam | |
| Beroep | Curator, auteur | |
Biografie
Eerder was hij artistiek directeur van de Brusselse kunstbeurs POPPOSITIONS (2016-2019) en van 2019 tot en met 2021 was hij mede-directeur van de Rotterdamse kunstinstelling A Tale of A Tub in Spangen. Centraal in het werk van Lekkerkerk staan sociale en politieke discussies rond dagelijkse levens- en werkpraktijken, culturele normen en ideologieën. In de afgelopen tien jaar wijdde hij een vijftigtal tentoonstellingen aan debatten over het Antropoceen––het geologische tijdperk waarin de mensheid domineert––ecologie en klimaat, posthumanisme en de toenemende verstrengeling tussen natuur en cultuur.
RADIUS, Centrum voor Hedendaagse Kunst en Ecologie
In 2021 richtte Lekkerkerk het kunstcentrum RADIUS op, met een programma op het snijvlak van kunst en wetenschap, met specifieke toewijding aan onderwerpen rond klimaat, ecologie en leefomgeving. Hij deed dit om de acute maatschappelijke urgentie van klimaatverandering bespreekbaar te maken door het werk van wetenschappers en kunstenaars samen te brengen, tegen de achtergrond van Delft als wetenschapsstad. Het kunstcentrum is gevestigd in Delft, in het pomphuis (rijksmonument) dat onderdeel uitmaakt van de Delftse watertoren in het Kalverbos. RADIUS was daarmee het eerste Nederlandse kunstcentrum dat zich permanent richt op beeldende kunst, klimaat en ecologie.[1][2][3][4][5][6]
Publicaties
Lekkerkerk publiceerde The Standard Book of Noun-Verb Exhibition Grammar[7] (Onomatopee, 2018), een boek over de tentoonstelling als ecosysteem, en Bestiary of Corona Animals[8] (Onomatopee, 2020), een essay over de correlatie tussen de pandemie en dierenethiek.
The Standard Book of Noun-Verb Exhibition Grammar is een compendium over de verschillende bestaansvormen die in tentoonstellingen voorkomen. Deze verschillende bestaansvormen worden vaak buiten het domein van kunstobjecten geplaatst en worden in dit boek beschreven als cruciale spelers in de wereld van de hedendaagse kunst. Dit boek maximaliseert een poëtische vindingrijkheid en stelt de tentoonstelling voor als een ecologie vol dingen die oneindig veel meer dimensionaal zijn dan hun toegeschreven functionaliteit ons zou doen geloven, en creëert een ruimte waar soorten elkaar ontmoeten, waar ontologische en epistemologische registers botsen, overlappen en elkaar besmetten, waar het levende en niet-levende, het organische en anorganische eigenschappen, kwaliteiten en prestaties uitwisselen. Uiteindelijk wil dit boek laten zien dat wat om, binnen en buiten een bepaald systeem draait, net zo serieus en belangrijk is als wat dat systeem wil overbrengen.
Bestiary of Corona Animals is een essay dat de causale verbanden belicht tussen de menselijke neiging om de wereld te objectiveren, de voortdurende uitbreiding van winnings-activiteiten, de sporen van het huidige klimaatregime en het uitbreken van de coronavirus pandemie. Deze schijnbaar verschillende fenomenen, vaak afzonderlijk geanalyseerd en besproken, hebben in feite dezelfde wortels. De tekst introduceert een cast van verschillende dieren, zowel fictief als wezenlijk, wier persoonlijke meningen en ervaringen––gebaseerd op dierenrechten en ethiek, biomacht, geopolitiek en necropolitiek––de hypothese bevestigen dat de menselijke kolonisatie van het natuurlijke territorium van het virus ervoor zorgde dat de pandemie zich in de eerste plaats kon verspreiden. Deze dierenstemmen zoeken naar een soort wereld waarin mensen en niet-mensen op gelijke voet staan, te beginnen met het inwisselen van eigenbelang voor empathie en onbaatzuchtige wederkerigheid: van het isolement van denken en handelen in een vacuüm, naar een wereldcontinuüm.
Tentoonstellingen (selectie)
- 2012 Artists of the No, Projektraum Viktor Bucher/Curated by_Vienna, Wenen, Oostenrijk
- 2013 Shadows of a Doubt, Kunsthal Tallinn, Tallinn, Estland
- 2014 Within the Sound of Your Voice, Marrakech Biënnale, Marrakech, Marokko
- 2014 John Smith, THE POSTHUMAN, Bonnefantenmuseum, Maastricht, Nederland
- 2015 Percussive Hunter, Akbank Sanat, Istanboel, Turkije
- 2015 The Museum of Unconditional Surrender, TENT, Rotterdam, Nederland
- 2016 Spending Quality Time With My Quantified Self, TENT, Rotterdam, Nederland
- 2018 In Watermelon Sugar, Poppositions, Brussel, België
- 2018 Archipelago — A Problem (On Exactitude in Science), Tlön Projects, Den Haag, Nederland
- 2019 Honorary Vertebrate Club, A Tale of A Tub, Rotterdam, Nederland
- 2019 Mycelium as Lingua Franca, A Tale of A Tub, Rotterdam, Nederland
- 2021 Trade Winds in the Age of Underwater Currents, A Tale of A Tub, Rotterdam, Nederland
- 2022 Underland, RADIUS, Delft, Nederland