Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Enrico Neckheim: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Enrico_Neckheim&oldid=40856245 -1- 84.84.0.114 23 mrt 2014)
 
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Enrico_Neckheim&oldid=65480003 27 aug 2023 Neckheim)
Regel 1: Regel 1:
Enrico Neckheim is geboren te Djakarta Weltevreden op 18 mei 1926 als Herbert Erwin Neckheim. Zijn ouders waren daar op tournee. Zijn vader heette Erich Heinrich Neckheim en zijn moeder Mara Maria. Enrico had een tweelingzus. Zijn vader was een bekende violist en moeder danseres. Zijn ouders zijn gescheiden en vader vertrok naar Noord Amerika en zijn moeder is later waarschijnlijk naar Australië geëmigreerd.
{{Infobox artiest
Enrico Neckheim is twee keer getrouwd geweest en heeft daarna meerdere relaties gehad waaruit kinderen zijn geboren. Hij heeft zeker drie zoons en een dochter en waarschijnlijk vier zoons en twee dochters. In Amsterdam werkte Enrico als pianist en componist en behoorde min of meer bij de Pleiners. Enrico stelde een trio en een zanggroep samen en trad ook op voor radio en televisie. Met Jef van der Heyden, die in Breda woonde, heeft Enrico samengewerkt en schreef filmmuziek. Enrico heeft diverse grote opdrachten gekregen en heeft twee langspeelplaten opgenomen en twee singeltjes. Het verhaal gaat dat hij pianoles heeft gegeven aan Ramses Chaffy. Een ander verhaal is dat de muziek "Aan De Amsterdamse Grachten" is geschreven door hem, maar is geclaimd door Pieter Goemans. Enrico werkte in zijn Amsterdamse tijd ook samen met filmmaker Pim de la Parra. Ook woonde Enrico regelmatig in Parijs. Uiteindelijk is Enrico naar Brazilië, Rio de Janeiro gegaan en werkte daar als fotograaf. Toen Enrico naar Nederland terugkwam woonde hij in Breda en in Amsterdam en overleed vrij snel na zijn terugkomst in 1979 te Amsterdam. Hij is in Breda gecremeerd.  
| naam                = Enrico Neckheim
| afbeelding          = GitteHaenning1960.jpg
| onderschrift        = [[Gitte Hænning]] en Enrico Neckheim bij het Grand Gala du Disque 1960 in het Concertgebouw
| volledige naam      =
| geboortenaam        = Herbert Erwin Neckheim
| alias                = Enrico
| bijnaam              =
| geboren             = [[18 mei]] [[1926]]
| geboorteplaats      = [[Weltevreden (Batavia)|Weltevreden]],
| overleden            = [[19 september]] [[1979]]
| overlijdensplaats    = [[Amsterdam (hoofdbetekenis)|Amsterdam]]
| land                =
| jaren-actief        =
| genre                =
| beroep              = musicus en componist
| instrument          = piano
| zangstem            =
| invloed              =
| label                =
| acts                =
| gerelateerd          =
| handtekening        =
| bekende instrumenten =
| website              =
| RKD                  =
| imdb                = 1987402
| allmusic            =
| lastfm              =
}}
'''Enrico Neckheim''' geboren als '''Herbert Erwin Neckheim''' ([[Weltevreden (Batavia)|Weltevreden]], [[18 mei]] [[1926]] – [[Amsterdam (hoofdbetekenis)|Amsterdam]], [[19 september]] [[1979]]<ref name="overlijdensadvertentie">[https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011200584:mpeg21:a1105 Overlijdensadvertentie (''De Telegraaf'', 29 sept. 1979)]</ref>) was een musicus en componist.


Muzieklijst: volgt
== Leven en werk ==
Neckheim werd geboren als zoon van de violist Erich Heinrich Neckheim (Oostenrijker) en de pianiste Maria Mara (Italiaanse). Enrico had een tweelingzus Erica. Zijn ouders waren op het moment van zijn geboorte op tournee, en Enrico zou zijn geboren op een schip voor de rede van Batavia<ref name = maasbode>[https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011233936:mpeg21:a0101 Enrico Neckheim: "Ik ben mijn tijd vèr vooruit"], ''[[De Tijd (Nederland)|De Tijd / de Maasbode]]'', 24 augustus 1965</ref>. Later zijn zijn ouders gescheiden; vader vertrok naar [[Zuid-Amerika]] en zijn moeder is later waarschijnlijk naar Australië geëmigreerd met zijn tweelingzuster.{{Bron?||2019|07|25}}


