Brooke Foss Westcott: verschil tussen versies

Versie van 16 jan 2013 09:00

Brooke Foss Westcott (Birmingham, 12 januari 1825 – Auckland Castle, Durham, 27 juli 1901) was een Engels theoloog en vanaf 1890 een anglicaans bisschop van Durham.

Brooke Foss Westcott werd in Birmingham geboren als zoon van de plantkundige Frederick Brooke Westcott. Hij ging naar de King Edward VI School en gradueerde in 1848 aan het Trinity College in Birmingham, waar hij wiskunde en klassieke talen studeerde. Hij sloot er vriendschap met There he formed a friendship with Joseph Barber Lightfoot, die hij later zou opvolgen als bisschop van Durham. Hij werd Fellow aan het Trinity college in 1849. In 1851 volgde zijn ordinatie, en in 1852 verliet hij Cambridge om aan de Harrow School te gaan doceren. Door zijn lezingen en onderzoek gedurende zeventien jaar bouwde hij zich een uitstekende reputatie op. Kort na zijn aankomst in Harrow, huwde hij.

Zijn vroege geschriften luidden een nieuw tijdperk in in de geschiedenis van de moderne Engelse theologie. In 1855 publiceerde hij de eerste versie van zijn History of the New Testament Canon („Geschiedenis van de canon van het Nieuwe Testament”), die hij veelvuldig herzag en uitbreidde; uiteindelijk werd dit werk een standaard met betrekking tot dit onderwerp. In 1859 verscheen zijn Characteristics of the Gospel Miracles („Eigenschappen van de wonderen uit de Evangeliën”).

In 1860 breidde hij een eerder gepubliceerd essay uit en dit leidde tot zijn Introduction to the Study of the Gospels („Inleiding tot de studie van de Evangeliën”), een werk dat blijkt geeft van een opmerkelijk inzicht en nauwgezetheid studiositeit, maar ook van een eerbiedige benadering gecombineerd, met een aanzienlijke vrijheid waarmee het werk zich afzet van traditionele interpretaties. Het werk van Westcott voor de Dictionary of the Bible (Bijbels woordenboek) van Smith, vooral zijn artikelen over ’Canon’, ’Makkabbeeën’ en ’Vulgaat’, geven blijk van uiterst nauwgezette en grondige voorbereiding. Dit leidde tot het samenstellen van de volgende populaire boeken The Bible in the Church („De Bijbel in de Kerk”, 1864) en een History of the English Bible („Geschiedenis van de Engelse Bijbel”, 1869). Tot dezelfde periode behoort The Gospel of the Resurrection („Het Evangelie van de Wederopstanding”, 1866). Als een doorwerking op fundamentele christelijke doctrines kreeg dit werk aanzienlijke aandacht. De breedte van zienswijzen, de erkenning van door de moderne geschiedwetenschap aangetoonde feiten en pure logica waren diepgaande karakteristieken van de wijze waarop Westcott theologische vraagstukken benaderde. In de tijd waarin het boek verscheen, toonde zijn apologetische methode zowel moed als originaliteit, maar de briljantheid van het werk wordt overschaduwd door de ondoorgrondelijke stijl.

Op 1 november 1870 werd hij verkozen voor de leerstoel van het Regius Professorship of Divinity aan de University of Cambridge. Hij bleef deze functie zelfs na 1890 uitoefenen, toen hij bisschop van Durham werd.

In 1881 gaven Westcott en Fenton John Anthony Hort hun tekstkritisch editie van de Griekse grondtekst uit onder de titel The New Testament in the Original Greek uit, waarin bijna dertig jaar van onafgebroken arbeid zat. Het werd een belangrijke uitgave die als basis gebruikt werd voor de English Revised Version van de Bijbel die hetzelfde jaar uitgegeven werd. De jaren waarin Westcott, Lightfoot en Hort elkaar veelvuldig ontmoetten en daardoor uiteraard veelvuldig discussieerden over hun werk, vormden een gelukkige en bevoorrechte periode in hun levens.

