Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Wu Peifu: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 2: | Regel 2: | ||
==Leven== | ==Leven== | ||
Wu sloot zich aan bij het leger | Wu Peifu kreeg een traditionele Chinese opvoeding en ging uiteindelijk naar de Baoding Militaire Academie (保定軍校) in Peking en werd beroepsmilitair. Hij klom snel op tot een hogere militaire rang. Hij sloot zich aan bij het nieuwe leger (新軍, vanaf 1902 het Beiyangleger genoemd), dat was opgericht door de moderniserende generaal Yuan Shikai. Yuan Shikai was de laatste leidende generaal van de Qing dynasty (1644–1911/12). Na de val van de Qing-dynastie in 1911 en nadat Yuan president van de Republiek China werd en zijn daaropvolgende mislukte poging om zichzelf tot keizer te kronen, versplinterde de politieke macht in het land snel tussen een aantal regionale militaire commandanten. Dit luidde het tijdperk in dat bekend staat als het tijdperk van de krijgsheren (''Warlord Age''). Na het overlijden van president Yuan in 1916, was Wu de belangrijkste militaire steun van de regering in Beijing. In 1922 kwam Wu in conflict met Zhang Zuolin, een [[Mantsjoerije|Mantsjoerees]] krijgsheer, die zijn gebied in het noorden van China tot in de omgeving van Beijing aan het uitbreiden was. Wu kon hem in een serie van veldslagen terugslaan, en verkreeg hierdoor de overheersende positie in het noorden. Hierdoor gemotiveerd, besloot hij het hele land militair te verenigen. | ||
Door zijn hardvochtige neerslaan van een staking van spoorwegarbeiders in 1923, boette hij heel wat van zijn populariteit in. In 1924 organiseerde Zhang Zuolin een nieuwe aanval en versloeg Wu deze keer. In 1926 werd Wu’s leger definitief verslagen door het nationalistische leger onder [[Chiang Kai-shek]]. Wu vluchtte in 1927 naar Sichuan. Van 1932 tot zijn overlijden in 1939 leidde hij een rustig leven in Beijing. | Door zijn hardvochtige neerslaan van een staking van spoorwegarbeiders in 1923, boette hij heel wat van zijn populariteit in. In 1924 organiseerde Zhang Zuolin een nieuwe aanval en versloeg Wu deze keer. In 1926 werd Wu’s leger definitief verslagen door het nationalistische leger onder [[Chiang Kai-shek]]. Wu vluchtte in 1927 naar Sichuan. Van 1932 tot zijn overlijden in 1939 leidde hij een rustig leven in Beijing. | ||
{{Authority control|TYPE=p|GND=1058696114|LCCN=n/81/071196|Wikidata=Q697046}} | |||
[[Categorie: Chinees politicus]] | [[Categorie: Chinees politicus]] | ||
[[Categorie: Geboren in 1874]] | [[Categorie: Geboren in 1874]] | ||
[[Categorie: Overleden in 1939]] | [[Categorie: Overleden in 1939]] | ||
Versie van 23 mei 2023 01:20
Wu Peifu (Wu Pei-Fu, traditioneel Chinees: 吳佩孚, vereenvoudigd Chinees: 吴佩孚, 22 april 1874 – 4 december 1939) was een Chinees krijgsheer. Hij speelde een belangrijke rol in de strijd tussen de krijgsheren die de Chinese Republiek van 1916 tot 1927 beheersten.
Leven
Wu Peifu kreeg een traditionele Chinese opvoeding en ging uiteindelijk naar de Baoding Militaire Academie (保定軍校) in Peking en werd beroepsmilitair. Hij klom snel op tot een hogere militaire rang. Hij sloot zich aan bij het nieuwe leger (新軍, vanaf 1902 het Beiyangleger genoemd), dat was opgericht door de moderniserende generaal Yuan Shikai. Yuan Shikai was de laatste leidende generaal van de Qing dynasty (1644–1911/12). Na de val van de Qing-dynastie in 1911 en nadat Yuan president van de Republiek China werd en zijn daaropvolgende mislukte poging om zichzelf tot keizer te kronen, versplinterde de politieke macht in het land snel tussen een aantal regionale militaire commandanten. Dit luidde het tijdperk in dat bekend staat als het tijdperk van de krijgsheren (Warlord Age). Na het overlijden van president Yuan in 1916, was Wu de belangrijkste militaire steun van de regering in Beijing. In 1922 kwam Wu in conflict met Zhang Zuolin, een Mantsjoerees krijgsheer, die zijn gebied in het noorden van China tot in de omgeving van Beijing aan het uitbreiden was. Wu kon hem in een serie van veldslagen terugslaan, en verkreeg hierdoor de overheersende positie in het noorden. Hierdoor gemotiveerd, besloot hij het hele land militair te verenigen.
Door zijn hardvochtige neerslaan van een staking van spoorwegarbeiders in 1923, boette hij heel wat van zijn populariteit in. In 1924 organiseerde Zhang Zuolin een nieuwe aanval en versloeg Wu deze keer. In 1926 werd Wu’s leger definitief verslagen door het nationalistische leger onder Chiang Kai-shek. Wu vluchtte in 1927 naar Sichuan. Van 1932 tot zijn overlijden in 1939 leidde hij een rustig leven in Beijing.
