Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Christiaan Eijkman: verschil tussen versies
(sort) |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
'''Christiaan Eijkman''' ([[Nijkerk]], [[1 augustus]] [[1858]] – [[Utrecht (stad)|Utrecht]], [[5 november]] [[1930]]) was een Nederlands arts die veel bijdroeg tot de ontdekking van de [[vitamine]]n. | '''Christiaan Eijkman''' ([[Nijkerk]], [[1 augustus]] [[1858]] – [[Utrecht (stad)|Utrecht]], [[5 november]] [[1930]]) was een Nederlands arts die veel bijdroeg tot de ontdekking van de [[vitamine]]n. | ||
==Leven== | |||
Christiaan Eijkman studeerde in Berlijn en was in 1895 een van de medewerkers in de werkgroep rond [[Robert Koch]], die later de Nobelprijs zou winnen. | |||
Als jonge Nederlandse arts werd Eijkman als medisch officier in het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger naar Batavia op Java gestuurd, waar een onderzoekslaboratorium ingericht werd | Als jonge Nederlandse arts werd Eijkman als medisch officier in het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger naar Batavia op Java gestuurd, waar door het leger een onderzoekslaboratorium ingericht werd. Zijn korte militaire carrière eindigde toen hij directeur werd van de Dokter Djawa School. [[Java]] leed toen zwaar onder [[beriberi]], en er werd verondersteld dat dit een infectie was. Christiaan Eijkman observeerde dat bepaalde laboratoriumkippen, die de symptiomen vertoonden van beriberi, niet stierven, maar na verloop van tijd weer gezond werden. | ||
Hij begon te onderzoeken hoe dat kwam en het viel hem op dat de kippen eerst „witte rijst” gegeten hadden, en dat ze daarna weer hun gewone voer, de ongepolijste „rode rijst” kregen. Aan de hand van deze vaststellingen ondernam Eijkman proeven met mensen en concludeerde tegen 1897 dat diegenen die ongepolijste rijst aten, geen beriberi kregen, maar zij die de witte rijst gebruikten, wel. Hij nam aan dat iets in het zilvervlies van de rijst een „antiberiberifactor” was. | Hij begon te onderzoeken hoe dat kwam en het viel hem op dat de kippen eerst „witte rijst” gegeten hadden, en dat ze daarna weer hun gewone voer, de ongepolijste „rode rijst” kregen. Aan de hand van deze vaststellingen ondernam Eijkman proeven met mensen en concludeerde tegen 1897 dat diegenen die ongepolijste rijst aten, geen beriberi kregen, maar zij die de witte rijst gebruikten, wel. Hij nam aan dat iets in het zilvervlies van de rijst een „antiberiberifactor” was. | ||
| Regel 24: | Regel 25: | ||
{{Commons}} | {{Commons}} | ||
}} | }} | ||
{{ | {{kiem}} | ||
{{DEFAULTSORT:Eijkman, Christiaan}} | {{DEFAULTSORT:Eijkman, Christiaan}} | ||
[[Categorie:Nederlands medicus]] | [[Categorie:Nederlands medicus]] | ||
[[Categorie:Militair in het KNIL]] | |||
[[Categorie:Winnaar van de Nobelprijs voor Fysiologie of Geneeskunde]] | [[Categorie:Winnaar van de Nobelprijs voor Fysiologie of Geneeskunde]] | ||
[[Categorie:Voedingswetenschapper]] | [[Categorie:Voedingswetenschapper]] | ||
Versie van 24 mrt 2019 08:43
Christiaan Eijkman (Nijkerk, 1 augustus 1858 – Utrecht, 5 november 1930) was een Nederlands arts die veel bijdroeg tot de ontdekking van de vitaminen.
Leven
Christiaan Eijkman studeerde in Berlijn en was in 1895 een van de medewerkers in de werkgroep rond Robert Koch, die later de Nobelprijs zou winnen.
Als jonge Nederlandse arts werd Eijkman als medisch officier in het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger naar Batavia op Java gestuurd, waar door het leger een onderzoekslaboratorium ingericht werd. Zijn korte militaire carrière eindigde toen hij directeur werd van de Dokter Djawa School. Java leed toen zwaar onder beriberi, en er werd verondersteld dat dit een infectie was. Christiaan Eijkman observeerde dat bepaalde laboratoriumkippen, die de symptiomen vertoonden van beriberi, niet stierven, maar na verloop van tijd weer gezond werden.
Hij begon te onderzoeken hoe dat kwam en het viel hem op dat de kippen eerst „witte rijst” gegeten hadden, en dat ze daarna weer hun gewone voer, de ongepolijste „rode rijst” kregen. Aan de hand van deze vaststellingen ondernam Eijkman proeven met mensen en concludeerde tegen 1897 dat diegenen die ongepolijste rijst aten, geen beriberi kregen, maar zij die de witte rijst gebruikten, wel. Hij nam aan dat iets in het zilvervlies van de rijst een „antiberiberifactor” was.
De resultaten van zijn onderzoek werden aanvankelijk als een ’te gemakkelijke oplossing’ van de hand gewezen. Eijkman hield vol en kwam met steeds meer onderzoekingsresultaten aandragen die de vorige resultaten bevestigden.
Uiteindelijk was zijn werk een grote stap om de Westerse wereld te overtuigen van de waarde van voeding in de strijd tegen beriberi.
Het onderzoek van Christiaan Eijkman en zijn medewerker Gerrit Grijns leidde tot de ontdekking van vitamine B1 (thiamine). Voor zijn rol in de ontdekking van deze vitamine kreeg Eijkman in 1929 samen met Sir Frederick Gowland Hopkins de Nobelpreis voor Fysiologie of Geneeskunde.
In 1930 overleed Eijkman in Utrecht na een langdurige ziekte.
A. M. Luyendijk-Elshout, ’Eijkman, Christiaan (1858-1930)’, in: Biografisch Woordenboek van Nederland, Huygens ING - Den Haag. Op: http://www.historici.nl [10-02-2012]
|
