Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Carnisme: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
'''Carnisme''' is de onzichtbaar aanwezige ideologie die mensen ertoe aanzet om dierlijke | '''Carnisme''' is de onzichtbaar aanwezige ideologie die mensen ertoe aanzet om dierlijke producten te consumeren en met name het vlees van bepaalde diersoorten te eten. Carnisme is in essentie het tegenovergestelde van [[veganisme]]. ''Carne'' betekent vlees; het achtervoegsel ''-isme'' verwijst vaak naar een ideologie. | ||
Het begrip werd in 2001 in omloop gebracht door de Amerikaanse psychologe en veganistisch activiste Melanie Joy en werd vooral bekend door haar boek ''Why We Love Dogs, Eat Pigs, and Wear Cows''. | Het begrip werd in 2001 in omloop gebracht door de Amerikaanse psychologe en veganistisch activiste Melanie Joy en werd vooral bekend door haar boek ''Why We Love Dogs, Eat Pigs, and Wear Cows''. | ||
Bepaalde diersoorten worden door het carnisme als eetbaar geclassificeerd. Welke diersoorten gegeten worden, is voor een groot deel bepaald door de culturele omgeving. Zo vindt men het in het westen niet acceptabel om hondenvlees te eten, terwijl dit in sommige landen in Azië wel het geval is. In Amerika wenst men geen paardenvlees te eten, in het Midden-Oosten geen varkensvlees, in India geen rundvlees. In de westerse wereld eet men geen hondenvlees, maar in sommige Aziatische landen heeft men daar geen bezwaar tegen. | |||
==Rechtvaardiging== | |||
Een belangrijke plaats in het carnisme zijn zijn de [[aanname]]s dat het eten van vlees ''natuurlijk, normaal'' en ''noodzakelijk'' is. | |||
Melanie Joy argumenteert dat mensen zich in het verleden op dezelfde „drie ''n''’s” beriepen om hun ideologie te rechtvaardigen, zoals de slavernij of het patriarchaat. | |||
De meeste mensen eten tegenwoordig geen vlees uit ''noodzaak'', maar omdat zij hiervoor kiezen. Deze keuze is gebaseerd op een waardeoordeel over dieren, de wereld en zichzelf. Het wordt niet ervaren als een keuze, omdat de ideologie van het carnisme onzichtbaar werkzaam is. | |||
==Vleesparadox== | |||
Een ander centraal kenmerk is de spanning tussen de wens van de meeste mensen om dieren niet te laten lijden en anderzijds de beslissing om zich zich te voeden op een manier die de dieren tot nadeel is. Dit staat bekend als het vleesparadox. Psychologen gaan ervan uit dat mensen die vlees eten dit conflict tussen waardevoorstellingen en gedrag op verschillende manieren proberen te verzachten. | |||
Een manier om met dit conflict om te gaan, is aan te nemen dat dieren slechts in beperkte mate intelligentie, emotionele beleving en moreel waardegevoel hebben. | |||
Een andere strategie, is het vermijden om na te denken over de afkomst en fabricatie van dierlijke producten. Volgens Joy is dit een reden waarom bij vleesgerechten niet zo vaak de kop van het dier of andere intacte lichaamsdelen geserveerd worden. | |||
{{Wikidata|Q20665826}} | |||
[[Categorie: Voeding]] | [[Categorie: Voeding]] | ||
[[Categorie: Ideologie]] | [[Categorie: Ideologie]] | ||
Versie van 5 sep 2017 10:56
Carnisme is de onzichtbaar aanwezige ideologie die mensen ertoe aanzet om dierlijke producten te consumeren en met name het vlees van bepaalde diersoorten te eten. Carnisme is in essentie het tegenovergestelde van veganisme. Carne betekent vlees; het achtervoegsel -isme verwijst vaak naar een ideologie.
Het begrip werd in 2001 in omloop gebracht door de Amerikaanse psychologe en veganistisch activiste Melanie Joy en werd vooral bekend door haar boek Why We Love Dogs, Eat Pigs, and Wear Cows.
Bepaalde diersoorten worden door het carnisme als eetbaar geclassificeerd. Welke diersoorten gegeten worden, is voor een groot deel bepaald door de culturele omgeving. Zo vindt men het in het westen niet acceptabel om hondenvlees te eten, terwijl dit in sommige landen in Azië wel het geval is. In Amerika wenst men geen paardenvlees te eten, in het Midden-Oosten geen varkensvlees, in India geen rundvlees. In de westerse wereld eet men geen hondenvlees, maar in sommige Aziatische landen heeft men daar geen bezwaar tegen.
Rechtvaardiging
Een belangrijke plaats in het carnisme zijn zijn de aannames dat het eten van vlees natuurlijk, normaal en noodzakelijk is.
Melanie Joy argumenteert dat mensen zich in het verleden op dezelfde „drie n’s” beriepen om hun ideologie te rechtvaardigen, zoals de slavernij of het patriarchaat.
De meeste mensen eten tegenwoordig geen vlees uit noodzaak, maar omdat zij hiervoor kiezen. Deze keuze is gebaseerd op een waardeoordeel over dieren, de wereld en zichzelf. Het wordt niet ervaren als een keuze, omdat de ideologie van het carnisme onzichtbaar werkzaam is.
Vleesparadox
Een ander centraal kenmerk is de spanning tussen de wens van de meeste mensen om dieren niet te laten lijden en anderzijds de beslissing om zich zich te voeden op een manier die de dieren tot nadeel is. Dit staat bekend als het vleesparadox. Psychologen gaan ervan uit dat mensen die vlees eten dit conflict tussen waardevoorstellingen en gedrag op verschillende manieren proberen te verzachten.
Een manier om met dit conflict om te gaan, is aan te nemen dat dieren slechts in beperkte mate intelligentie, emotionele beleving en moreel waardegevoel hebben.
Een andere strategie, is het vermijden om na te denken over de afkomst en fabricatie van dierlijke producten. Volgens Joy is dit een reden waarom bij vleesgerechten niet zo vaak de kop van het dier of andere intacte lichaamsdelen geserveerd worden.
Intertaalkoppelingen via Wikidata (via reasonator)