Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Mohamed Bouazizi: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 16: | Regel 16: | ||
==Jeugd== | ==Jeugd== | ||
Mohamed Bouazizi, lokaal bekend als Basboosa, was de zoon van een bouwvakker. Zijn vader Tarek Bouazizi overleed aan een hartaanval toen hij drie was, waarna Mohameds moeder hertrouwde met zijn oom. Mohamed ging naar school in [[Sidi Salah]] een kleine stad 19 kilometer van [[Sidi Bou Said (stad)|Sidi Bouzid]]. Toen de gezondheid van zijn oom verslechterde | Mohamed Bouazizi, lokaal bekend als Basboosa, was de zoon van een bouwvakker. Zijn vader Tarek Bouazizi overleed aan een hartaanval toen hij drie was, waarna Mohameds moeder hertrouwde met zijn oom. Mohamed ging naar school in [[Sidi Salah]] een kleine stad 19 kilometer van [[Sidi Bou Said (stad)|Sidi Bouzid]]. Toen de gezondheid van zijn oom verslechterde en hij niet meer in staat was regelmatig te werken, werd het onmogelijk om Mohameds school nog langer te betalen, waardoor hij de middelbare school niet kon afmaken. Vanaf zijn tiende had Mohamed al verschillende baantjes. In late tienerjaren koos hij ervoor om helemaal met school te stoppen en te gaan werken. | ||
Mohamed | Mohamed woonde in een bescheiden woning op 20 minuten van het centrum van Sidi Bouzid. Corruptie tierde er welig en de werkloosheid lag rond de 30%. Volgens zijn moeder meldde Mohamed zich aan bij het leger maar werd hij niet toegelaten. Ook andere sollicitaties liepen op niks uit. Hij zorgde financieel voor zijn oom, moeder en jongere zusjes, waarvan er één studeerde aan de universiteit. Als straatverkoper verdiende hij 140 dollar per maand. Hiervan spaarde hij wat om ooit een een vrachtwagen te kunnen kopen voor zijn werk.<ref>Rania Abouzeid, ''Postcard: Sidi Bouzid'', TIME nr. 8; 7 februari 2011.</ref> Volgens een goede vriend was Mohamed een bekende en populaire man, die gratis fruit en groenten gaf aan arme families.<ref>Yasmine Ryan, [http://english.aljazeera.net/indepth/features/2011/01/201111684242518839.html ''The tragic life of a street vendor'']. Al Jazeera English, 16 januari 2011.</ref> | ||
==Beslagname== | ==Beslagname== | ||
Volgens vrienden en bekenden waren Mohameds wagen en kar al vaker door de lokale politie in beslag genomen. Regelmatig eisten de agenten smeergeld. Maar aangezien er geen beter werk te vinden was, ging hij door als straatverkoper. Op 16 december 2010 kocht Mohamed om 10 uur ’s ochtends voor 200 dollar aan goederen om deze door te verkopen. Op 17 december begon hij om 8 uur ’s ochtends de waren aan te bieden, maar om half 11 viel de politie hem daarbij lastig. Zij namen zijn fruit in beslag. Volgens de politie was dit omdat Mohamed geen vergunning had voor dit werk. Volgens verschillende bronnen is het illegaal om zonder vergunning te verkopen, maar volgens andere bronnen, waaronder het hoofd van de dienst voor werkloosheid en onafhankelijk werk van het departement waar de stad Sidi Bouzid toebehoort, is een vergunning hiervoor niet nodig. | Volgens vrienden en bekenden waren Mohameds wagen en kar al vaker door de lokale politie in beslag genomen. Regelmatig eisten de agenten smeergeld. Maar aangezien er geen beter werk te vinden was, ging hij door als straatverkoper. Op 16 december 2010 kocht Mohamed om 10 uur ’s ochtends voor 200 dollar aan goederen om deze door te verkopen. Op 17 december begon hij om 8 uur ’s ochtends de waren aan te bieden, maar om half 11 viel de politie hem daarbij lastig. Zij namen zijn fruit in beslag. Volgens de politie was dit omdat Mohamed geen vergunning had voor dit werk. Volgens verschillende bronnen is het illegaal om zonder vergunning te verkopen, maar volgens andere bronnen, waaronder het hoofd van de dienst voor werkloosheid en onafhankelijk werk van het departement waar de stad Sidi Bouzid toebehoort, is een vergunning hiervoor niet nodig. | ||
