Ludovicus van Casoria

Ludovicus van Casoria, eig. Arcangelo Palmentieri (Casoria (Napels), 11 maart 1815 - Napels, 30 maart 1885) was een Italiaans geestelijke.

Leven

Arcangelo Palmentieri was het derde kind van de wijnhandelaar Vincenzo Palmentieri en Candida Zenga. Door de aansporing van zijn vader leerde hij eerst voor schrijnwerker, maar wisselde later naar het priesterseminarie, zoals zijn moeder had gewenst.

Omdat zijn ouders deze studie niet konden betalen, trad hij in 1832 te Lauro bij Nola in bij de minderbroeders. Hij nam de kloosternaam Ludovico / Ludovicus aan. In 1837 werd hij te Napels tot priester gewijd. Vanaf 1841 was hij leraar scheikunde, wiskunde en filosofie in de school van het franciscanenklooster San Pietro te Napels.

In 1847 beleefde hij, biddend voor de tabernakel van de San Giuseppekerk te Napels, een mystieke ervaring die hij later beschreef als een reiniging. Hij viel bewusteloos op de grond. Vervolgens wijdde hij zijn leven aan de armen en de zieken. Hij richtte een dispensarium voor de armen op, twee scholen voor Afrikaanse kinderen, een instelling voor adellijke kinderen, evenals een instelling voor wezen, doven en stommen, en andere instellingen voor blinden, ouderen en voor reizigers. Hij stichtte verder liefdadigheidsinstellingen in Napels, Florence en Assisi. Om al deze werken te kunnen blijven onderhouden, stichtte hij in 1859 de congregatie van de grauwbroeders en in 1862 de Grauwzusters van de H. Elisabeth.

In 1861 gaven de franciscanen hem de verantwoordelijkheid over het missiewerk in Centraal-Afrika.

In 1864 stichtte hij te Napels een Academie voor Religie en Wetenschappen, bedoeld om de katholieken te steunen tegen de aanvallen van het opkomende liberalisme. Eenzelfde doel had het door hem begonnen tijdschrift La Carità en het gelijknamige college.

Canonisering

Hij werd in 1993 zalig verklaard door paus Johannes Paulus II. Zijn gedenkdag is op 30 maart en op 23 november 2014 heilig verklaard door paus Franciscus.