Uitklappen
Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie en digitaal erfgoed, wenst u prettige feestdagen en een gelukkig 2025
rel=nofollow

Adhémar van Monteil: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
k (Mendelo heeft pagina Adhemar van Monteil hernoemd naar Adhémar van Monteil)
Geen bewerkingssamenvatting
 
Regel 1: Regel 1:
'''Adhémar van Monteil''' ('''Adhémar de Monteil'''; ook bekend als ''Adhémar van Le Puy''), (? – [[1098]]) was bisschop van [[Le Puy-en-Velay]] ([[1077]] – [[1098]]), [[pauselijk legaat]], en een belangrijk persoon in de [[Eerste Kruistocht]].
'''Adhémar van Monteil''' ('''Adhémar de Monteil'''; ook bekend als '''Adhémar van Le Puy'''), (? – [[1098]]) was bisschop van [[Le Puy-en-Velay]] ([[1077]] – [[1098]]), [[pauselijk legaat]], en een belangrijk persoon in de [[Eerste Kruistocht]].


Hij is afkomstig van een adellijke familie uit [[Montélimar|Monteil]] in de [[Dauphiné]]. In het bisdom Le Puy dwong de hervormingspaus [[Gregorius VII]] bisschop Etienne de Polignac af te treden omwille van beschuldiging van [[simonie]]; de paus [[Excommunicatie|excommuniceerde]] hem. Adhemar de Monteil kon bisschop worden in Le Puy-en-Velay. In zijn bisdom voerde de Monteil de [[Gregoriaanse hervorming]] door.
Hij is afkomstig van een adellijke familie uit [[Montélimar|Monteil]] in de [[Dauphiné]]. De hervormingspaus [[Gregorius VII]] dwong Etienne de Polignac, bisschop van Le Puy, af te treden op beschuldiging van [[simonie]]; de paus [[Excommunicatie|excommuniceerde]] hem. Adhémar de Monteil werd in zijn plaats bisschop in Le Puy-en-Velay en voerde de [[gregoriaanse hervorming]] door.


Toen paus [[Urbanus II]] in [[1095]] opriep tot een [[kruistocht]], werd hij gekozen als pauselijk legaat en werd hij geestelijk en politiek leider van de Eerste Kruistocht. Hij raakte gewond en werd gevangengenomen, maar herstelde en trad [[Constantinopel]] binnen samen met [[Raymond IV van Toulouse]]. Hij onderhandelde met keizer [[Alexius I van Byzantium]] en riep samen met [[Simon II van Jeruzalem|Simeon II]], de [[Latijns patriarchaat van Jeruzalem|patriarch van Jeruzalem]] die op [[Cyprus]] verbleef als balling, het Westen op om meer kruisvaarders te sturen. Hij was een goede leider en zijn dood in 1098 (ten gevolge van de [[pest_(ziekte)|pest]]) had een negatief effect op de kruistocht en op de betrekkingen tussen [[West-Romeinse Rijk|Rome]] en Constantinopel.
Toen paus [[Urbanus II]] in [[1095]] opriep tot een [[kruistocht]], werd hij gekozen als pauselijk legaat en werd hij geestelijk en politiek leider van de Eerste Kruistocht. Hij raakte gewond en werd gevangengenomen, maar herstelde en trad [[Constantinopel]] binnen samen met [[Raymond IV van Toulouse]]. Hij onderhandelde met keizer [[Alexius I van Byzantium]] en riep samen met [[Simon II van Jeruzalem|Simeon II]], de [[Latijns patriarchaat van Jeruzalem|patriarch van Jeruzalem]] die op [[Cyprus]] verbleef als balling, het Westen op om meer kruisvaarders te sturen. Hij was een goede leider en zijn dood in 1098 (ten gevolge van de [[pest (ziekte)|pest]]) had een negatief effect op de kruistocht en op de betrekkingen tussen [[West-Romeinse Rijk|Rome]] en Constantinopel.
{{authority control|TYPE+p|Wikidata=Q49967}}
{{authority control|TYPE=p|Wikidata=Q49967}}
[[Categorie:Franse adel]]
[[Categorie:Franse adel]]
[[Categorie:Bisschop van Le Puy-en-Velay]]
[[Categorie:Bisschop van Le Puy-en-Velay]]

Huidige versie van 23 feb 2024 om 00:41

Adhémar van Monteil (Adhémar de Monteil; ook bekend als Adhémar van Le Puy), (? – 1098) was bisschop van Le Puy-en-Velay (10771098), pauselijk legaat, en een belangrijk persoon in de Eerste Kruistocht.

Hij is afkomstig van een adellijke familie uit Monteil in de Dauphiné. De hervormingspaus Gregorius VII dwong Etienne de Polignac, bisschop van Le Puy, af te treden op beschuldiging van simonie; de paus excommuniceerde hem. Adhémar de Monteil werd in zijn plaats bisschop in Le Puy-en-Velay en voerde de gregoriaanse hervorming door.

Toen paus Urbanus II in 1095 opriep tot een kruistocht, werd hij gekozen als pauselijk legaat en werd hij geestelijk en politiek leider van de Eerste Kruistocht. Hij raakte gewond en werd gevangengenomen, maar herstelde en trad Constantinopel binnen samen met Raymond IV van Toulouse. Hij onderhandelde met keizer Alexius I van Byzantium en riep samen met Simeon II, de patriarch van Jeruzalem die op Cyprus verbleef als balling, het Westen op om meer kruisvaarders te sturen. Hij was een goede leider en zijn dood in 1098 (ten gevolge van de pest) had een negatief effect op de kruistocht en op de betrekkingen tussen Rome en Constantinopel.

rel=nofollow