Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Oeral-Kozakkenkoor: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Oeral-Kozakkenkoor&oldid=55315748 25 dec 2019 ‎ Sietske)
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Oeral-Kozakkenkoor&oldid=55315975 25 dec 2019 Sietske)
 
Regel 1: Regel 1:
Het '''Oeral Kozakkenkoor''' is een koor dat Russische volksliederen zingt, en gezangen uit de kerkdiensten van de tsaren van vóór de Russische revolutie.  
Een '''Oeral-Kozakkenkoor''' is een [[Kozakkenkoor]] dat [[Russisch]]e [[volkslied]]eren zingt, en gezangen uit de kerkdiensten van de tsaren van vóór de [[Russische revolutie]], die specifiek afkomstig zijn uit de traditie van de [[Oeral-Kozakken]]. Het voor zover bekend eerste Oeral-Kozakkenkoor ontstond in 1924 in Parijs, en kende door de jaren heen wisselende bezettingen en meerdere heroprichtingen. Zowel in Duitsland als in Nederland bevindt zich een Oeral-Kozakkenkoor dat claimt hiervan een voortzetting te zijn.  


== 1924 : Het eerste koor ==
== Het koor van 1924 ==
Na de Russische revolutie in 1917 emigreerden veel kozakken, die loyaal waren aan de Tsaar, naar Europa en de Verenigde Staten. Om de tradities uit de tijd van vóór de revolutie te behouden, met name de liederen en dansen, richtte [[Andrej Iwanowitsch Scholuch]] in 1924 in Parijs het Oeral Kozakkenkoor op. Al snel werd dit koor de belangrijkste vertegenwoordiger van het muzikale genre. Het koor zong volksliederen en gezangen uit de kerkdiensten van de tsaren en trad door heel Europa op. In november 1931 startte het koor een tournee in Nederland. <ref>{{cite web|title=CONCERT. EN THEATERGIDS|publisher=Het Vaderland : staat- en letterkundig nieuwsblad, 's-Gravenhage|date=1931/10/30|accessdate=25-12-2019 (via Delpher)|url=http://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010013796:mpeg21:p009}}</ref>Verschillende concertzalen in Nederland werden aangedaan <ref>{{cite web|title=Stadsnieuws. Kamer van Koophandel. Vergadering van gistermiddag.|publisher=Delftsche courant, Delft|date=1931/11/10|accessdate=25-12-2019 (via Delpher)|url=http://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB08:000075581:mpeg21:p001}}</ref><ref>{{cite web|title=Met den Speurder in het Theater Tuschinski|publisher=De Telegraaf, Amsterdam|date={{Auteur|oa letterlijke overname [https://www.oeralkozakkenkoor.nl/het-koor/het-oeral-kozakkenkoor oeralkozakkenkoor]|2019|12|12}}
Na de Russische revolutie in 1917 emigreerden veel Kozakken, die loyaal waren aan de Tsaar, naar Europa en de Verenigde Staten. Om de tradities uit de tijd van vóór de revolutie te behouden, richtte [[Andrej Iwanowitsch Scholuch]] in 1924 in Parijs het Oeral Kozakkenkoor op. Al snel werd dit koor de belangrijkste vertegenwoordiger van het muzikale genre. Het koor zong volksliederen en gezangen uit de kerkdiensten van de tsaren en trad door heel Europa op. In november 1931 startte het koor een tournee in Nederland. <ref>{{cite web|title=CONCERT. EN THEATERGIDS|publisher=Het Vaderland : staat- en letterkundig nieuwsblad, 's-Gravenhage|date=30-10-1931|accessdate=25-12-2019 (via Delpher)|url=http://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010013796:mpeg21:p009}}</ref>  
Verschillende concertzalen in Nederland werden aangedaan <ref>{{cite web|title=Met den Speurder in het Theater Tuschinski|publisher=De Telegraaf, Amsterdam|date=29-12-1931|accessdate=25-12-2019 (via Delpher)|url=http://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:110571137:mpeg21:p004}}</ref><ref>{{cite web|title=Stadsnieuws. Kamer van Koophandel. Vergadering van gistermiddag.|publisher=Delftsche courant, Delft|date=10-11-1931|accessdate=25-12-2019 (via Delpher)|url=http://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB08:000075581:mpeg21:p001}}</ref>, maar ook de [[Penitentiaire Inrichting Rotterdam|Rotterdamse gevangenis]] werd met een bezoek vereerd. <ref>{{cite web|title=URAL-KOZAKKEN IN DE GEVANGENIS. Liederen voor de gevangenen|publisher=De Telegraaf, Amsterdam|date=13-01-1931|accessdate=25-12-2019 (via Delpher)|url=http://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:110569739:mpeg21:p006}}</ref> Na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in 1940 raakten de leden van het koor verspreid over alle windstreken, en hield het koor op te bestaan. Het koor liet Scholuch echter niet los. Vanaf 1951 dirigeerde hij het ''Kozakkenkoor van de Zwarte Zee'', waarmee hij overwegend kerkconcerten gaf. Rond 1956 slaagde Scholuch erin om met de oorspronkelijke leden van het Oeral Kozakkenkoor, aangevuld met nieuwe zangers, het Oeral Kozakkenkoor opnieuw op te richten. Het beroemdste koorlid was [[Ivan Rebroff]]. In augustus 1957 toerde het koor door Nederland. <ref>{{cite web|title=Oeral Kozakken Koor in Nederland|publisher=De Tijd : godsdienstig-staatkundig dagblad, 's-Hertogenbosch|date=10-08-1957|accessdate=25-12-2019 (via Delpher)|url=http://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011208114:mpeg21:p009}}</ref> Vanwege de leeftijd van Scholuch en door vergrijzing van de meeste leden, hield het koor zijn laatste tournee in 1972 en werd het daarna opgeheven.