Filmmuziek: volgt
Enrico volgde het conservatorium, waar hij leerling zou zijn geweest van [[Kees van Baaren]]<ref name = maasbode/> en [[Gerard Hengeveld]].<ref>[https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010875792:mpeg21:a0223 Met Albert Mol naar Engeland], ''[[de Volkskrant]]'', 18 augustus 1959</ref> Hij werkte als pianist, begeleider van cabaret, en componist. Hij behoorde er min of meer bij de [[Pleiners]]. Een bekend tafereel is Enrico spelend op een in de brand gestoken orgeltje bij [[Het Lieverdje]].<ref>[https://archief.amsterdam/inventarissen/printversie/30883.nl.pdf Archief van Cor Jaring], ''Amsterdams Stadsarchief''. [https://web.archive.org/web/20190725071307/https://archief.amsterdam/inventarissen/printversie/30883.nl.pdf Gearchiveerd] op 25 juli 2019.</ref> Enrico stelde een trio en een zanggroep samen en trad op voor radio en televisie. De nummers "Die Zomerdag", gezongen door [[Willeke Alberti]] en "De Meiden Van De Kermis", gezongen door [[Ciska Peters]], waarvan hij de muziek had geschreven werden vaak op de radio uitgezonden. Hij werkte ook samen met [[Jef van der Heyden]], die in Breda woonde, en schreef filmmuziek voor hem. Enrico heeft twee langspeelplaten opgenomen en twee singletjes.


Langspeelplaten:
In [[Geuzenveld|Amsterdam-Geuzenveld]], waar Enrico in 1954-1957 met [[Henriette Helena de Lange]] woonde, kwam de jonge [[Ramses Shaffy]] langs, die pianoles van Enrico kreeg.{{Bron?|Persoonlijke mededeling door Henriette Helena de Lange|2019|01|13}} Enrico werkte in zijn Amsterdamse tijd ook samen met filmmaker [[Pim de la Parra]].{{Bron?||2019|07|25}}
Enrico plays for Girls;
Enrico's Vocal Six.  


Wordt vervolgt.
Enrico woonde ook regelmatig in Parijs, en is uiteindelijk naar [[Rio de Janeiro (stad)|Rio de Janeiro]] verhuisd, waar hij werkte als fotograaf. Daar woonde hij samen met Anne-Marie Christine Giemor en hun zoon Laurent Julien Neckheim. In Brazilië ontmoette Enrico o.a. [[Han Kloosterman]]. Toen Enrico naar Nederland terugkwam woonde hij in Breda en in Amsterdam. Hij overleed vrij snel na zijn terugkomst in 1979 te Amsterdam, waarschijnlijk aan een hartinfarct, en werd in stilte gecremeerd te Breda.<ref name="overlijdensadvertentie"/><ref>[https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010847600:mpeg21:a0251 ''Het Parool'', 27 sept. 1979]</ref>
 
== Filmmuziek ==
* 1961: Reiziger zonder bagage (Anouilh, AVRO-TV)
* 1963: [[Fietsen naar de maan]] van [[Jef van der Heyden]]
* 1964: [[Spuit Elf (film)|Spuit elf]] van [[Paul Cammermans]]
* 1967: [[Ongewijde aarde]] van [[Jef van der Heyden]]
 
== Langspeelplaten ==
* Enrico plays for Girls<ref>[https://www.discogs.com/fr/Enrico-Neckheim-Enrico-Plays-For-Girls/release/5009269 Enrico Plays For Girls], ''[[Discogs]]''</ref>
* Enrico's Vocal Six<ref>[https://www.muziekweb.nl/Link/HEX13665/Enricos-Vocal-Six Enrico's Vocal Six], ''muziekweb''. [https://web.archive.org/web/20220419203316/https://www.muziekweb.nl/Link/HEX13665/Enricos-Vocal-Six Gearchiveerd] op 19 april 2022.</ref>
 
== Bekende nummers ==
* Die Zomerdag
* Kermismeiden
 
== Aan de Amsterdamse grachten ==
De muziek van het lied ''[[Aan de Amsterdamse grachten]]'' (1949) zou zijn geschreven door Enrico, maar is door [[Pieter Goemans]] ingeschreven bij Buma/Stemra. Zijn eerste ex-vrouw Henriette Helena de Lange bevestigt dit en geeft aan meegewerkt te hebben aan de tekst van dit bekende lied (persoonlijke mededeling van zoon Catello Massimo Neckheim). Volgens [[Gerard van Lennep]] zou Goemans de melodie van Enrico hebben gekocht, in ruil voor een donkerblauwe [[2CV]].<ref>De Amsterdamse grachten?, door Edward P. de Groot, ''Het Parool'', 21 juli 2000</ref>
 
== Externe link ==
* [https://theaterencyclopedie.nl/wiki/Enrico_Neckheim Enrico Neckheim], ''[[Theaterencyclopedie]]''
 
{{Appendix}}
 
{{DEFAULTSORT:Neckheim, Enrico}}
[[Categorie:Nederlands pianist]]
[[Categorie:Nederlands componist]]
[[Categorie:20e-eeuws componist]]

Versie van 7 okt 2023 13:52

rel=nofollow

Enrico Neckheim geboren als Herbert Erwin Neckheim (Weltevreden, 18 mei 1926Amsterdam, 19 september 1979[1]) was een musicus en componist.