Westcott woonde in 1889 een conferentie bij van christenen uit heel Europa die zich zorgen maakten over de wapenwedloop die toen aan de gang was en die later tot de Eerste Wereldoorlog zou leiden. Als resultaat van deze conferentie ontstond de Christian Social Union, de christelijke sociale vakbond, waarvan Westcott tot president werd verkozen. Hij uitte zijn sociaal gevoel ook door als bisschop het zendingswerk te bevorderen, en door zijn bemiddeling in de staking van de mijnwerkers in Durham in 1892.

In 1890 werd hij in Westminster Abbey tot bisschop gewijd en werd twee weken later aangesteld als bisschop van Durham. Hij volgde Lightfoot op, die in december 1889 overleed.

Na zijn overlijden in 1901, kreeg de Training School in Cambridge hem ter ere de naam Westcott House.

Werken

Elements of the Gospel Harmony (1851)
History of the Canon of First Four Centuries (1853)
History of the New Testament Canon (1855)
Characteristics of Gospel Miracles (1859)
Introduction to the Study of the Gospels (1860)
The Bible in the Church (1864)
The Gospel of the Resurrection (1866)
Christian Life Manifold and One (1869)
Some Points in the Religious Life of the Universities (1873)
Paragraph Psalter for the Use of Chotrs (1879)
Commentary on the Gospel of St John (1881)
Commentary on the Epistles of St John (1883)
Revelation of the Risen Lord (1882)
Revelation of the Father (1884)
Some Thoughts from the Ordinal (1884)
Christus Consummator (1886)
Social Aspects of Christianity (1887)
The Victory of the Cross: Sermons in Holy Week (1888)
Commentary on the Epistle to the Hebrews (1889)
From Strength to Strength (1890)
Gospel of Life (1892)
The Incarnation and Common Life (1893)
Some Lessons of the Revised Version of the New Testament (1897)
Christian Aspects of Life (1897)
Lessons from Work (1901)

Weblinks

westcotthort.com
(en) Brooke Foss Westcott op ely.anglican.org
(de) Theologische Realenzyklopädie: B.F. Westcotts Werke und die Tübinger Schule

(en) 640443, in: Encyclopædia Britannica, 2024. (vertaal via: )