Toen de agenten zijn weegschaal wegnamen, verzette Bouazizi zich. Volgens sommige getuigen werd hij in het gezicht geslagen | Toen de agenten zijn weegschaal wegnamen, verzette Bouazizi zich. Volgens sommige getuigen werd hij in het gezicht geslagen door een 45-jarige agente. Door een vrouwelijke agente geslagen te worden beschouwt men in Tunesië als een grotere vernedering dan door mannelijke agent geslagen te worden. Er naar Mohamed gespuugd en zijn fruitkar werd omgegooid. Volgens de familie werd ook een opmerking over zijn overleden vader gemaakt. Een broer van de desbetreffende agente, Faida Hamdi, getuigt dat zijn zus Mohamed niet heeft geslagen; een getuige meldt dat hij Faida Mohamed niet zag slaan, maar dat haar collega’s wel sloegen. | ||
==Zelfverbranding== | ==Zelfverbranding== | ||
Versie van 30 jan 2014 16:24
| Mohammed Bouazizi | ||
| Algemene informatie | ||
| Volledige naam | Tarek el-Tayyib Mohammed Ben Bouazizi محمد البوعزيزي | |
| Geboren | 29 maart 1984, Sidi Bouzid, Tunesië | |
| Overleden | 4 januari 2011, Ben Arous, Tunesië | |
| Beroep | straathandelaar | |
Tarek el-Tayyib Mohamed Ben Bouazizi (Sidi Bouzid, 29 maart 1984 – Ben Arous, 4 januari 2011), bekend als Mohamed Bouazizi, was een Tunesische straathandelaar die zichzelf op op 17 december 2010 in brand stak uit protest tegen de inbeslagneming van zijn handelswaren en de vernederingen door een politieagente. De demonstraties en protestacties die na zijn dood volgden, leidden tot de Tunesische Revolutie en de Arabische Lente.
Jeugd
Mohamed Bouazizi, lokaal bekend als Basboosa, was de zoon van een bouwvakker. Zijn vader Tarek Bouazizi overleed aan een hartaanval toen hij drie was, waarna Mohameds moeder hertrouwde met zijn oom. Mohamed ging naar school in Sidi Salah een kleine stad 19 kilometer van Sidi Bouzid. Toen de gezondheid van zijn oom verslechterde en hij niet meer in staat was regelmatig te werken, werd het onmogelijk om Mohameds school nog langer te betalen, waardoor hij de middelbare school niet kon afmaken. Vanaf zijn tiende had Mohamed al verschillende baantjes. In late tienerjaren koos hij ervoor om helemaal met school te stoppen en te gaan werken.
Mohamed woonde in een bescheiden woning op 20 minuten van het centrum van Sidi Bouzid. Corruptie tierde er welig en de werkloosheid lag rond de 30%. Volgens zijn moeder meldde Mohamed zich aan bij het leger maar werd hij niet toegelaten. Ook andere sollicitaties liepen op niks uit. Hij zorgde financieel voor zijn oom, moeder en jongere zusjes, waarvan er één studeerde aan de universiteit. Als straatverkoper verdiende hij 140 dollar per maand. Hiervan spaarde hij wat om ooit een een vrachtwagen te kunnen kopen voor zijn werk.[1] Volgens een goede vriend was Mohamed een bekende en populaire man, die gratis fruit en groenten gaf aan arme families.[2]
Beslagname
Volgens vrienden en bekenden waren Mohameds wagen en kar al vaker door de lokale politie in beslag genomen. Regelmatig eisten de agenten smeergeld. Maar aangezien er geen beter werk te vinden was, ging hij door als straatverkoper. Op 16 december 2010 kocht Mohamed om 10 uur ’s ochtends voor 200 dollar aan goederen om deze door te verkopen. Op 17 december begon hij om 8 uur ’s ochtends de waren aan te bieden, maar om half 11 viel de politie hem daarbij lastig. Zij namen zijn fruit in beslag. Volgens de politie was dit omdat Mohamed geen vergunning had voor dit werk. Volgens verschillende bronnen is het illegaal om zonder vergunning te verkopen, maar volgens andere bronnen, waaronder het hoofd van de dienst voor werkloosheid en onafhankelijk werk van het departement waar de stad Sidi Bouzid toebehoort, is een vergunning hiervoor niet nodig.