Het '''Oeral Kozakkenkoor''' is een koor dat Russische volksliederen zingt, en gezangen uit de kerkdiensten van de tsaren van vóór de Russische revolutie.  
== Nederlandse voortzetting (vanaf 1974) ==
In 1974 richtte Nicolaj Romanowitz Bessalov in [[Den Haag]] een dubbel mannenkwartet op, dat zich specialiseerde in Russische zang. Bessalof was Rus van origine en oud-lid van het [[Don-Kozakkenkoor Serge Jaroff]]. Twee jaar later besloten de leden om het ensemble tot een (amateur)mannenkoor uit te bereiden, onder leiding van Frans Tetteroo. Het repertoire bestond uit volksliederen zoals ''Avondklokken'' en de ''Twaalf Rovers'', en liturgische en geestelijke gezangen. <ref>{{cite web|title=Oeral Kozakkenkoor geslaagd Russische sfeer in de Oude Kerk door Adr.Hager|publisher=Trouw, Meppel|date=15-03-1978|accessdate=25-12-2019 (via Delpher)|url=http://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010823954:mpeg21:p015}}</ref> Het koor ziet zichzelf als de voortzetting van het koor van de oorspronkelijke oprichter, Andrej Scholuch.  


== 1924 : Het eerste koor ==
Midden jaren 80 tot begin jaren 90 werd het koor tien jaar lang geleid door [[Marcel Verhoeff]], die later het Don Kozakkenkoor van Rusland zou gaan dirigeren. <ref>{{cite web|url=https://www.ad.nl/show/marcel-verhoeff-is-hollander-met-een-kozakkenhart~a79fed18/|title=Marcel Verhoeff is Hollander met een kozakkenhart|accessdate=25-12-2019|date=13-11-2017|publisher=Algemeen Dagblad|author=Arno Gelder}}</ref><ref>{{cite web|url=http://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011005121:mpeg21:p021|title='Wat ik hier aantrof, was puur vakmanschap', Nederlander dirigeert Russische Kozakken|publisher=Nieuwsblad van Friesland : Hepkema's courant, Heerenveen|date=23-07-1994|accessdate=25-12-2019 (via Delpher)|author=Hans Geleijnse}}</ref>
Na de Russische revolutie in 1917 emigreerden veel kozakken, die loyaal waren aan de Tsaar, naar Europa en de Verenigde Staten. Om de tradities uit de tijd van vóór de revolutie te behouden, met name de liederen en dansen, richtte [[Andrej Iwanowitsch Scholuch]] in 1924 in Parijs het Oeral Kozakkenkoor op. Al snel werd dit koor de belangrijkste vertegenwoordiger van het muzikale genre. Het koor zong volksliederen en gezangen uit de kerkdiensten van de tsaren en trad door heel Europa op. In november 1931 startte het koor een tournee in Nederland.  


