Dominicus Andreas Willem Hendrik Sloet

Dr. Dominicus Sloet (voluit Dominicus Andreas Willem Hendrik Sloet tot Everlo; Denekamp, Overijssel, 29 oktober 1855 – Abcoude-Proostdij, 27 december 1938)^[1] was een Nederlands rooms-katholiek priester, auteur en medewerker aan de Petrus-Canisiusvertaling.

Als wetenschapper raakte hij betrokken in de controverse tussen het modernisme en de tegenbeweging van het integralisme, die in het begin van de 20e eeuw veel ophef mqakte in Nederland. Terwijl hij openstond voor de moderne zienswijzen van het kritisch Bijbelonderzoek, was hij tegelijkertijd ook een geducht verdediger van de Katholieke Kerk.

Hij was een stichter en de tweede voorzitter van de Apologetische Vereniging Petrus Canisius en werkte mee aan de katholieke Petrus Canisiusvertaling.

In 1914 ontving hij een eredoctoraat van de Katholieke Universiteit Leuven.

Publicaties

Bollands ’Lichtkogels’, Enschede, G. Bruggeman, 1899, 78 blz.
Bollands verweer, 1919.
Aequiprobilisme en logica, Zwolle, 1905.
De tijd van Christus’ geboorte, 1919.
Heeft Jezus het Pausschap niet gesticht?, Utrecht, 1913, 232 blz.
De Heilige Evangelien en de Handelingen der Apostelen, ’s-Hertogenbosch, Teulings Uitgeversmaatschappij, 1920.
De ster der wijzen, Bussum, Uitgeverij Paul Brand, 1920, 128 blz.
Nuldagen, 1924.
Het Boek der Openbaringen van den H. Joannes, ’s-Hertogenbosch, Teulings Uitgeversmaatschappij, 1925, 85 blz.
Bestaat God of niet? – een boekje voor denkenden, 1926.
Geschiedenis van de apostelen voor school en huisgezin, 1926, met B. C. Kloostermans
Geschiedenis van het Oude Testament – voor school en huisgezin, 1930, met B. C. Kloostermans
Geschiedenis van het Nieuwe Testament – voor school en huisgezin, 1932, met B. C. Kloostermans