Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Gregorio Aglipay: verschil tussen versies
(→Leven) |
(→Leven) |
||
| Regel 6: | Regel 6: | ||
In 1876 vertrok hij dankzij de steun van zijn grootoom naar Manila om daar onderwijs te volgen aan een privéschool. Twee jaar later schreef hij zich in aan het Colegio de San Juan de Letran. Daar behaalde hij een bachelor. Hij begon een rechtenstudie aan de Universiteit van Santo Tomas, maar besloot wat later om priester te worden en schreef zich in 1883 in aan het priesterseminarie te Vigan. | In 1876 vertrok hij dankzij de steun van zijn grootoom naar Manila om daar onderwijs te volgen aan een privéschool. Twee jaar later schreef hij zich in aan het Colegio de San Juan de Letran. Daar behaalde hij een bachelor. Hij begon een rechtenstudie aan de Universiteit van Santo Tomas, maar besloot wat later om priester te worden en schreef zich in 1883 in aan het priesterseminarie te Vigan. | ||
Op 21 december 1889 werd Aglipay in Manila tot priester gewijd. Acht jaar lang was hij kapelaan in verschillende [[parochie]]s. Toen de Filippijnse Revolutie in augustus 1896 uitbrak, was hij kapelaan in San Pablo (Isabela). | Op 21 december 1889 werd Aglipay in Manila tot priester gewijd. Acht jaar lang was hij [[parochievicaris|kapelaan (onderpastoor)]] in verschillende [[parochie]]s. Toen de Filippijnse Revolutie in augustus 1896 uitbrak, was hij kapelaan in San Pablo (Isabela). | ||
Aglipay koesterde sympathie voor de revolutionairen, maar kwam pas in direct contact met de revolutionaire beweging nadat hij in de tweede helft van 1896 naar Victoria, Tarlac verplaatst werd. Hij werd ervoor bekend dat hij de revolutionairen ondersteunde. | Aglipay koesterde sympathie voor de revolutionairen, maar kwam pas in direct contact met de revolutionaire beweging nadat hij in de tweede helft van 1896 naar Victoria, Tarlac verplaatst werd. Hij werd ervoor bekend dat hij de revolutionairen ondersteunde. | ||
| Regel 12: | Regel 12: | ||
Op 20 oktober 1898 werd Gregorio Aglipay door Emilio Aguinaldo benoemd tot legeraalmoezenier van de revolutionaire regering. In die functie zou hij gevangen genomen Spaanse geestelijken hebben geholpen. | Op 20 oktober 1898 werd Gregorio Aglipay door Emilio Aguinaldo benoemd tot legeraalmoezenier van de revolutionaire regering. In die functie zou hij gevangen genomen Spaanse geestelijken hebben geholpen. | ||
In september 1898 riep generaal Aguinaldo een vergadering van | In september 1898 riep generaal Aguinaldo een vergadering van afgevaardigden samen te Malolod, Bulacan. Aglipay vertegenwoordigde zijn thuisprovincie Ilocos Norte. | ||
{{meebezig}} | {{meebezig}} | ||
Gregorio Aglipay overleed op 1 september 1940 in Manila na een beroerte. Hij is nu bijgezet in zijn geboorteplaats Batac in Ilocos Norte. Aanvankelijk was hij begraven in de Aglipay-kathedrale in Tondo, Manila. Nadat deze in 1945 vernietigd werd, was hij begraven in de Maria Clara-kerk te Sampaloc. | |||
Versie van 1 mei 2015 22:00
Gregorio Aglipay Cruz y Labayan (5 mei 1860 – 1 september 1940) was een Filippijns katholiek priester die een schisma veroorzaakte onder de katholieke gelovigen door zichzelf uit te roepen tot opperste bisschop van de Iglesia Filipina Independiente, de Onafhankelijke Filippijnse Kerk. Dit paste in de geest van vrijheidsstrijd en de anti-blanke gezindheid die er toen over de eilanden waaide.
Leven
Gregorio Aglipay werd geboren in Batac, Ilocos Nortes op de Filippijnen. Zijn moeder overleed toen hij pas een jaar en zeven maanden oud was. Hij werd opgevoed door een grootoom en groottantes van moederlijke zijde. Als veertienjarige werd hij eens in de gevangenis gezet en moest hij voor de gouverneur komen omdat hij bij de oogst van tabakbladeren het vereiste quotum niet had bereikt. Deze gebeurtenis wekte zijn diepgewortelde haat tegenover de Spaanse ambtenaren.
In 1876 vertrok hij dankzij de steun van zijn grootoom naar Manila om daar onderwijs te volgen aan een privéschool. Twee jaar later schreef hij zich in aan het Colegio de San Juan de Letran. Daar behaalde hij een bachelor. Hij begon een rechtenstudie aan de Universiteit van Santo Tomas, maar besloot wat later om priester te worden en schreef zich in 1883 in aan het priesterseminarie te Vigan.
Op 21 december 1889 werd Aglipay in Manila tot priester gewijd. Acht jaar lang was hij kapelaan (onderpastoor) in verschillende parochies. Toen de Filippijnse Revolutie in augustus 1896 uitbrak, was hij kapelaan in San Pablo (Isabela).
Aglipay koesterde sympathie voor de revolutionairen, maar kwam pas in direct contact met de revolutionaire beweging nadat hij in de tweede helft van 1896 naar Victoria, Tarlac verplaatst werd. Hij werd ervoor bekend dat hij de revolutionairen ondersteunde.
Op 20 oktober 1898 werd Gregorio Aglipay door Emilio Aguinaldo benoemd tot legeraalmoezenier van de revolutionaire regering. In die functie zou hij gevangen genomen Spaanse geestelijken hebben geholpen.
In september 1898 riep generaal Aguinaldo een vergadering van afgevaardigden samen te Malolod, Bulacan. Aglipay vertegenwoordigde zijn thuisprovincie Ilocos Norte.
Gregorio Aglipay overleed op 1 september 1940 in Manila na een beroerte. Hij is nu bijgezet in zijn geboorteplaats Batac in Ilocos Norte. Aanvankelijk was hij begraven in de Aglipay-kathedrale in Tondo, Manila. Nadat deze in 1945 vernietigd werd, was hij begraven in de Maria Clara-kerk te Sampaloc.