<ref>{{cite web|title=CONCERT. EN THEATERGIDS|publisher=Het Vaderland : staat- en letterkundig nieuwsblad, 's-Gravenhage|date=30-10-1931|accessdate=25-12-2019 (via Delpher)|url=http://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010013796:mpeg21:p009}}</ref>
Sinds 1994 staat het uit circa 30 mannen bestaande koor onder leiding van [[dirigent]] [[Gregor Bak]]. In de kersttijd zingt het koor Russische en Oekraïense kerstliederen, afgewisseld met gezangen uit de [[Russisch-orthodox]]e liturgie en folkloristische liederen. Het koor was op 8 december 2019 te zien in het televisieprogramma [[Podium Witteman]], en was te horen in twee afleveringen van de [[Netflix]]-serie [[Fargo (televisieserie)|Fargo]], onder meer met het lied [[Kalinka (Russisch volksliedje)|Kalinka]].{{bron?}}


Verschillende concertzalen in Nederland werden aangedaan
== Duitse voortzetting (vanaf 1984) ==
<ref>{{cite web|title=Met den Speurder in het Theater Tuschinski|publisher=De Telegraaf, Amsterdam|date=29-12-1931|accessdate=25-12-2019 (via Delpher)|url=http://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:110571137:mpeg21:p004}}</ref>
[[afbeelding:Ural Kosaken Chor 2008 Österreich.JPG|Vladimir Kozlovskyy (Midden) met het koor in Oostenrijk 2008|right|200px]]
<ref>{{cite web|title=Stadsnieuws. Kamer van Koophandel. Vergadering van gistermiddag.|publisher=Delftsche courant, Delft|date=10-11-1931|accessdate=25-12-2019 (via Delpher)|url=http://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB08:000075581:mpeg21:p001}}</ref>
[[Michael Minsky]], voormalig solist van het [[Don-Kozakkenkoor Serge Jaroff]], stelde in Keulen <ref>{{cite web|title=Oeral Kozakken naar Ameland|publisher=Nieuwsblad van het Noorden, Groningen|date=25-06-1988|accessdate=25-12-2019 (via Delpher)|url=http://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011001197:mpeg21:p018}}</ref> een Oeral Kozakkenkoor samen uit een aantal vroegere leden en enkele nieuwe zangers, en blies zo het koor in 1984 nieuw leven in. Hij bleef het koor leiden tot zijn dood in 1988. Minsky, die zelf in Zwolle woonde, organiseerde nog tot kort vóór zijn dood de Nederlandse viering van het duizendjarig bestaan van de [[Russisch-orthodoxe Kerk]]. In 1989 ging het koor hiervoor in Nederland op tournee <ref>{{cite web|url=https://www.delpher.nl/nl/kranten/view?coll=ddd&identifier=ddd:010645570:mpeg21:p014|title=Toerende Oeralkozakken|date=09-03-1989|publisher=De Telegraaf|accessdate=25-12-2019 (via Delpher)}}</ref>


Vier jaar na de dood van Minsky stopte het ensemble enige tijd met optreden, tot het met hulp van Wanja Scholuch, de zoon van de oprichter, in ere werd hersteld. Voor een speciaal tourprogramma van 2006 tot 2007 nam Alexander Skovitan, de zoon van zangeres [[Alexandra (zangeres)|Alexandra]], tijdelijk de muzikale leiding van het koor over en trad op als dirigent. Toen Skovitan het koor om privéredenen moest verlaten, werd de leiding overgedragen aan Vladimir Kozlovskyy uit Oekraïne. Het Oeral Kozakkenkoor geeft nog steeds gastoptredens door heel Europa. Tere ere van de 10de sterfdag van Ivan Rebroff toerde het in 2018 door Europa met "Herinneringen aan Ivan Rebroff". Samen met de zanger Dorothee Lotsch werd ook het programma "Songs of the Russian Soul - Memories of Alexandra" uitgevoerd.


