Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
The International Academy of Osteopathy: verschil tussen versies
| Regel 56: | Regel 56: | ||
== Externe links == | == Externe links == | ||
[http://www.osteopathie.eu www.osteopathie.eu] | [http://www.osteopathie.eu www.osteopathie.eu] | ||
{{refs}} | |||
[[Categorie:Internationale school]] | [[Categorie:Internationale school]] | ||
Huidige versie van 5 jan 2011 om 00:59
The International Academy of Osteopathy (IAO) is een internationale school die verschillende erkende academische opleidingen tot osteopaat aanbiedt. Deze opleidingen zijn in overeenstemming met het Bologna proces en leiden tot een Diploma in Osteopathie, een Bachelor of Science with Honours in Osteopathy of een Master of Science in Osteopathie.
Geschiedenis
The International Academy of Osteopathy (IAO) werd in 1987 gesticht door Grégoire Lason, Luc Peeters en Michel Janssens (†). In 1987 werd de eerste school voor osteopathie in Duitsland opgericht en in 1992 volgde er een tweede school in Noorwegen. Een jaar later volgde de eerste school voor voltijds onderwijs in België. In 2000 wordt een school in Denemarken te Kopenhagen opgericht. In 2005 en 2006 volgen scholen in resp. Oostenrijk en Zwitserland.
Op 31 oktober 1998 behaalden de docenten van de IAO het universitaire diploma in de osteopathische geneeskunde. Op 24 juni 1999 wordt in het Belgisch Staatsblad de wet Colla gepubliceerd die de Osteopathie in België erkent. De directeuren van de IAO hebben daarbij een inbreng gehad.
De IAO zet zich in voor de academiesering en erkenning van de osteopathie en dagvaardt op 16 mei 2008 de Belgische staat wegens het niet uitvoeren van de wet op de niet-conventionele geneeswijzen.[1] De IAO werd in het gelijk gesteld voor de Rechtbank van Eerste Aanleg te Brussel. De Belgische staat ging hierop in beroep. Deze procedure loopt nog.
Aan de IAO studeren momenteel meer dan 2000 studenten uit 17 landen, onder andere een honderdtal artsen, de anderen zijn kinesitherapeuten en fysiotherapeuten of komen uit het secundaire onderwijs. De IAO is hierdoor de grootste Europese school voor osteopathie.
De IAO heeft meerdere wetenschappelijke werken uitgebracht, waaronder een Osteopathische Encyclopedie (op e-book) en Het Bekken, het eerste Nederlandstalige boek over osteopathie.
Missie
Het doel van de IAO is om studenten op te leiden tot veilige, competente en onafhankelijke osteopaten, die kwaliteitsvolle osteopathische behandelingen aan hun patiënten kunnen aanbieden. Daartoe beoogt de IAO een moderne en academische opleiding in de osteopathie aan te bieden die beantwoordt aan academische en organisatorische kwaliteiten.
De IAO heeft zich verder als doel gesteld zich in te zetten voor de academiesering van het osteopathische beroep en voor de erkenning van het beroep in alle landen waar de IAO lessen organiseert. Daarbij zoekt zij samenwerking met de bestaande medische beroepen.
Samenwerking
De IAO onderhoudt academische relaties met meerdere scholen, universiteiten en beroepsverenigingen. In 2004 worden de individuele studieprogramma’s van de IAO door The University of Wales geaccrediteerd. Afgestudeerden behalen voortaan het Bachelor of Science with honours in Osteopathy.
In 2005 wordt de IAO lid van The Osteopathic International Alliance - OIA.
Op 18 mei 2006 richt de IAO, samen met een paar andere Europese scholen die de academiesering van de osteopathie nastreven, The European Register for Professional Osteopaths - ERPO op.
In januari 2009 sluit de IAO een samenwerkingsakkoord met fhg Innsbruck waardoor het voor de afgestudeerden van de IAO nu ook mogelijk is om een Master of Science in Osteopathie te behalen.
In juni 2009 starten de IAO en COTN te Rijsel met een academisch project waarin beide scholen met elkaar zullen samenwerken, zowel op vlak van opleiding, postacademische vorming, research en uitwisseling van studenten en docenten. Door deze samenwerking kunnen afgestudeerden van beide scholen erkende osteopaten in België en Frankrijk zijn en toegang krijgen tot het behalen van het Bachelor of Science diploma in osteopathie.
Europees kwaliteitslabel
Op 27 maart 1997 behaalt de IAO het ISO 9001 kwaliteitslabel, als eerste school voor osteopathie in Europa. De IAO creëerde en onderhoudt hiertoe een geschreven kwaliteitshandboek met specifieke procedures in verband met het verstrekte onderwijs en de aangeboden diensten.
Begin december 2010 werden door de WHO de “Benchmarks for Training in Osteopathy” gepubliceerd: De IAO volgt het indicatieve curriculum van de WHO.
Opleidingen
De IAO biedt verschillende opleidingen aan, die leiden tot een Diploma in Osteopathie, een Bachelor of Science with Honours in Osteopathy of een Master of Science in Osteopathie. Ook biedt de IAO in Nederland en België de opleiding “Manipulaties en weke delen” aan en postacademische opleidingen, zoals osteopathie in de sport, pediatrie, voeding enz.
Door middel van postacademische cursussen kunnen afgestudeerden aan de IAO zich verder in het beroep te ontwikkelen.
De opleidingen zijn deeltijds en vereisen een basis medische kennis. Enkel in Gent (België) wordt fulltime onderwijs aangeboden, aansluitend op het middelbare onderwijs.
Locaties
De IAO biedt opleidingen aan in België (Antwerpen, Gent, Louvain-la-Neuve), Nederland (Zeist), Duitsland (Berlin, Bonlanden (Memmingen), Darmstadt, Dortmund, Dresden, Erlangen, Hamburg, Leipzig, Osnabrück, München, Neuss, Passau, Stuttgart), Oostenrijk (Innsbruck, Wenen), Zwitserland (Brunnen) en Denemarken (Kopenhagen).
Beheer
De IAO wordt sinds 1987 geleidt door Grégoire Lason en Luc Peeters. De directie wordt gesteund door vijf vice-directeuren: Hugo De Cock, Jo Parmentier, Johan Schelpe, Peter Frassmann en Marc Asche.
Zie ook
Externe links
| Referenties: |