Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Strafbaarheid van mensenhandel

Uit Wikisage
Versie door O (overleg | bijdragen) op 8 nov 2017 om 10:25 (https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Strafbaarheid_van_mensenhandel&oldid=50293984 1 nov 2017)
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Strafbaarheid van mensenhandel is het strafbaar zijn van het handelen in mensen. Tot 1911 waren mensenhandel en vrouwenhandel nog geen juridische begrippen in Nederland.

Nederland

In maart 1911 besloot de Tweede Kamer tot strafbaarstelling van “vrouwenhandel”[1]. Uit het voorstel daartoe in de Nota van Wijziging en het Kamerdebat blijkt, dat men met ‘vrouwenhandel’ bedoelde: iedere handeling, bedoeld om de werkzaamheid van een vrouw als prostituee te bevorderen of faciliteren. In 1927 werd ook werven of bemiddelen van mannen jonger dan 21 jaar voor prostitutie, wat nog viel onder WvS art. 250 (drie jaar cel), strafbaar gesteld onder art. 250ter (vijf jaar cel)[2].

De Hoge Raad oordeelde in 1986 dat elke daad die ertoe strekt een vrouw over te leveren aan prostitutie onder vrouwenhandel dient te worden verstaan. In 1994 verhoogde men de strafmaat van 5 naar 6 jaar van kracht[3].

Per oktober 2002 werd de wet gewijzigd, om ook andere seksuele uitbuiting behalve prostitutie strafbaar te stellen.[4].

In 2010 werden handelingen strafbaar gesteld die genoemd worden in een VN-protocol van 15 november 2000 dat zich richt op het strafbaar stellen van door onder andere machtsmisbruik een persoon te werven, vervoeren of onderbrengen met als doel van dwangarbeid, slavernij, verwijdering van organen, of exploitatie van prostitutie. Het artikelnummer van artikel 250 gewijzigd in 273. [5] inzake “trafficking in persons, especially women and children” [6].

In 2009 werden de maximale straffen verhoogd. Mensenhandel ging van zes naar acht jaar. De strafmaat bij verzwarende omstandigheden werden ook verhoogd.</ref>. Er is ook een Wetsvoorstel Strafbaarstelling misbruik prostituees die slachtoffer zijn van mensenhandel ingediend.

Minderjarigen

In 1910 sloten vijftien landen een verdrag[7] om het aanwerven, africhten of ontvoeren van een minderjarige vrouw voor losbandigheid strafbaar te stellen als ‘la traite des blanches’. Meer landen sloten zich hierbij aan[8].

Dwang

In Duitsland is sinds 1872 iemand met misleiding tot prostitutie brengen strafbaar. Met geweld of bedreiging iemand tot prostitutie brengen is sinds 1872 strafbaar als het gebeurt ‘als gewoonte of uit eigenbelang’, en sinds 1973 in alle gevallen. In Engeland en Wales was sinds 1885 met misleiding of dwang tot prostitutie brengen altijd strafbaar; sinds 2003 is dit alleen strafbaar als dit gebeurt in de verwachting dat men zelf, of een derde, daaruit winst behaalt.

In 1910 sloten vijftien landen een verdrag[7] om het door bedrog of met dwang aanwerven, africhten of ontvoeren van een vrouw voor losbandigheid, strafbaar te stellen als ‘la traite des blanches’. Meer landen sloten zich hierbij aan[8].

In Nederland is sinds 1911 vrouwen door misleiding of met dwang tot prostitutie brengen strafbaar; sinds 1994 ook mannen. In Frankrijk is sinds 1946 door misleiding of met dwang een persoon tot prostitutie brengen strafbaar.

Im- en export

In Duitsland was sinds 1872 werven voor prostitutie in een ander land strafbaar indien dit gebeurde ‘als gewoonte of uit eigenbelang’; sinds 1973 is die werving strafbaar als die ‘beroepsmatig’ gebeurt. In Engeland en Wales wás sinds 1885 werven voor prostitutie in een ander land altijd strafbaar; sinds 2003 is dit alleen strafbaar als dit gebeurt in de verwachting dat men zelf, of een derde, daaruit winst behaalt. In de V.S. is sinds 1910 werven voor prostitutie in een andere staat van de V.S., of buiten de V.S., strafbaar.