 
{{Bron|bronvermelding=  
 
*[https://www.oeralkozakkenkoor.nl/het-koor/het-oeral-kozakkenkoor oeralkozakkenkoor]
, maar ook de [[Penitentiaire Inrichting Rotterdam|Rotterdamse gevangenis]] werd met een bezoek vereerd. <ref>"URAL-KOZAKKEN IN DE GEVANGENIS. Liederen voor de gevangenen.". "De Telegraaf". Amsterdam, 1932/01/13 00:00:00, p. 6. Geraadpleegd op Delpher op 25-12-2019, http://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:110569739:mpeg21:p006</ref> Na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in 1940 raakten de leden van het koor verspreid over alle windstreken, en hield het koor op te bestaan.
{{References}} }}  
 
{{authority control|TYPE=k|GND=6030884-9|LCCN=n/2003/85618|VIAF=142352492|Wikidata=Q2499935 }}
Scholuch regisseerde vanaf 1951 het ''Kozakkenkoor van de Zwarte Zee'', waarmee hij overwegend kerkconcerten gaf. Rond 1956 slaagde Scholuch erin om met de oorspronkelijke leden van het Oeral Kozakkenkoor, aangevuld met nieuwe zangers, het Oeral Kozakkenkoor opnieuw op te richten. Het beroemdste koorlid was [[Ivan Rebroff]]. In augustus 1957 toerde het koor door Nederland. <ref>"Oeral Kozakken Koor in Nederland". "De Tijd : godsdienstig-staatkundig dagblad". 's-Hertogenbosch, 1957/08/10 00:00:00, p. 9. Geraadpleegd op Delpher op 25-12-2019, http://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011208114:mpeg21:p009</ref> Vanwege de leeftijd van Scholuch en door vergrijzing van de meeste leden, hield het koor zijn laatste tournee in 1972 en werd daarna opgeheven.
 
[[Michael Minsky]], voormalig solist van het [[Don-Kozakkenkoor Serge Jaroff]], stelde het koor opnieuw samen uit een aantal vroegere leden en enkele nieuwe zangers, en blies zo het koor in 1984 nieuw leven in. Hij bleef het koor, dat inmiddels als thuisbasis de stad [[Keulen]] had, <ref>"Oeral Kozakken naar Ameland". "Nieuwsblad van het Noorden". Groningen, 1988/06/25 00:00:00, p. 18. Geraadpleegd op Delpher op 25-12-2019, http://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011001197:mpeg21:p018</ref> leiden tot zijn dood in 1988. Minsky, die zelf in Zwolle woonde, organiseerde nog tot kort vóór zijn dood de Nederlandse viering van het duizendjarig bestaan van de [[Russisch-orthodoxe Kerk]]. In 1989 ging het koor hiervoor in Nederland op tournee <ref>{{cite web|url=https://www.delpher.nl/nl/kranten/view?coll=ddd&identifier=ddd:010645570:mpeg21:p014|title=Toerende Oeralkozakken|date=09-03-1989|publisher=De Telegraaf|accessdate=25-12-2019}}</ref><nowiki>Mist nog: haalde hij ook echt het koor naar Nederland, of was dat pas daarna</nowiki>
 
Vier jaar na zijn dood stopte het ensemble enige tijd met optreden, tot het met hulp van Wanja Scholuch , de zoon van de oprichter, in ere werd hersteld. Voor een speciaal tourprogramma van 2006 tot 2007 nam Alexander Skovitan, de zoon van zanger Alexandra, tijdelijk de muzikale leiding van het koor over en trad op als dirigent. Toen Skovitan het koor om privéredenen moest verlaten, werd de leiding overgedragen aan Vladimir Kozlovskyy uit Oekraïne. Het Oeral Kozakkenkoor geeft nog steeds gastoptredens door heel Europa. Tere ere van de 10de sterfdag van Ivan Rebroff toerde het door Europa met "Herinneringen aan Ivan Rebroff". Samen met de zanger Dorothee Lotsch werd ook het programma "Songs of the Russian Soul - Memories of Alexandra" uitgevoerd.
 
