Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Theriak: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 6: | Regel 6: | ||
Mithridates VI Eupator (132 v.Chr.–63 v.Chr), de koning van Pontus in Klein-Azië, vreesde dat men hem zou vergiftigen. Zijn arts stelde een middel samen met 54 ingrediënten, waaronder eendenborst en het vlees van slangen en padden. Het middel werd naar hem Mithridatium genoemd. | Mithridates VI Eupator (132 v.Chr.–63 v.Chr), de koning van Pontus in Klein-Azië, vreesde dat men hem zou vergiftigen. Zijn arts stelde een middel samen met 54 ingrediënten, waaronder eendenborst en het vlees van slangen en padden. Het middel werd naar hem Mithridatium genoemd. | ||
Later werd het mengsel uitgebreid met het ingrediënt [[opium]]. Het woord Theriak zou volgens een zienswijze afgeleid kunnen zijn van het Perzische of Oudturkse woord voor deze uit papaver gewonnen stof. | Later werd het mengsel uitgebreid met het ingrediënt [[opium]]. Het woord Theriak zou volgens een zienswijze afgeleid kunnen zijn van het Perzische of Oudturkse woord voor deze uit papaver gewonnen stof. Volgens een andere etymologische interpretatie zou het afgeleid kunnen zijn van het Griekse woord {{Grieks|θηρίον}} (therion = wild dier). | ||
Andromachus, de lijfarts van keizer Nero, vulde het recept aan met tal van andere ingrediënten, waaronder addervlees. Dit geneesmiddel met de naam ''Theriaca Andromachi'' genoot een grote populariteit. Nero zou dit, evenals keizer [[Marcus Aurelius]], regelmatig preventief hebben gebruikt, uit angst om vergiftigd te worden. | |||
De Grieks-Romeinse arts [[Galenus]] beval het middel, met toevoeging van addervlees, aan als remedie tegen adderbeten. Naarmate het geneesmiddel zich meer verspreidde, werd de samenstelling ingewikkelder. Galenus tekende in zijn werk ''De Antidotis'' een recept op met 70 ingrediënten. | |||
==Middeleeuwen== | |||
In de middeleeuwen kreeg theriak een reputatie als universeel wondermiddel, dat de genezing van alle ziekten beloofde, zoals bijvoorbeeld [[pest]], [[syfilis]] en [[cholera]]. | |||
{{wiu}} | {{wiu}} | ||
<!--- | <!--- | ||
De arts en apotheker Andreas Reichlin van Meldegg aanbevolen voor de behandeling van de pest in zijn boek gepubliceerd in 1450 de pest: | |||
"Item men moet geven aan de patiënt Metridat om azijn te drinken, het schilderen van de dag tot vier. Of we Houding maar Metridat nit, dus geef het Driackers [Theriak] gemischet het met azijn en saffraan; de gevechten, en leg de goddelozen Gifft. " | "Item men moet geven aan de patiënt Metridat om azijn te drinken, het schilderen van de dag tot vier. Of we Houding maar Metridat nit, dus geef het Driackers [Theriak] gemischet het met azijn en saffraan; de gevechten, en leg de goddelozen Gifft. " | ||
Versie van 26 mrt 2015 13:51
Theriak is een historisch geneesmiddel dat oorspronkelijk als tegengif werd ontwikkeld. In de Middeleeuwen werd het gebruikt als een universele remedie voor alle soorten van ziekten en kwalen. Het recept werd in de loop der tijden grondig veranderd.
Oudheid
De artsen van het klassieke Griekenland probeerden giftige slangenbeten te behandelen met een mengsel van anijs, venkel en komijn.
Mithridates VI Eupator (132 v.Chr.–63 v.Chr), de koning van Pontus in Klein-Azië, vreesde dat men hem zou vergiftigen. Zijn arts stelde een middel samen met 54 ingrediënten, waaronder eendenborst en het vlees van slangen en padden. Het middel werd naar hem Mithridatium genoemd.
Later werd het mengsel uitgebreid met het ingrediënt opium. Het woord Theriak zou volgens een zienswijze afgeleid kunnen zijn van het Perzische of Oudturkse woord voor deze uit papaver gewonnen stof. Volgens een andere etymologische interpretatie zou het afgeleid kunnen zijn van het Griekse woord θηρίον (therion = wild dier).
Andromachus, de lijfarts van keizer Nero, vulde het recept aan met tal van andere ingrediënten, waaronder addervlees. Dit geneesmiddel met de naam Theriaca Andromachi genoot een grote populariteit. Nero zou dit, evenals keizer Marcus Aurelius, regelmatig preventief hebben gebruikt, uit angst om vergiftigd te worden.
De Grieks-Romeinse arts Galenus beval het middel, met toevoeging van addervlees, aan als remedie tegen adderbeten. Naarmate het geneesmiddel zich meer verspreidde, werd de samenstelling ingewikkelder. Galenus tekende in zijn werk De Antidotis een recept op met 70 ingrediënten.
Middeleeuwen
In de middeleeuwen kreeg theriak een reputatie als universeel wondermiddel, dat de genezing van alle ziekten beloofde, zoals bijvoorbeeld pest, syfilis en cholera.