Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Clive McCay: verschil tussen versies
(Samengesteld uit vertalingen van Wikipedia:pl:Clive M. McCay, Wikipedia:en:Clive McCay, Wikipedia:de:Clive McCay e. a.) |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 2: | Regel 2: | ||
==Leven== | ==Leven== | ||
Clive McCay studeerde biochemie aan de Universiteit van Illinois, waar hij in 1920 zijn BA behaalde. Hij behaalde zijn masterdiploma aan het Iowa State College in Iowa in 1923. Hij promoveerde in 1925 aan de universiteit van Californië. Daarna studeerde hij aan Yale (bij [[Lafayette B. Mendel]]) en Oxford. In 1927 werd hij hulpprofessor ''diervoeding'' aan de Cornell University. In 1936 werd hij gewoon hoogleraar voedingswetenschap aan de Cornell University. Hij trouwde in juli 1927 trouwde hij met Jeanette Beyer | Clive McCay studeerde biochemie aan de Universiteit van Illinois, waar hij in 1920 zijn BA behaalde. Hij behaalde zijn masterdiploma aan het Iowa State College in Iowa in 1923. Hij promoveerde in 1925 aan de universiteit van Californië. Daarna studeerde hij aan Yale (bij [[Lafayette B. Mendel]]) en Oxford. In 1927 werd hij hulpprofessor ''diervoeding'' aan de Cornell University. In 1936 werd hij gewoon hoogleraar voedingswetenschap aan de Cornell University. Hij trouwde in juli 1927 trouwde hij met Jeanette Beyer. | ||
In de eerste jaren van de [[Tweede Wereldoorlog]] was hij betrokken bij onderzoek naar soja. De voedingsindustrie begon in die periode | In de eerste jaren van de [[Tweede Wereldoorlog]] was hij betrokken bij onderzoek naar soja. De voedingsindustrie begon in die periode meel te produceren met toevoeging van soja. De gouverneur van de staat New York benoemde de New York State Emergency Food Commission, die sojaproducten promootte. In juli 1943 verhuisde McCay naar Bethesda, waar hij voedingsonderzoek deed voor de U.S. marine. Na het einde van de oorlog nam de populariteit en het verbruik van soja af. | ||
In 1947 werd McCay door de gouverneur benoemd in een team dat een nieuw voedingspatroon moest ontwikkelen voor patiënten in psychiatrische ziekenhuizen. Het team ontwikkelde meel met mengsels van soja en melkpoeder. | In 1947 werd McCay door de gouverneur benoemd in een team dat een nieuw voedingspatroon moest ontwikkelen voor patiënten in psychiatrische ziekenhuizen. Het team ontwikkelde meel met mengsels van soja en melkpoeder. | ||
| Regel 11: | Regel 11: | ||
Verder deed hij onderzoek voor hondenvoeding en over fluoride in het drinkwater. | Verder deed hij onderzoek voor hondenvoeding en over fluoride in het drinkwater. | ||
In de jaren vijftig begon hij bloed te onderzoeken als een bron van jeugd. Als deel van het onderzoek werden jonge en oude ratten aan elkaar verbonden zodat hun bloedvaten aan elkaar groeiden en hun bloedsomloop zich vermengde (parabiose). Het had een verjongende invloed op de oude ratten, maar verouderde de jonge ratten. Aan het begin van de 21e eeuw | In de jaren vijftig begon hij bloed te onderzoeken als een bron van jeugd. Als deel van het onderzoek werden jonge en oude ratten aan elkaar verbonden zodat hun bloedvaten aan elkaar groeiden en hun bloedsomloop zich vermengde (parabiose). Het had een verjongende invloed op de oude ratten, maar verouderde de jonge ratten. Aan het begin van de 21e eeuw werd deze studie aan Stanford University herhaald door Thomas A. Rando, met dezelfde vaststellingen. | ||
In oktober 1959 | In oktober 1959 had McCay een beroerte, waarna hij bijna twee jaar revalidatie onderging, maar in oktober 1961 kreeg hij een tweede, zwaardere beroerte. In 1962 ging hij met emeritaat en verhuisde naar Florida. | ||
McCay overleed op 8 juni 1967 in zijn huis in Englewood. In 1994 gaf zijn weduwe zijn biografie uit. | McCay overleed op 8 juni 1967 in zijn huis in Englewood. In 1994 gaf zijn weduwe zijn biografie uit. | ||
Versie van 7 jun 2019 16:29
Clive Maine McCay (Winamac, Indiana, 21 maart 1898 – Englewood, Florida, 8 juni 1967) was een Amerikaanse biochemicus en gerontoloog.
Leven
Clive McCay studeerde biochemie aan de Universiteit van Illinois, waar hij in 1920 zijn BA behaalde. Hij behaalde zijn masterdiploma aan het Iowa State College in Iowa in 1923. Hij promoveerde in 1925 aan de universiteit van Californië. Daarna studeerde hij aan Yale (bij Lafayette B. Mendel) en Oxford. In 1927 werd hij hulpprofessor diervoeding aan de Cornell University. In 1936 werd hij gewoon hoogleraar voedingswetenschap aan de Cornell University. Hij trouwde in juli 1927 trouwde hij met Jeanette Beyer.
In de eerste jaren van de Tweede Wereldoorlog was hij betrokken bij onderzoek naar soja. De voedingsindustrie begon in die periode meel te produceren met toevoeging van soja. De gouverneur van de staat New York benoemde de New York State Emergency Food Commission, die sojaproducten promootte. In juli 1943 verhuisde McCay naar Bethesda, waar hij voedingsonderzoek deed voor de U.S. marine. Na het einde van de oorlog nam de populariteit en het verbruik van soja af.
In 1947 werd McCay door de gouverneur benoemd in een team dat een nieuw voedingspatroon moest ontwikkelen voor patiënten in psychiatrische ziekenhuizen. Het team ontwikkelde meel met mengsels van soja en melkpoeder. De laboratoriumratten die hiermee werden gevoed, ontwikkelden zich beter dan de ratten die een voeding kregen op basis van traditioneel meel. In 1950 begon men kinderen in scholen in New York brood te geven dat ook sojameel bevatte.
Verder deed hij onderzoek voor hondenvoeding en over fluoride in het drinkwater.
In de jaren vijftig begon hij bloed te onderzoeken als een bron van jeugd. Als deel van het onderzoek werden jonge en oude ratten aan elkaar verbonden zodat hun bloedvaten aan elkaar groeiden en hun bloedsomloop zich vermengde (parabiose). Het had een verjongende invloed op de oude ratten, maar verouderde de jonge ratten. Aan het begin van de 21e eeuw werd deze studie aan Stanford University herhaald door Thomas A. Rando, met dezelfde vaststellingen.
In oktober 1959 had McCay een beroerte, waarna hij bijna twee jaar revalidatie onderging, maar in oktober 1961 kreeg hij een tweede, zwaardere beroerte. In 1962 ging hij met emeritaat en verhuisde naar Florida.
McCay overleed op 8 juni 1967 in zijn huis in Englewood. In 1994 gaf zijn weduwe zijn biografie uit.