== Nederlandse voortzetting ==
In 1974 richtte Nicolaj Romanowitz Bessalov in [[Den Haag]] een dubbel mannenkwartet op. Bessalof was Rus van origine en oud-lid van het Don Kozakkenkoor van Serge Jaroff, en het mannenkwartet specialiseerde zich in Russische zang. Twee jaar later besloot men om het ensemble tot een (amateur)mannenkoor uit te bereiden, onder leiding van Frans Tetteroo. Het repertoire bestond uit volksliederen zoals [[Avondklokken]] en de [[Twaalf Rovers]], en liturgische en geestelijke gezangen. <ref>"Oeral Kozakkenkoor geslaagd Russische sfeer in de Oude Kerk door Adr.Hager". "Trouw". Meppel, 1978/03/15 00:00:00, p. 15. Geraadpleegd op Delpher op 25-12-2019, http://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010823954:mpeg21:p015</ref> Het koor ziet zichzelf als de voortzetting van het koor van de oorspronkelijke oprichter, Andrej Scholuch.
 
Midden jaren 80 tot begin jaren 90 werd het koor tien jaar lang geleid door [[Marcel Verhoeff]], die later het Don Kozakkenkoor van Rusland zou gaan dirigeren. <ref>{{cite web|url=https://www.ad.nl/show/marcel-verhoeff-is-hollander-met-een-kozakkenhart~a79fed18/|title=Marcel Verhoeff is Hollander met een kozakkenhart|accessdate=25-12-2019|date=13-11-2017|publisher=Algemeen Dagblad|author=Arno Gelder}}</ref><ref>{{cite web|url=http://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011005121:mpeg21:p021|title='Wat ik hier aantrof, was puur vakmanschap', Nederlander dirigeert Russische Kozakken|publisher=Nieuwsblad van Friesland : Hepkema's courant, Heerenveen (via Delpher)|date=1994/07/23|accessdate=25-12-2019}}</ref>
 
Sinds 1994 staat het uit circa 30 mannen bestaande koor onder leiding van [[dirigent]] [[Gregor Bak]]. In de kersttijd zingt het koor Russische en Oekraïense kerstliederen, afgewisseld met gezangen uit de [[Russisch-orthodox]]e liturgie en folkloristische liederen. Het koor was op 8 december 2019 te zien in het televisieprogramma [[Podium Witteman]]. Het koor is te horen in twee afleveringen van de [[Netflix]]-serie [[Fargo (televisieserie)|Fargo]], onder meer met het lied [[Kalinka (Russisch volksliedje)|Kalinka]].{{bron?}}
 
{{Appendix}}
 
[[Categorie:Koor]]
, 1931/12/29 00:00:00, p. 4. Geraadpleegd op Delpher op 25-12-2019, http://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:110571137:mpeg21:p004</ref>, maar ook de [[Penitentiaire Inrichting Rotterdam|Rotterdamse gevangenis]] werd met een bezoek vereerd. <ref>"URAL-KOZAKKEN IN DE GEVANGENIS. Liederen voor de gevangenen.". "De Telegraaf". Amsterdam, 1932/01/13 00:00:00, p. 6. Geraadpleegd op Delpher op 25-12-2019, http://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:110569739:mpeg21:p006</ref> Na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in 1940 raakten de leden van het koor verspreid over alle windstreken, en hield het koor op te bestaan.
 
Scholuch regisseerde vanaf 1951 het ''Kozakkenkoor van de Zwarte Zee'', waarmee hij overwegend kerkconcerten gaf. Rond 1956 slaagde Scholuch erin om met de oorspronkelijke leden van het Oeral Kozakkenkoor, aangevuld met nieuwe zangers, het Oeral Kozakkenkoor opnieuw op te richten. Het beroemdste koorlid was [[Ivan Rebroff]]. In augustus 1957 toerde het koor door Nederland. <ref>"Oeral Kozakken Koor in Nederland". "De Tijd : godsdienstig-staatkundig dagblad". 's-Hertogenbosch, 1957/08/10 00:00:00, p. 9. Geraadpleegd op Delpher op 25-12-2019, http://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011208114:mpeg21:p009</ref> Vanwege de leeftijd van Scholuch en door vergrijzing van de meeste leden, hield het koor zijn laatste tournee in 1972 en werd daarna opgeheven.
 
