Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Lucien Van Beirs: verschil tussen versies
(n) |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 26: | Regel 26: | ||
Beroemd is de foto die oorlogscorrespondenten [[Paul Lévy]] en fotograaf [[Raphaël Algoet]] in 1945 maakten van de net bevrijdde Van Beirs | Beroemd is de foto die oorlogscorrespondenten [[Paul Lévy]] en fotograaf [[Raphaël Algoet]] in 1945 maakten van de net bevrijdde Van Beirs | ||
{{Appendix}} | {{Appendix}} | ||
{DEFAULTSORT:Van Beirs, Lucien}} | {{DEFAULTSORT:Van Beirs, Lucien}} | ||
Versie van 11 aug 2019 21:43
MEE BEZIG
Lucien Van Beirs was procureur des Konings tijdens de Tweede Wereldoorlog
Het Belgische gerecht moest steeds kiezen tussen samenwerken met de Duitse bezetter, of tegenwerken met het risico dat het gerecht volledig buitenspel zu worden gezet en de Duitsers àlle controle zouden overnemen, met mogelijks nog slechtere gevolgen vor beklaagden dan wanneer justitie zou kiezen voor de 'politiek van het minste kwaad'.
In oktober 1942 waren er afspraken gemaakt met de Duitse bezetter, waardoor het Belgisch gerecht verantwoordelijk zou zijn voor de behandeling van verzetsdaden van politiek aard.
Net nadien werd een verzetsgroep opgerold in Anderlecht waarbij de meeste verzetslieden enkel vlugschriften hadden verspreid of boodschappen gekalkt op de gevels van woningen van collaborateurs. Hoewel de Belgische politie meestal erg passief was bij het oprollen van colloboratienetwerken, gebeurden in dit geval de arrestaties wel door de Belgen. Mogelijks omwille van de afspraken van oktober 1942, maar mogelijks ook omdat justitie druk voelde van de Dutsgezinde adjunct-commissaris van Anderlecht, Jan Stappaerts.
Tijdens het oprollen van het netwerk werd ook de communist Eugène Predom en zijn vriendin Lucienne Bertieaux gearresteerd, en tijdens de huiszoeking werd naast propaganda ook een springtuig gevonden.
Dit plaatste Van Beirs in een lastig parket: Conform de afspraken van oktober 1942 zou Predom berecht moeten worden door de Belgen, maar uit communicatie met zijn collega's blijkt dat Van Beirs zich terdege bewust was dat De Duitsers zelf het recht in handen zouden willen nemen bij een communist in het bezit van explosief.Sint-Gillis]])
Van Beirs' vrees werd bewaarheid toen de Duitsers Predom zonder toestemming of zelfs maar overlg verhuisden van de gevangenis van Vorst (onder Belgische controle) naar de gevangenis van Sint-Gillis (volledig onder Duitse controle). Predom zou overgeplaatst worden naar het Fort van Breendonk en uiteindelijk veroord worden door de Duitsers.
Vanuit justitie werd wel, in bedekte termen, bij de Duitsers geprotesteerd tegen de gang van zaken in de zaak Predom, maar het was duidelijk dat de afspraken van oktober 1942 dode letter waren.
Omdat door de zaak Predom duidelijk was dat 'de weg van de minste weerstand' nog steeds leidde tot de executie van Belgische verzetsstrijders, weigerde Van Beirs nadien nog soortgelijke zaken te behandelen.
Van Beirs voordien al erg 'paasief' geweest bij verzetsdaden.Toen een bontjasfabriek werd gesaboteerd verstopte Van Biers de tubes met brandmiddel die hij aantrof in zijn zakken zodat de Duitsers nooit ontdekten hoe de brand onstond.[1]
Van Beirs werd hierop door de Duitsers opgesloten, uit zijn ambt ontheven en uieindelijk gedeporteerd naar het concentratiekamp van Buchenwald.
Beroemd is de foto die oorlogscorrespondenten Paul Lévy en fotograaf Raphaël Algoet in 1945 maakten van de net bevrijdde Van Beirs
Bronnen, noten en/of referenties
|