Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
World Popular Song Festival: verschil tussen versies
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=World_Popular_Song_Festival&oldid=44065651) |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 194: | Regel 194: | ||
|| | || | ||
|} | |} | ||
== Zie ook == | |||
* [[Eurovisiesongfestival]] | |||
* [[Türkvizyonsongfestival]] | |||
* [[ABU TV Song Festival]] | |||
* [[ABU Radio Song Festival]] | |||
==Externe link== | ==Externe link== | ||
Versie van 6 mei 2015 06:54
| World Popular Song Festival | ||
| Uitgereikt door | Yamaha Music Foundation | |
| Eerst uitgereikt | 1970 | |
| Laatst uitgereikt | 1989 | |
Het World Popular Song Festival (WPSF) was vanaf 1970 tot 1989 een jaarlijks terugkerende presentatie en wedstrijd van liedjes.
Oprichting
Het World Popular Song Festival wordt georganiseerd door de Yamaha Music Foundation. Het WPSF, ook wel de "Oriental Eurovision" genaamd, werd officieel gelanceerd in 1970 als een jaarlijks terugkerend evenement met als doel "vreugde te brengen onder de volkeren via muziek". Bij de oprichting werd gedeclameerd:
- "The only thing with a universal emotional appeal that the people throughout the world can truly share today is music. The World Popular Song Festival is held with the hope that the joy of music will not be tarnished by the influence of politics or economics." (Het enige wat een universele emotionele aantrekkingskracht heeft en door de hele wereld tegenwoordig werkelijk gedeeld kan worden is de muziek. Het World Popular Song Festival wordt gehouden in de hoop dat de vreugde van de muziek niet bezoedeld wordt door de invloed van politiek of economie.)
Daarom werd het festival opengesteld voor deelnemers uit alle landen, ongeacht de politieke richting.
De geestelijke vader van het WPSF was de Japanner Genichi Kawakami, voorzitter van de Yamaha Music Foundation. Eind jaren 60 zocht hij een middel om de ontwikkeling van muziek te promoten. Eerst richtte hij internationale muziekklassen op, later koos hij andere methoden.
In eigen land had Yamaha reeds een succesvolle, nationale muziekwedstrijd op poten gezet (de voorloper van het latere Popular Song Contest of kortweg Popcon). Doordat hij een verzoek kreeg van een internationaal muziekfestival buiten Japan om enkele Japanse liedjes en artiesten uit Yamaha's muziekwedstrijd af te vaardigen, kwam hij op het idee diverse internationale muziekfestivals te bezoeken. Kawakami concludeerde dat de jureringsmethode van deze festivals vaak niet eenduidig was en de organisatie niet altijd vlot verliep. (Denken we maar aan het jureringsdebacle tijdens het Eurovisiesongfestival van 1969.)
1970: het eerste WPSF
In juli 1970 besloot Kawakami een onafhankelijk, internationaal muziekfestival op te starten dat jaarlijks rond half november in de gigantische Nippon Budokan Hall van Tokio zou plaatsvinden. Vier maanden later, op 20 november, kon het First Tokyo International Popular Song Festival van start gaan. Het selectiecomité had 44 liedjes uit 37 landen geselecteerd uit 584 inzendingen uit 47 landen.
Enkele deelnemers van het eerste WPSF waren:
- Daliah Lavi (België), bekend van haar rol in de James Bondparodie "Casino Royal" (1967) met Woody Allen. Zij bracht het chanson "Prends L'Amour", dat op de 13de plaats eindigde.
- de beroemde jazz-zangeres Rita Reys (Nederland) met "Just Be You", een compositie van haar echtgenoot Pim Jacobs.
- Frida Boccara voor Frankrijk,
- Jacques Michel voor Canada
- Ted Mulry (Australië), die met zijn inzending een nummer 1-hit scoorde in zijn land.
Winnaar van de eerste editie was Israël met het duo Hedva & David. Van hun winnend up-tempo festivalliedje "Ani Holem Al Naomi" (I Dream Of Naomi) gingen wereldwijd twee miljoen exemplaren over de toonbank. Dat gaf meteen een boost aan de geloofwaardigheid van het nieuwe liedjesfestijn.
Het festival werd bekeken door ruim 300 miljoen TV-kijkers in Japan, Azië, Zuid-Amerika, Australië en Nieuw-Zeeland. De uiteindelijke winnaar, gekozen door een Japanse én een internationale jury, keerde trots huiswaarts met de titel van "beste popliedje" in de wereld.
Bekende deelnemers
Een groot aantal internationale artiesten waagden ooit hun kansen op het WPSF: ABBA, Céline Dion, Bryan Adams, Tina Charles, Eros Ramazzotti, Gianna Nannini, Demis Roussos, Bonnie Tyler, B.J. Thomas, LaToya Jackson, Erasure en vele anderen. Maar ook Vlaamse en Waalse sterren als Ann Christy en Sandra Kim en Nederlandse grootheden als Robert Long, Anita Meyer en Maywood.