[[Michael Minsky]], voormalig solist van het [[Don-Kozakkenkoor Serge Jaroff]], stelde het koor opnieuw samen uit een aantal vroegere leden en enkele nieuwe zangers, en blies zo het koor in 1984 nieuw leven in. Hij bleef het koor, dat inmiddels als thuisbasis de stad [[Keulen]] had, <ref>"Oeral Kozakken naar Ameland". "Nieuwsblad van het Noorden". Groningen, 1988/06/25 00:00:00, p. 18. Geraadpleegd op Delpher op 25-12-2019, http://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011001197:mpeg21:p018</ref> leiden tot zijn dood in 1988. Minsky, die zelf in Zwolle woonde, organiseerde nog tot kort vóór zijn dood de Nederlandse viering van het duizendjarig bestaan van de [[Russisch-orthodoxe Kerk]]. In 1989 ging het koor hiervoor in Nederland op tournee <ref>{{cite web|url=https://www.delpher.nl/nl/kranten/view?coll=ddd&identifier=ddd:010645570:mpeg21:p014|title=Toerende Oeralkozakken|date=09-03-1989|publisher=De Telegraaf|accessdate=25-12-2019}}</ref><nowiki>Mist nog: haalde hij ook echt het koor naar Nederland, of was dat pas daarna</nowiki>
 
Vier jaar na zijn dood stopte het ensemble enige tijd met optreden, tot het met hulp van Wanja Scholuch , de zoon van de oprichter, in ere werd hersteld. Voor een speciaal tourprogramma van 2006 tot 2007 nam Alexander Skovitan, de zoon van zanger Alexandra, tijdelijk de muzikale leiding van het koor over en trad op als dirigent. Toen Skovitan het koor om privéredenen moest verlaten, werd de leiding overgedragen aan Vladimir Kozlovskyy uit Oekraïne. Het Oeral Kozakkenkoor geeft nog steeds gastoptredens door heel Europa. Tere ere van de 10de sterfdag van Ivan Rebroff toerde het door Europa met "Herinneringen aan Ivan Rebroff". Samen met de zanger Dorothee Lotsch werd ook het programma "Songs of the Russian Soul - Memories of Alexandra" uitgevoerd.
 
== Nederlandse voortzetting ==
In 1974 richtte Nicolaj Romanowitz Bessalov in [[Den Haag]] een dubbel mannenkwartet op. Bessalof was Rus van origine en oud-lid van het Don Kozakkenkoor van Serge Jaroff, en zijn mannenkwartet specialiseerde zich in Russische zang. Twee jaar later besloot men om het ensemble tot een (amateur)mannenkoor uit te bereiden, onder leiding van Frans Tetteroo. Het repertoire bestond uit volksliederen zoals [[Avondklokken]] en de [[Twaalf Rovers]], en liturgische en geestelijke gezangen. <ref>"Oeral Kozakkenkoor geslaagd Russische sfeer in de Oude Kerk door Adr.Hager". "Trouw". Meppel, 1978/03/15 00:00:00, p. 15. Geraadpleegd op Delpher op 25-12-2019, http://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010823954:mpeg21:p015</ref> Het koor ziet zichzelf als de voortzetting van het koor van de oorspronkelijke oprichter, Andrej Scholuch.
 
Midden jaren 80 tot begin jaren 90 werd het koor tien jaar lang geleid door [[Marcel Verhoeff]], die later het Don Kozakkenkoor van Rusland zou gaan dirigeren. <ref>{{cite web|url=https://www.ad.nl/show/marcel-verhoeff-is-hollander-met-een-kozakkenhart~a79fed18/|title=Marcel Verhoeff is Hollander met een kozakkenhart|accessdate=25-12-2019|date=13-11-2017|publisher=Algemeen Dagblad|author=Arno Gelder}}</ref><ref>{{cite web|url=http://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011005121:mpeg21:p021|title='Wat ik hier aantrof, was puur vakmanschap', Nederlander dirigeert Russische Kozakken|publisher=Nieuwsblad van Friesland : Hepkema's courant, Heerenveen (via Delpher)|date=1994/07/23|accessdate=25-12-2019}}</ref>
 