In Nederland is sinds 1911 ieder aanwerven van een vrouw voor prostitutie in een ander land verboden; sinds 1994 ook mannen. In 1933 sloten vijfentwintig landen een verdrag[9] dat aanwerven, africhten of ontvoeren van een meerderjarige vrouw voor losbandigheid in een ander land strafbaar stelt als ’la traite des femmes majeures / traffic in women of full age’; dit als aanvulling op hun eerdere verdrag betreffende minderjarige vrouwen.

In Frankrijk is sinds 1946 werven voor prostitutie in een ander land strafbaar. In Oostenrijk is sinds 1975, maar misschien al eerder, werven voor prostitutie in een ander land strafbaar.

Meerderjarigen

In Duitsland was sinds 1872 werven voor prostitutie strafbaar indien dit gebeurde ‘als gewoonte of uit eigenbelang’; sinds 1973 is die werving strafbaar als die ‘beroepsmatig’ gebeurt. Engeland en Wales was tussen 1885 en 2003 ieder werven van een vrouw als prostituee strafbaar; sinds 2003 is werven van een persoon tot prostitutie alleen strafbaar als dit gebeurt in de verwachting dat men zelf, of een derde, daaruit winst behaalt.

Tussen 1911 en 1994 was in Nederland ieder aanwerven van een vrouw voor prostitutie verboden. Sinds 1994 is aanwerven voor prostitutie in het algemeen niet strafbaar. In Frankrijk is sinds 1946 een persoon werven of bemiddelen tot prostitutie strafbaar.

In 1949 nam de Verenigde Naties een resolutie[10] aan die werven van prostituees strafbaar stelt als Traffic in persons. De helft van de VN-lidstaten heeft deze resolutie geratificeerd – België wel, Nederland niet.

In Oostenrijk is zeker sinds 1975 ‘iemand tot prostitutie brengen’ strafbaar. In de V.S. lijkt werven voor prostitutie over het algemeen verboden.

Externe links

Bronnen, noten en/of referenties

Literatuur
  • [Kluwer 1997] Strafrecht: de tekst van het Wetboek van Strafrecht en enkele aanverwante wetten voorzien van commentaar. Cleiren, C.P.M. en J.F. Nijboer (redactie). Tweede druk. Kluwer, Deventer, 1997.
  • [Noyon 1912] Noyon, Mr. T.J. – De Strafbepalingen der Wet van 20 Mei 1911, Staatsblad No. 130, tot bestrijding van zedeloosheid. Arnhem, S. Gouda Quint, 1912.
  • [Noyon 1914] Noyon, Mr. T.J. – Het wetboek van Strafrecht, (…), Tweede deel. Boek II. Derde druk, Arnhem, S. Gouda Quint, 1914.
  • Vries, Petra de – De ketenen van de blanke slavin en het belastbare inkomen van de sekswerkster. Honderd jaar feminisme en prostitutie in Nederland, vermoedelijk in: Eeuwige kwesties. Honderd jaar vrouwen en recht in Nederland, jubileumuitgave Nemesis, Deventer, 1999; p. 140-153. (Met weinig bronverwijzingen.) Gevonden 5-10-2008.