@@ Regel 2: / Regel 2: @@
 '''Brooke Foss Westcott''' ([[Birmingham]], [[12 januari]] [[1825]] – Auckland Castle, Durham, [[27 juli]] [[1901]]) was een [[Engeland|Engels]] [[theologie|theoloog]] en vanaf 1890 een [[Anglicaanse kerk|anglicaans]] bisschop van Durham.
-De geschriften die hij voortbracht tijdens zijn vroege periode brachten een nieuw tijdperk in de geschiedenis van modern Engelse, theologische wetenschap. In 1855 publiceerde hij de eerste versie van zijn ''History of the New Testament Canon'' („Geschiedenis van de canon van het [[Nieuwe Testament]]”), die hij veelvuldig herzag en uitbreidde; uiteindelijk werd dit werk een standaard met betrekking tot dit onderwerp. In 1859 verscheen zijn ''Characteristics of the Gospel Miracles'' („Eigenschappen van de wonderen uit de Evangeliën”).
+Brooke Foss Westcott werd in Birmingham geboren als zoon van de plantkundige Frederick Brooke Westcott. Hij ging naar de King Edward VI School en gradueerde in 1848 aan het Trinity College in Birmingham, waar hij wiskunde en klassieke talen studeerde. Hij sloot er vriendschap met There he formed a friendship with Joseph Barber Lightfoot, die hij later zou opvolgen als bisschop van Durham. Hij werd ''Fellow'' aan het Trinity college in 1849. In 1851 volgde zijn ordinatie, en in 1852 verliet hij Cambridge om aan de Harrow School te gaan doceren. Door zijn lezingen en onderzoek gedurende zeventien jaar bouwde hij zich een uitstekende reputatie op. Kort na zijn aankomst in Harrow, huwde hij.
-In 1860 breidde hij een eerder gepubliceerd essay uit en dit leidde tot zijn ''Introduction to the Study of the Gospels'' („Inleiding tot de studie van de Evangeliën”), een werk dat blijkt geeft van een opmerkelijk inzicht en nauwgezetheid studiositeit, maar ook van een eerbiedige benadering gecombineerd met een aanzienlijke vrijheid, waarmee het werk zich afzet van traditionele interpretaties. Het werk van Westcott voor de ''Dictionary of the Bible'' (Bijbels woordenboek) van Smith, vooral zijn artikelen over ’Canon’, ’Makkabbeeën’ en ’[[Vulgaat]]’, geven blijk van uiterst nauwgezette en grondige voorbereiding. Dit leidde tot het samenstellen van de volgende populaire boeken ''The Bible in the Church'' („De Bijbel in de Kerk”, 1864) en een ''History of the English Bible'' („Geschiedenis van de Engelse Bijbel”, 1869). Tot dezelfde periode behoort ''The Gospel of the Resurrection'' („Het Evangelie van de Wederopstanding”, 1866). Als een doorwerking op fundamentele christelijke doctrines kreeg dit werk aanzienlijke aandacht. De breedte van zienswijzen, de erkenning van door de moderne geschiedwetenschap aangetoonde feiten en pure logica waren diepgaande karakteristieken van de wijze waarop Westcott theologische vraagstukken benaderde. In de tijd waarin het boek verscheen, toonde zijn apologetische methode zowel moed als originaliteit, maar de briljantheid van het werk wordt overschaduwd door de ondoorgrondelijke stijl.
+Zijn vroege geschriften luidden een nieuw tijdperk in in de geschiedenis van de moderne Engelse [[theologie]]. In 1855 publiceerde hij de eerste versie van zijn ''History of the New Testament Canon'' („Geschiedenis van de canon van het [[Nieuwe Testament]]”), die hij veelvuldig herzag en uitbreidde; uiteindelijk werd dit werk een standaard met betrekking tot dit onderwerp. In 1859 verscheen zijn ''Characteristics of the Gospel Miracles'' („Eigenschappen van de wonderen uit de Evangeliën”).
-Op 1 november 1870 werd hij verkozen voor de leerstoel van het ''[[Regius Professorship of Divinity]]'' aan de [[University of Cambridge]]. Hij oefende deze functie uit tot 1890, toen hij als opvolger van Lightfoot bisschop werd.