Sinds 1994 staat het uit circa 30 mannen bestaande koor onder leiding van [[dirigent]] [[Gregor Bak]]. In de kersttijd zingt het koor Russische en Oekraïense kerstliederen, afgewisseld met gezangen uit de [[Russisch-orthodox]]e liturgie en folkloristische liederen. Het koor was op 8 december 2019 te zien in het televisieprogramma [[Podium Witteman]]. Het koor is te horen in twee afleveringen van de [[Netflix]]-serie [[Fargo (televisieserie)|Fargo]], onder meer met het lied [[Kalinka (Russisch volksliedje)|Kalinka]].{{bron?}}
 
{{Appendix}}
 
[[Categorie:Koor]]
[[Categorie:Koor]]
[[Categorie:Muziek in Rusland]]
[[Categorie:Kozakken]]

Huidige versie van 26 dec 2019 om 08:50

Een Oeral-Kozakkenkoor is een Kozakkenkoor dat Russische volksliederen zingt, en gezangen uit de kerkdiensten van de tsaren van vóór de Russische revolutie, die specifiek afkomstig zijn uit de traditie van de Oeral-Kozakken. Het voor zover bekend eerste Oeral-Kozakkenkoor ontstond in 1924 in Parijs, en kende door de jaren heen wisselende bezettingen en meerdere heroprichtingen. Zowel in Duitsland als in Nederland bevindt zich een Oeral-Kozakkenkoor dat claimt hiervan een voortzetting te zijn.

Het koor van 1924

Na de Russische revolutie in 1917 emigreerden veel Kozakken, die loyaal waren aan de Tsaar, naar Europa en de Verenigde Staten. Om de tradities uit de tijd van vóór de revolutie te behouden, richtte Andrej Iwanowitsch Scholuch in 1924 in Parijs het Oeral Kozakkenkoor op. Al snel werd dit koor de belangrijkste vertegenwoordiger van het muzikale genre. Het koor zong volksliederen en gezangen uit de kerkdiensten van de tsaren en trad door heel Europa op. In november 1931 startte het koor een tournee in Nederland. [1] Verschillende concertzalen in Nederland werden aangedaan [2][3], maar ook de Rotterdamse gevangenis werd met een bezoek vereerd. [4] Na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in 1940 raakten de leden van het koor verspreid over alle windstreken, en hield het koor op te bestaan. Het koor liet Scholuch echter niet los. Vanaf 1951 dirigeerde hij het Kozakkenkoor van de Zwarte Zee, waarmee hij overwegend kerkconcerten gaf. Rond 1956 slaagde Scholuch erin om met de oorspronkelijke leden van het Oeral Kozakkenkoor, aangevuld met nieuwe zangers, het Oeral Kozakkenkoor opnieuw op te richten. Het beroemdste koorlid was Ivan Rebroff. In augustus 1957 toerde het koor door Nederland. [5] Vanwege de leeftijd van Scholuch en door vergrijzing van de meeste leden, hield het koor zijn laatste tournee in 1972 en werd het daarna opgeheven.

Nederlandse voortzetting (vanaf 1974)

In 1974 richtte Nicolaj Romanowitz Bessalov in Den Haag een dubbel mannenkwartet op, dat zich specialiseerde in Russische zang. Bessalof was Rus van origine en oud-lid van het Don-Kozakkenkoor Serge Jaroff. Twee jaar later besloten de leden om het ensemble tot een (amateur)mannenkoor uit te bereiden, onder leiding van Frans Tetteroo. Het repertoire bestond uit volksliederen zoals Avondklokken en de Twaalf Rovers, en liturgische en geestelijke gezangen. [6] Het koor ziet zichzelf als de voortzetting van het koor van de oorspronkelijke oprichter, Andrej Scholuch.

Midden jaren 80 tot begin jaren 90 werd het koor tien jaar lang geleid door Marcel Verhoeff, die later het Don Kozakkenkoor van Rusland zou gaan dirigeren. [7][8]

Sinds 1994 staat het uit circa 30 mannen bestaande koor onder leiding van dirigent Gregor Bak. In de kersttijd zingt het koor Russische en Oekraïense kerstliederen, afgewisseld met gezangen uit de Russisch-orthodoxe liturgie en folkloristische liederen. Het koor was op 8 december 2019 te zien in het televisieprogramma Podium Witteman, en was te horen in twee afleveringen van de Netflix-serie Fargo, onder meer met het lied Kalinka.[bron?]