Noten

  1. º WvS art. 250ter (1911): “Vrouwenhandel wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vijf jaren”. (Bron: [Noyon 1914] (zie literatuur).)
  2. º Art. 250ter in 1927: “Vrouwenhandel en handel in minderjarigen van het mannelijk geslacht wordt gestraft met (…)”. (Bron: [Kluwer 1997].)
  3. º WvS art. 250ter (1994): “1.-1º. (…) degene die een ander door geweld of een andere feitelijkheid of door bedreiging met geweld of een andere feitelijkheid dan wel door misbruik van uit feitelijke verhoudingen voortvloeiend overwicht of door misleiding tot prostitutie brengt, (…). 1.-2º: degene die een persoon aanwerft, medeneemt of ontvoert met het oogmerk die persoon in een ander land in de prostitutie te brengen. 1.-3º: degene die een ander tot prostitutie brengt, dan wel ten aanzien van een ander enige handeling onderneemt waarvan hij weet of redelijkerwijs moet vermoeden dat die ander daardoor in de prostitutie belandt, indien die ander minderjarig is”. (Bron: [Kluwer 1997].)
  4. º Staatsblad 2002 nr. 388 (13 juli 2002)
  5. º Kamerstuk 29291 nrs. 1-3, Memorie van toelichting, 12 nov. 2003
  6. º De Algemene Vergadering van de Verenigde Naties nam op 15 november 2000 een Protocol aan “to Prevent, Suppress and Punish Trafficking in Persons, Especially Women and Children”. Dit definieert in Annex II (Protocol to Prevent…), artikel 3a, “trafficking in persons” als: “the recruitment, transportation, transfer, harbouring or receipt of persons, by means of the threat or use of force or other forms of coercion, of abduction, of fraud, of deception, of the abuse of power or of a position of vulnerability or of the giving or receiving of payments or benefits to achieve the consent of a person having control over another person, for the purpose of exploitation. Exploitation shall include, at a minimum, the exploitation of the prostitution of others or other forms of sexual exploitation, forced labour or services, slavery or practices similar to slavery, servitude or the removal of organs”. (Bron: VN-Resolutie A/RES/55/25, pag. 31 en verder, Annex II (Protocol to Prevent…), artikel 3a “Trafficking in persons”. Geraadpleegd 21 maart 2010.)
  7. 7,0 7,1 In 1910 sluiten afgevaardigden van België, Brazilië, Denemarken, Duitsland, Frankrijk, Groot-Brittannië, Hongarije, Ierland, Italië, Nederland, Oostenrijk, Portugal, Rusland, Spanje en Zweden het Verdrag van Parijs betreffende “la répression de la traite des blanches”. Artikel 1 van het verdrag stelt strafbaar degene die “pour satisfaire les passions d’autrui, a embauché, entrainé ou détourné, même avec son consentement, une femme ou fille mineure, en vue de la débauche” ; artikel 2 degene die “pour satisfaire les passions d’autrui, a, par fraude ou à l’aide de violences, menaces, abus d’autorité, ou tout autre moyen de contrainte, embauché, entrainé ou détourné une femme ou fille majeure en vue de la débauche”. (Bron: Staatsblad 1912, nº. 355.)
  8. 8,0 8,1 Zie Staatsblad der Nederlanden 1923 no. 526, en 1935 no. 598.
  9. º Op 11 oktober 1933 sluiten Albanië, België, Bulgarije, Chili, Duitsland, Frankrijk, Gdansk, Griekenland, Hongarije, Joegoslavië, Letland, Litouwen, Monaco, Nederland, Noorwegen, Oostenrijk, Panama, Polen, Portugal, Spanje, Taiwan, Tsjecho-Slowakije, het Verenigd Koninkrijk, Zweden en Zwitserland het Verdrag van Genève “for the suppression of the traffic in women of full age / relative à la répression de la traite des femmes majeures” . Artikel 1: “… embauché, entrainé ou détourné, même avec son consentement, une femme ou fille majeure en vue de la débauche dans un autre pays …” . (Bron: Staatsblad van het Koninkrijk der Nederlanden 1935, no. 598.)
  10. º Zie www.un.org → Welcome → documents → General Assembly, Resolutions → 1949 → 317 (IV) Convention for the Suppression of the Traffic in Persons and of the Exploitation of Prostitution of Others; en VN-verdrag 1949 tegen prostitutie, Franse tekst (fragment). Beide geraadpleegd 3-1-2009.
rel=nofollow
rel=nofollow
rel=nofollow