Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed
Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Alice Nahon
Alice Nahon (1896 – 1933) was een Antwerpse dichteres met een Nederlandse vader en een Vlaamse moeder.
Haar bekendste gedicht is Avondliedeke III uit haar gedichtenbundel Op zachte vooizekens die in 1921 werd gepubliceerd:
- Avondliedeke III
- ’t Is goed in ’t eigen hert te kijken
- Nog even vóór het slapen gaan,
- Of ik van dageraad tot avond
- Geen enkel hert heb zeer gedaan
- Of ik geen ogen heb doen schreien,
- Geen weemoed op een wezen lei;
- Of ik aan liefdelooze menschen
- Een woordeke van liefde zei.
- En vind ik in het huis mijns herten,
- Dat ik één droefenis genas,
- Dat ik mijn armen heb gewonden
- Rondom één hoofd, dat eenzaam was...;
- Dan voel ik op mijn jonge lippen,
- Die goedheid lijk een avondzoen...
- ’t Is goed in ’t eigen hert te kijken
- En zóó z’n oogen toe te doen.
In 2007 werd op haar tekst Het halssnoer het lied gecreëerd van Luc Bataillie naar aanleiding van het jaarconcert van de Woluwse componisten.
Bibliografie
- Vondelingskens (1920)
- Op zachte vooizekens (1921)
- Schaduw (1928)
- Alice Nahon en haar gedichten (1932)
- Maart-April (1936)
- Bloemen van ’t veld (anthologie verzameld door Karel Jonckheere 1970)
- Alice Nahon. Verzamelde gedichten (1983)
- De mooiste gedichten van Alice Nahon (1983)