+In 1860 breidde hij een eerder gepubliceerd essay uit en dit leidde tot zijn ''Introduction to the Study of the Gospels'' („Inleiding tot de studie van de Evangeliën”), een werk dat blijkt geeft van een opmerkelijk inzicht en nauwgezetheid studiositeit, maar ook van een eerbiedige benadering gecombineerd, met een aanzienlijke vrijheid waarmee het werk zich afzet van traditionele interpretaties. Het werk van Westcott voor de ''Dictionary of the Bible'' (Bijbels woordenboek) van Smith, vooral zijn artikelen over ’Canon’, ’Makkabbeeën’ en ’[[Vulgaat]]’, geven blijk van uiterst nauwgezette en grondige voorbereiding. Dit leidde tot het samenstellen van de volgende populaire boeken ''The Bible in the Church'' („De Bijbel in de Kerk”, 1864) en een ''History of the English Bible'' („Geschiedenis van de Engelse Bijbel”, 1869). Tot dezelfde periode behoort ''The Gospel of the Resurrection'' („Het Evangelie van de Wederopstanding”, 1866). Als een doorwerking op fundamentele christelijke doctrines kreeg dit werk aanzienlijke aandacht. De breedte van zienswijzen, de erkenning van door de moderne geschiedwetenschap aangetoonde feiten en pure logica waren diepgaande karakteristieken van de wijze waarop Westcott theologische vraagstukken benaderde. In de tijd waarin het boek verscheen, toonde zijn apologetische methode zowel moed als originaliteit, maar de briljantheid van het werk wordt overschaduwd door de ondoorgrondelijke stijl.
-== Griekse tekstuitgave ==
+Op 1 november 1870 werd hij verkozen voor de leerstoel van het ''[[Regius Professorship of Divinity]]'' aan de [[University of Cambridge]]. Hij bleef deze functie zelfs na 1890 uitoefenen, toen hij bisschop van Durham werd.
-In 1881 gaven Westcott en [[Fenton John Anthony Hort]] hun [[tekstkritiek van de Bijbel|tekstkritisch]] editie van de Griekse grondtekst uit onder de titel ''[[The New Testament in the Original Greek]]'' uit, waarin bijna dertig jaar van onafgebroken arbeid zat. De jaren waarin Westcott, Lightfoot en Hort elkaar veelvuldig ontmoetten en daardoor uiteraard veelvuldig discussieerden over hun werk, vormden een gelukkige en bevoorrechte periode in hun levens.
+In 1881 gaven Westcott en [[Fenton John Anthony Hort]] hun [[tekstkritiek van de Bijbel|tekstkritisch]] editie van de Griekse grondtekst uit onder de titel ''[[The New Testament in the Original Greek]]'' uit, waarin bijna dertig jaar van onafgebroken arbeid zat. Het werd een belangrijke uitgave die als basis gebruikt werd voor de English Revised Version van de Bijbel die hetzelfde jaar uitgegeven werd. De jaren waarin Westcott, Lightfoot en Hort elkaar veelvuldig ontmoetten en daardoor uiteraard veelvuldig discussieerden over hun werk, vormden een gelukkige en bevoorrechte periode in hun levens.
+Westcott woonde in 1889 een conferentie bij van christenen uit heel Europa die zich zorgen maakten over de wapenwedloop die toen aan de gang was en die later tot de [[Eerste Wereldoorlog]] zou leiden. Als resultaat van deze conferentie ontstond de Christian Social Union, de christelijke sociale vakbond, waarvan Westcott tot president werd verkozen. Hij uitte zijn sociaal gevoel ook door als bisschop het zendingswerk te bevorderen, en door zijn bemiddeling in de staking van de mijnwerkers in Durham in 1892.
+In 1890 werd hij in Westminster Abbey tot bisschop gewijd en werd twee weken later aangesteld als bisschop van Durham. Hij volgde Lightfoot op, die in december 1889 overleed.
+Na zijn overlijden in 1901, kreeg de Training School in Cambridge hem ter ere de naam Westcott House.
 == Werken ==
@@ Regel 40: / Regel 47: @@
 == Weblinks ==
 * [http://www.westcotthort.com/biographies.html westcotthort.com]
+* {{en}} [http://www.ely.anglican.org/about/good_and_great/bfwestcott.html Brooke Foss Westcott] op ely.anglican.org
 * {{de}}[http://books.google.at/books?id=0Rs0EBXVlwIC&pg=PA676&dq=Westcott+%22T%C3%BCbinger+Schule%22&hl=de&ei=D40QTaS5Ko6Rswaz14jTDA&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=1&ved=0CCYQ6AEwAA#v=onepage&q=Westcott%20%22T%C3%BCbinger%20Schule%22&f=false ''Theologische Realenzyklopädie:'' B.F. Westcotts Werke und die Tübinger Schule]
+{{EB|640443}}
 {{Normdaten|PND=118806858|LCCN=n/50/3371}}

Brooke Foss Westcott: verschil tussen versies

Versie van 16 jan 2013 09:00

Werken

Weblinks

Navigatiemenu

Zoeken