Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Etrusken: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
| Regel 6: | Regel 6: | ||
De Etrusken vormden niet één staat, maar leefden in stadstaten. Wel kenden ze een gemeenschappelijke taal en religie. Hun welvaart berustte vooral op de ontginning van mijnen, de export van metaal en op de landbouw. | De Etrusken vormden niet één staat, maar leefden in stadstaten. Wel kenden ze een gemeenschappelijke taal en religie. Hun welvaart berustte vooral op de ontginning van mijnen, de export van metaal en op de landbouw. | ||
Hun beschaving verdween geleidelijk vanaf de derde eeuw voor Chr., toen de stadstaten hun politieke zelfstandigheid verloren en een deel van de [[Romeinse Republiek]] werden. | Hun beschaving verdween geleidelijk vanaf de derde eeuw voor Chr., toen de stadstaten hun politieke zelfstandigheid verloren en een deel van de [[Romeinse Republiek]] werden. Toen Etrurië veroverd was, werden er Romeinse nederzettingen gesticht. Deze kolonisatie had een dubbel doel. Zo kon Rome opstanden verijdelen. Er waren soldaten in de nederzettingen aanwezig. Een ander doel was de romanisering van de Etrusken. Door deze politiek werd de Etruskische taal geleidelijk vervangen door het Latijn. | ||
==Archeologische ontdekkingen== | ==Archeologische ontdekkingen== | ||
Versie van 2 mei 2022 15:40
De Etrusken waren een volk dat leefde in Italië tijdens de Klassieke Oudheid. Zij waren de eersten die steden gesticht hebben op het Italiaanse schiereiland. Via hun schepen voerden ze handel met vele gebieden in de mediterrane wereld. De Etrusken bewoonden Etrurië, het gebied tussen de rivieren Arno en Tiber en de bergketen van de Apennijnen. Geleidelijk aan breidden ze hun gebied noordwaarts uit naar de Povlakte, waar ze geavanceerde irrigatiesystemen ontwikkelden, maar later moesten ze wijken voor Keltische stammen die zich daar vestigden.
De Etrusken werden Tyrrhenoi of Tyrsenoi genoemd door de Grieken en door de Romeinen Etrusci of Tusci. De termen Tyrreense Zee en Toscane zijn afgeleid van deze benamingen. De Etrusken noemden zichzelf Rasenna, een term die vaak wordt afgekort tot Rasna of Raśna.
De Etrusken vormden niet één staat, maar leefden in stadstaten. Wel kenden ze een gemeenschappelijke taal en religie. Hun welvaart berustte vooral op de ontginning van mijnen, de export van metaal en op de landbouw.
Hun beschaving verdween geleidelijk vanaf de derde eeuw voor Chr., toen de stadstaten hun politieke zelfstandigheid verloren en een deel van de Romeinse Republiek werden. Toen Etrurië veroverd was, werden er Romeinse nederzettingen gesticht. Deze kolonisatie had een dubbel doel. Zo kon Rome opstanden verijdelen. Er waren soldaten in de nederzettingen aanwezig. Een ander doel was de romanisering van de Etrusken. Door deze politiek werd de Etruskische taal geleidelijk vervangen door het Latijn.
Archeologische ontdekkingen
Vermits geen lange Etruskische teksten bewaard bleven is de kennis van hun beschaving vooral gebaseerd op archeologische ontdekkingen. Daarbij spelen de graven een belangrijke rol.
De Necropoli della Banditaccia, bij Cerveteri werd door de UNESCO erkend als World Heritage Site samen met de necropool in Tarquinia.
Etruskische kunst
De Etruskische kunst is slechts fragmentarisch bewaard gebleven. Ze beoefenden de edelsmeedkunst en maakten beelden in terracotta en in brons. Een meesterwerk in terracotta is de Apollo van Veii. Vele bronzen sculpturen werden in latere eeuwen omgesmolten. In het Archeologisch Museum van Firenze staat de Chimaera van Arezzo. De zuidelijke steden Veii en Tarquinia stonden meer open voor externe invloeden, vooral uit Griekenland, dan de steden uit het noorden of oosten van Etrurië.
De Etruskische schilderkunst kennen we via beschilderde vazen en via de fresco's in de graven van de aristocratische families.
Bibliografie
- De oude Etrusken, Donald Strong, W.J. Thieme & Cie -Zutphen, ISBN 90 03 91020 0
- Zo leefden de Etrusken, Jacques Heurgon
- Les Etrusques et la Méditerranée. La cité de Cerveteri, Somogy éditions d'art, ISBN 978-2-7572-0762-8