België op het WPSF
In de geschiedenis van het Festival greep België tweemaal net naast de grote trofee.
In 1972 kwam het Waalse damestrio Les Nanas met het milieubewuste "Marie Sainte-Marie" net enkele punten tekort.
Hetzelfde gold voor het Vlaamse duo Nicole & Hugo. In 1974 eindigden zij op de tweede plaats met hun vertolking van "Met De Zomer Mee", deels gezongen in het Nederlands, het Engels én het Japans. Les Nanas vormden trouwens het achtergrondkoortje van Nicole & Hugo op het Eurovisiesongfestival van 1973.
Nederland op het WPSF
Nederland (dat steeds in het Engels zong) strandde eenmaal op een zucht van de overwinning, in 1987 met Nadieh en haar "Haifa Blue". En niet te vergeten Ben Cramer die in 1972 het nummer When you're there zong (en een MOPA won) en op basis daarvan werd teruggevraagd in 1975 toe hij met Memory of the lost time wederom in de finale te zien was.
WSPF en Eurovisiesongfestival
Twaalf winnaars van het Eurovisiesongfestival - uit de jaren 60, '70, '80, '90 én '00 - namen ooit één of meerdere keren deel aan het WPSF, voor of na hun ESC-overwinning. Geen enkele slaagde er echter in zijn Europese Grand Prix-zege op Japanse bodem te herhalen. Het beste resultaat werd geboekt door Udo Jürgens: een tweede plaats én twee onderscheidingen.
In totaal waagden tientallen artiesten, die ooit deelnamen of zouden deelnemen aan het Eurovisiesongfestival, hun kans op het WPSF. De succesvolste onder hen waren
- Martine Clémenceau (ESC 1973): winnaar van de "Yamaha Grand Prix" in 1971
- Ellen Nikolaysen (ESC 1975): winnaar van de "Yamaha Grand Prix" in 1974
Het WPSF 1977 was in feite een mini-Eurovisiesongfestival: acht ESC-artiesten (ex- of toekomstige) traden toen aan. Onder hen haalden zelfs zes de finale.
Onderscheidingen
Driemaal kreeg het WPSF zelf een prestigieuze onderscheiding, waaronder de "Bronze Prize for Best Organizer" (1973) en "Best Music Festival in
De WPSF in 1988 werd afgelast.
In het najaar van 1989 werd met een speciale verjaardagseditie afscheid genomen van de World Popular Song Festival.
Lijst van winnaars
Na enkele jaren was er een aparte categorie voor de Japanse deelnemer.
| Jaar | Land | Artiest | Lied |
|---|---|---|---|
| 1970 |  Israël
|
Hedva & David | I dream of Naomi |
| 1971 |  Frankrijk
|
Martine Clémenceau | Un jour l'amour |
 Japan
|
Tsunehiko Kamijo & Rokumonsen | Tabidachi No Uta | |
| 1972 |  Verenigd Koninkrijk
|
Capricorn | Feeling |
 Jamaica
|
Ernie Smith | Life is just for livin' | |
| 1973 |  Italië
|
Gilda Giuliani | Parigi a volte cosa fa |
 Verenigde Staten
|
Shawn Philips | All the kings and castles | |
| Verenigd Koninkrijk
|
Keeley Ford | Head over heels | |
| 1974 |  Noorwegen
|
Ellen Nikolaysen | You made me feel I could fly |
| 1975 |  Mexico
|
Mister Loco | Lucky Man |
| 1976 | Italië
|
Franco & Regina | Amore mio |
| 1977 | Verenigd Koninkrijk
|
Rags | Can't hide my love |
| 1978 | Verenigd Koninkrijk
|
Tina Charles | Love rocks |
| 1979 | Verenigd Koninkrijk
|
Bonnie Tyler | Sitting on the edge of the ocean |
| 1980 | Verenigde Staten
|
Mary MacGregror | What's the use |
| 1981 |  Cuba
|
Osvaldo Rodríguez | Digamos que mas da |
| 1982 | Verenigde Staten
|
Anne Bertucci | Where did we go wrong |
| 1983 |  Hongarije
|
Newton Family | Time goes by |
| 1984 |  Canada
|
France Joli | Party lights |
| 1985 |  Argentinië
|
Valeria Lynch | Rompecabezas |
| 1986 | Verenigde Staten
|
Stacy Lattisaw | Longshot |
| 1987 |  Australië
|
Pseudo Echo | Take on the world |
| 1988 | Onbeslist | ||
| 1989 | Benefiet |
Zie ook
Externe link
Intertaalkoppelingen via Wikidata (via reasonator)
| World Popular Song Festival |
|---|
|
1970 · 1971 · 1972 · 1973 · 1974 · 1975 · 1976 · 1977 · 1978 · 1979 · 1980 · 1981 · 1982 · 1983 · 1984 · 1985 · 1986 · 1987 · 1988 · 1989 |
| Landen op het World Popular Song Festival |
|---|
|