Leven en werk

Neckheim werd geboren als zoon van de violist Erich Heinrich Neckheim (Oostenrijker) en de pianiste Maria Mara (Italiaanse). Enrico had een tweelingzus Erica. Zijn ouders waren op het moment van zijn geboorte op tournee, en Enrico zou zijn geboren op een schip voor de rede van Batavia[2]. Later zijn zijn ouders gescheiden; vader vertrok naar Zuid-Amerika en zijn moeder is later waarschijnlijk naar Australië geëmigreerd met zijn tweelingzuster.[bron?]

Enrico volgde het conservatorium, waar hij leerling zou zijn geweest van Kees van Baaren[2] en Gerard Hengeveld.[3] Hij werkte als pianist, begeleider van cabaret, en componist. Hij behoorde er min of meer bij de Pleiners. Een bekend tafereel is Enrico spelend op een in de brand gestoken orgeltje bij Het Lieverdje.[4] Enrico stelde een trio en een zanggroep samen en trad op voor radio en televisie. De nummers "Die Zomerdag", gezongen door Willeke Alberti en "De Meiden Van De Kermis", gezongen door Ciska Peters, waarvan hij de muziek had geschreven werden vaak op de radio uitgezonden. Hij werkte ook samen met Jef van der Heyden, die in Breda woonde, en schreef filmmuziek voor hem. Enrico heeft twee langspeelplaten opgenomen en twee singletjes.

In Amsterdam-Geuzenveld, waar Enrico in 1954-1957 met Henriette Helena de Lange woonde, kwam de jonge Ramses Shaffy langs, die pianoles van Enrico kreeg.[bron?] Enrico werkte in zijn Amsterdamse tijd ook samen met filmmaker Pim de la Parra.[bron?]

Enrico woonde ook regelmatig in Parijs, en is uiteindelijk naar Rio de Janeiro verhuisd, waar hij werkte als fotograaf. Daar woonde hij samen met Anne-Marie Christine Giemor en hun zoon Laurent Julien Neckheim. In Brazilië ontmoette Enrico o.a. Han Kloosterman. Toen Enrico naar Nederland terugkwam woonde hij in Breda en in Amsterdam. Hij overleed vrij snel na zijn terugkomst in 1979 te Amsterdam, waarschijnlijk aan een hartinfarct, en werd in stilte gecremeerd te Breda.[1][5]

Filmmuziek

Langspeelplaten

  • Enrico plays for Girls[6]
  • Enrico's Vocal Six[7]

Bekende nummers

  • Die Zomerdag
  • Kermismeiden

Aan de Amsterdamse grachten

De muziek van het lied Aan de Amsterdamse grachten (1949) zou zijn geschreven door Enrico, maar is door Pieter Goemans ingeschreven bij Buma/Stemra. Zijn eerste ex-vrouw Henriette Helena de Lange bevestigt dit en geeft aan meegewerkt te hebben aan de tekst van dit bekende lied (persoonlijke mededeling van zoon Catello Massimo Neckheim). Volgens Gerard van Lennep zou Goemans de melodie van Enrico hebben gekocht, in ruil voor een donkerblauwe 2CV.[8]

Externe link

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
  1. 1,0 1,1 Overlijdensadvertentie (De Telegraaf, 29 sept. 1979)
  2. 2,0 2,1 Enrico Neckheim: "Ik ben mijn tijd vèr vooruit", De Tijd / de Maasbode, 24 augustus 1965
  3. º Met Albert Mol naar Engeland, de Volkskrant, 18 augustus 1959
  4. º Archief van Cor Jaring, Amsterdams Stadsarchief. Gearchiveerd op 25 juli 2019.
  5. º Het Parool, 27 sept. 1979
  6. º Enrico Plays For Girls, Discogs
  7. º Enrico's Vocal Six, muziekweb. Gearchiveerd op 19 april 2022.
  8. º De Amsterdamse grachten?, door Edward P. de Groot, Het Parool, 21 juli 2000
rel=nofollow
rel=nofollow