Toen de agenten zijn weegschaal wegnamen, verzette Bouazizi zich. Volgens sommige getuigen werd hij in het gezicht geslagen door een 45-jarige agente. Door een vrouwelijke agente geslagen te worden beschouwt men in Tunesië als een grotere vernedering dan door mannelijke agent geslagen te worden. Er naar Mohamed gespuugd en zijn fruitkar werd omgegooid. Volgens de familie werd ook een opmerking over zijn overleden vader gemaakt. Een broer van de desbetreffende agente, Faida Hamdi, getuigt dat zijn zus Mohamed niet heeft geslagen; een getuige meldt dat hij Faida Mohamed niet zag slaan, maar dat haar collega’s wel sloegen.
Zelfverbranding
Vernederd en woedend rende Mohamed naar het kantoorgebouw van de gouverneur om een klacht in te dienen en zijn weegschaal terug te vragen. De eis werd niet ingewilligd, ook niet toen Mohamed ermee dreigde zichzelf in brand te steken. Vervolgens ging hij naar een benzinestation, en schreeuwde voor het gebouw in het midden van de straat „Hoe moet ik dan overleven?” Hij overgoot zichzelf met brandstof en stak zichzelf om half twaalf in de voormiddag lokale tijd in brand. Hij werd naar het ziekenhuis overgebracht om behandeld te worden op de afdeling intensive care, maar overleed minder dan drie weken later.
Volgens Mohamed Bouazizi’s broer Salem en zus Leila ging het niet om een zelfmoord. Volgens Leila overgoot hij zich met benzine, en sprong woedend heen en weer, waarbij blijkbaar een vonk uit zijn aansteker de brand veroorzaakte.[3]
Bouazizi’s daad zorgde voor felle reacties in en ver buiten Tunesië. Velen zien in zijn wanhoopsdaad de vonk die leidde tot het omverwerpen van het regime van president Zine el-Abidine Ben Ali die sinds 1987 aan de macht was en tot protestacties die spoedig daarop ook navolging vonden in andere Arabische landen.
In Sidi Bouzid, Bouazizi’s woonplaats, braken protestacties uit. De demonstraties kregen weinig aandacht in de door de staat gecontroleerde media, maar verspreidden zich over het land. In januari 2011 braken ook in buurland Algerije onlusten uit onder de bevolking wegens de stijgende voedselprijzen en grote werkloosheid. gevolgd door protesten in Egypte.
De demonstraties escaleerden tot de Jasmijnrevolutie en protesten in de Arabische wereld, die ook leidden tot de val van het Egyptische regime.
In 2011 werd Bouazizi door het Europees Parlement postuum de Sacharovprijs toegekend, samen met vier anderen die een grote rol speelden in de Arabische Lente.
Weblinks
- Begrafenis Mohammed Bouazizi, NOS Nieuws, 6 januari 2011
- (en) A young man’s desperation challenges Tunisia’s repression, Foreign Policy, 3 januari 2011
- (en) Yasmine Ryan, The tragic life of a street vendor, Al Jazeera, 20 januari 2011.
(en) 1753077, in: Encyclopædia Britannica, 2024. (vertaal via: 
)
Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Mohamed Bouazizi op Wikimedia Commons.
| Voorganger: Guillermo Fariñas |
Sacharovprijs 2011 | Opvolger: |
- º Rania Abouzeid, Postcard: Sidi Bouzid, TIME nr. 8; 7 februari 2011.
- º Yasmine Ryan, The tragic life of a street vendor. Al Jazeera English, 16 januari 2011.
- º (de) Der Spiegel Online, 23 januari 2011, Was vor Mohammeds Martyrium geschah