Duitse voortzetting (vanaf 1984)

Vladimir Kozlovskyy (Midden) met het koor in Oostenrijk 2008
Vladimir Kozlovskyy (Midden) met het koor in Oostenrijk 2008

Michael Minsky, voormalig solist van het Don-Kozakkenkoor Serge Jaroff, stelde in Keulen [9] een Oeral Kozakkenkoor samen uit een aantal vroegere leden en enkele nieuwe zangers, en blies zo het koor in 1984 nieuw leven in. Hij bleef het koor leiden tot zijn dood in 1988. Minsky, die zelf in Zwolle woonde, organiseerde nog tot kort vóór zijn dood de Nederlandse viering van het duizendjarig bestaan van de Russisch-orthodoxe Kerk. In 1989 ging het koor hiervoor in Nederland op tournee [10]

Vier jaar na de dood van Minsky stopte het ensemble enige tijd met optreden, tot het met hulp van Wanja Scholuch, de zoon van de oprichter, in ere werd hersteld. Voor een speciaal tourprogramma van 2006 tot 2007 nam Alexander Skovitan, de zoon van zangeres Alexandra, tijdelijk de muzikale leiding van het koor over en trad op als dirigent. Toen Skovitan het koor om privéredenen moest verlaten, werd de leiding overgedragen aan Vladimir Kozlovskyy uit Oekraïne. Het Oeral Kozakkenkoor geeft nog steeds gastoptredens door heel Europa. Tere ere van de 10de sterfdag van Ivan Rebroff toerde het in 2018 door Europa met "Herinneringen aan Ivan Rebroff". Samen met de zanger Dorothee Lotsch werd ook het programma "Songs of the Russian Soul - Memories of Alexandra" uitgevoerd.


Bronvermelding

Bronnen, noten en/of referenties:

  1. º CONCERT. EN THEATERGIDS. Het Vaderland : staat- en letterkundig nieuwsblad, 's-Gravenhage (30-10-1931). Geraadpleegd op 25-12-2019 (via Delpher).
  2. º Met den Speurder in het Theater Tuschinski. De Telegraaf, Amsterdam (29-12-1931). Geraadpleegd op 25-12-2019 (via Delpher).
  3. º Stadsnieuws. Kamer van Koophandel. Vergadering van gistermiddag.. Delftsche courant, Delft (10-11-1931). Geraadpleegd op 25-12-2019 (via Delpher).
  4. º URAL-KOZAKKEN IN DE GEVANGENIS. Liederen voor de gevangenen. De Telegraaf, Amsterdam (13-01-1931). Geraadpleegd op 25-12-2019 (via Delpher).
  5. º Oeral Kozakken Koor in Nederland. De Tijd : godsdienstig-staatkundig dagblad, 's-Hertogenbosch (10-08-1957). Geraadpleegd op 25-12-2019 (via Delpher).
  6. º Oeral Kozakkenkoor geslaagd Russische sfeer in de Oude Kerk door Adr.Hager. Trouw, Meppel (15-03-1978). Geraadpleegd op 25-12-2019 (via Delpher).
  7. º Arno Gelder (13-11-2017). Marcel Verhoeff is Hollander met een kozakkenhart. Algemeen Dagblad. Geraadpleegd op 25-12-2019.
  8. º Hans Geleijnse (23-07-1994). 'Wat ik hier aantrof, was puur vakmanschap', Nederlander dirigeert Russische Kozakken. Nieuwsblad van Friesland : Hepkema's courant, Heerenveen. Geraadpleegd op 25-12-2019 (via Delpher).
  9. º Oeral Kozakken naar Ameland. Nieuwsblad van het Noorden, Groningen (25-06-1988). Geraadpleegd op 25-12-2019 (via Delpher).
  10. º Toerende Oeralkozakken. De Telegraaf (09-03-1989). Geraadpleegd op 25-12-2019 (via Delpher).
rel=nofollow
rel=nofollow
rel=nofollow
Overgenomen van "https://nl.wikisage.org/w/index.php?title=Oeral-Kozakkenkoor&oldid=303514"