Jeanne Hellemans: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
Zuster '''Jeanne Caroline Marie Hellemans'' ([[Vilvoorde]] [[16 augustus]] [[1879]] - [[Mechelen]] [[11 juni]] [[1962]]) was een [[Belgische]] katholieke verpleegster, politica en lid van het [[Belgisch verzet in de [[Tweede Wereldoorlog]].<ref>[https://mechelen.mapt.be/wiki/Jeanne_Hellemans Jeanne Hellemans]</ref><ref>[https://www.regionalebeeldbank.be/beeldbank/1358952 JUFFROUW JEANNE HELLEMANS, STICHTSTER VAN DE SINT-ELISABETHKLINIEK, GOSWIN DE STASSARTSTRAAT 28]</ref><ref>[https://www.nvkvv.be/page?page=geschiedenis-nvkvv Geschiedenis NVKVV sinds meer dan 70 jaar]</ref><ref>[https://www.canonsociaalwerk.eu/1920_socialescholen/chtp4_006_Christens.pdf Sociaal geëngageerd en ongehuwd. Sociale werksters in Vlaanderen in de jaren 1920-1930], Ria Christens</ref> | |||
==Levensloop== | |||
Jeanne Hellemans werd geboren in Vilvoorde maar verhuisde in haar jeugd naar de Keizerstraat in Mechelen waar haar vader tot [[vrederechter]] was benoemd. Ze kreeg een burgerlijke opvoeding en liep school in verschillende buitenlandse [[Kostschool|kostscholen]]. | |||
Ondanks haar achtergrond kreeg ze aandacht voor de sociale noden van arbeidersvrouwen in de steden en in 1910-1991 volgde ze met o.m. [[Maria De Preter]] sociale studiedagen in [[antwerpen (stad)|Antwerpen]] en [[Herentals]]. In 1914 richtten beide vrouwen naar Antwerps voorbeeld in Mechelen een sociaal vrouwensecretariaat op. | |||
Hellemans week bij tijdens de [[Eerste Wereldoorlog]] uit naar Engeland waar ze inging op een oproep van het [[Rode Kruis]] voor verpleegsters. Na haar opleiding ging ze aan de slag in het militair hospitaal in [[Petit-Fort-Philippe]], net over de grens met [[Frankrijk]]. | |||
Na de oorlog gaf ze les verpleegkunde in het Onze-Lieve-Vrouw Gasthuis in [[Mechelen (stad)|Mechelen]] en werd ze voorzitter van het Nationaal Verbond van Belgische Verpleegsters. | |||
In 1921 ze verkozen in de Mechelse gemeenteraad en | In 1921 ze verkozen in de Mechelse gemeenteraad en meteen ook [[schepen]] van de Burgerlijke stand. Datzelfde jaar stichtte zij met goedkeuring van kardinaal [[Désiré-Joseph Mercier|Mercier]] het Sint-Elizabethziekenhuis dat meteen ook een school voor verpleegsters, een internaat en een kraam- en kinderafdeling bevatte. | ||
Hellemans was voorzitster van het Nationaal Verbond van Belgische Verpleegsters (1923 –1935), ondervoorzitster van de Vlaamse Afdeling van de Association des Infirmières Catholiques de Belgique (1924 | Hellemans zette zich in voor het statuut van verpleegsters en was actief in verschillende beroepsorganisaties: ze was onder meer de eerste voorzitster van het [[Nationaal Verbond van Belgische Verpleegsters]] (1923 –1935), ondervoorzitster van de Vlaamse Afdeling van de Association des Infirmières Catholiques de Belgique (1924) en voorzitster van de Vereniging voor Katholieke Verpleegsters en Vroedvrouwen der Vlaamsche Gouwen in België (1937). | ||
Bij de inslag van een [[V1 (wapen)|V1-bom]] op het Sint-Elisabethziekenhuis in de [[Tweede Wereldoorlog]] liep Jeanne Hellemans enkele verwondingen op. | Bij de inslag van een [[V1 (wapen)|V1-bom]] op het Sint-Elisabethziekenhuis in de [[Tweede Wereldoorlog]] liep Jeanne Hellemans enkele verwondingen op. | ||
Versie van 13 mei 2022 20:02
Zuster 'Jeanne Caroline Marie Hellemans (Vilvoorde 16 augustus 1879 - Mechelen 11 juni 1962) was een Belgische katholieke verpleegster, politica en lid van het [[Belgisch verzet in de Tweede Wereldoorlog.[1][2][3][4]
Levensloop
Jeanne Hellemans werd geboren in Vilvoorde maar verhuisde in haar jeugd naar de Keizerstraat in Mechelen waar haar vader tot vrederechter was benoemd. Ze kreeg een burgerlijke opvoeding en liep school in verschillende buitenlandse kostscholen.
Ondanks haar achtergrond kreeg ze aandacht voor de sociale noden van arbeidersvrouwen in de steden en in 1910-1991 volgde ze met o.m. Maria De Preter sociale studiedagen in Antwerpen en Herentals. In 1914 richtten beide vrouwen naar Antwerps voorbeeld in Mechelen een sociaal vrouwensecretariaat op.
Hellemans week bij tijdens de Eerste Wereldoorlog uit naar Engeland waar ze inging op een oproep van het Rode Kruis voor verpleegsters. Na haar opleiding ging ze aan de slag in het militair hospitaal in Petit-Fort-Philippe, net over de grens met Frankrijk.
Na de oorlog gaf ze les verpleegkunde in het Onze-Lieve-Vrouw Gasthuis in Mechelen en werd ze voorzitter van het Nationaal Verbond van Belgische Verpleegsters.
In 1921 ze verkozen in de Mechelse gemeenteraad en meteen ook schepen van de Burgerlijke stand. Datzelfde jaar stichtte zij met goedkeuring van kardinaal Mercier het Sint-Elizabethziekenhuis dat meteen ook een school voor verpleegsters, een internaat en een kraam- en kinderafdeling bevatte.
Hellemans zette zich in voor het statuut van verpleegsters en was actief in verschillende beroepsorganisaties: ze was onder meer de eerste voorzitster van het Nationaal Verbond van Belgische Verpleegsters (1923 –1935), ondervoorzitster van de Vlaamse Afdeling van de Association des Infirmières Catholiques de Belgique (1924) en voorzitster van de Vereniging voor Katholieke Verpleegsters en Vroedvrouwen der Vlaamsche Gouwen in België (1937).
Bij de inslag van een V1-bom op het Sint-Elisabethziekenhuis in de Tweede Wereldoorlog liep Jeanne Hellemans enkele verwondingen op.
Nagedachtenis
Mechelen noemde een straat in de buurt van de Europalaan naar Jeanne Hellemans.
Onderscheidingen
- 1929 Florence Nightingale Medaille
| Bronnen, noten en/of referenties |