Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Ian Axford: verschil tussen versies
k (Gebruiker:FA/Iwan Axford hernoemd naar Ian Axford) |
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ian_Axford&oldid=36555920) |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
'''William Ian Axford''' ([[Dannevirke (Nieuw-Zeeland)|Dannevirke]], [[2 januari]] [[1933]] – [[Napier (Nieuw-Zeeland)|Napier]], [[13 maart]] [[2010]]) was een [[Nieuw-Zeeland]]s | '''William Ian Axford''' ([[Dannevirke (Nieuw-Zeeland)|Dannevirke]], [[2 januari]] [[1933]] – [[Napier (Nieuw-Zeeland)|Napier]], [[13 maart]] [[2010]]) was een [[Nieuw-Zeeland]]s ruimtewetenschapper. Zijn onderzoek richtte zich voornamelijk op de interactie van de [[zon]] met het magnetisch veld van de aarde ([[magnetosfeer]]) of het interstellaire medium ([[heliosfeer]]). | ||
Axford studeerde aan de universiteit van Canterbury in [[Christchurch (Nieuw-Zeeland)|Christchurch]], de [[universiteit van Manchester]] en de [[universiteit van Cambridge]]. In [[1960]] behaalde hij zijn doctoraat en ging vervolgens werken aan de "Defence Research Board of Canada" waar hij in 1961 een van zijn meest geciteerde artikelen schreef, ''A unifying theory of high-latitude geophysical phenomena and geomagnetic storms''. Hij werd in 1963 professor natuur- en [[astronomie|sterrenkunde]] aan de [[Cornell-universiteit]] in [[Ithaca (New York)]]. Nadien ging hij doceren aan de [[Universiteit van Californië - San Diego]]. In 1974 werd Axford directeur van het "Max Planck Instituut voor voor aëronomie" (MPAe). | Axford studeerde aan de universiteit van Canterbury in [[Christchurch (Nieuw-Zeeland)|Christchurch]], de [[universiteit van Manchester]] en de [[universiteit van Cambridge]]. In [[1960]] behaalde hij zijn doctoraat en ging vervolgens werken aan de "Defence Research Board of Canada" waar hij in 1961 een van zijn meest geciteerde artikelen schreef, ''A unifying theory of high-latitude geophysical phenomena and geomagnetic storms''. Hij werd in 1963 professor natuur- en [[astronomie|sterrenkunde]] aan de [[Cornell-universiteit]] in [[Ithaca (New York)]]. Nadien ging hij doceren aan de [[Universiteit van Californië - San Diego]]. In 1974 werd Axford directeur van het "Max Planck Instituut voor voor aëronomie" (MPAe). Dit instituut veranderde nadien zijn naam in [[Max-Planck-Instituut voor Zonnestelselonderzoek]]. Hij bleef daar tot aan zijn pensioen in 2001<ref>{{de}}http://www.uni-protokolle.de/nachrichten/id/67670/</ref>, met een onderbreking in de periode 1982-1985 toen hij vice-[[rector magnificus|rector]] was van de Victoria-universiteit van [[Wellington (stad)|Wellington]]. | ||
In 1995 werd Axford uitgeroepen tot "Nieuw-Zeelander van het Jaar" en in 1996 | In 1995 werd Axford uitgeroepen tot "Nieuw-Zeelander van het Jaar" en werd in 1996 geridderd. Hij overleed op 77-jarige leeftijd. | ||
{{Appendix}} | {{Wikidata|q130766)}} | ||
{{Appendix|2= | |||
* {{Bronvermelding anderstalige Wikipedia|taal=en|titel=Ian Axford|oldid=|datum=|sectie=}} | |||
{{references}}}} | |||
{{DEFAULTSORT:Axford, Ian}} | {{DEFAULTSORT:Axford, Ian}} | ||
| Regel 11: | Regel 14: | ||
[[Categorie:Nieuw-Zeelands astronoom]] | [[Categorie:Nieuw-Zeelands astronoom]] | ||
[[Categorie:Astrofysicus]] | [[Categorie:Astrofysicus]] | ||
Versie van 13 mrt 2014 11:51
William Ian Axford (Dannevirke, 2 januari 1933 – Napier, 13 maart 2010) was een Nieuw-Zeelands ruimtewetenschapper. Zijn onderzoek richtte zich voornamelijk op de interactie van de zon met het magnetisch veld van de aarde (magnetosfeer) of het interstellaire medium (heliosfeer).
Axford studeerde aan de universiteit van Canterbury in Christchurch, de universiteit van Manchester en de universiteit van Cambridge. In 1960 behaalde hij zijn doctoraat en ging vervolgens werken aan de "Defence Research Board of Canada" waar hij in 1961 een van zijn meest geciteerde artikelen schreef, A unifying theory of high-latitude geophysical phenomena and geomagnetic storms. Hij werd in 1963 professor natuur- en sterrenkunde aan de Cornell-universiteit in Ithaca (New York). Nadien ging hij doceren aan de Universiteit van Californië - San Diego. In 1974 werd Axford directeur van het "Max Planck Instituut voor voor aëronomie" (MPAe). Dit instituut veranderde nadien zijn naam in Max-Planck-Instituut voor Zonnestelselonderzoek. Hij bleef daar tot aan zijn pensioen in 2001[1], met een onderbreking in de periode 1982-1985 toen hij vice-rector was van de Victoria-universiteit van Wellington.
In 1995 werd Axford uitgeroepen tot "Nieuw-Zeelander van het Jaar" en werd in 1996 geridderd. Hij overleed op 77-jarige leeftijd.
Intertaalkoppelingen via Wikidata (via reasonator)
| Bronnen, noten en/of referenties
|