Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Kim Campbell: verschil tussen versies
k (→Zie ook: ]]) |
|||
| Regel 7: | Regel 7: | ||
Na haar politieke carrière ging zij lesgeven aan onder meer [[Harvard University]] en zette zij zich in voor de verspreiding van [[democratie]] via de mede door haar opgerichte ''Club van Madrid''. | Na haar politieke carrière ging zij lesgeven aan onder meer [[Harvard University]] en zette zij zich in voor de verspreiding van [[democratie]] via de mede door haar opgerichte ''Club van Madrid''. | ||
{{zieook|[[Lijst van Minister-Presidenten van Canada]]}} | |||
[[Categorie:Minister-president van Canada|Campbell, K]] | [[Categorie:Minister-president van Canada|Campbell, K]] | ||
[[Categorie:Geboren in 1947|Campbell, K]] | [[Categorie:Geboren in 1947|Campbell, K]] | ||
Versie van 23 sep 2008 23:08
Avril Phaedra Douglas "Kim" Campbell (Port Alberni (Brits-Columbia), 10 maart 1947) is een Canadees politicus en de 19e Minister-President van Canada van 25 juni 1993 tot 4 november 1993. Zij is tot nu toe de enige vrouwelijke minister-president van Canada.
Campbell groeide op in Brits-Columbia en studeerde aldaar politieke wetenschappen en later rechten. Na een korte carrière als advocaat werd zij in 1986 gekozen in het provinciale parlement van Brits-Columbia en in 1988 werd zij in het district Vancouver Centre voor de Progressief-Conservatieve Partij (Progressive Conservative Party) gekozen tot het Canadees Lagerhuis. In 1990 werd zij in het kabinet van toenmalig minister-president Brian Mulroney minister van, eerst justitie, en later defensie. Reeds in 1993 deed zij, succesvol, een gooi naar het leiderschap van de Progressief-Conservatieven en op 25 juni werd zij tot minister-president benoemd.
Haar korte tijd als minister-president werd voor een groot deel in beslag genomen door de campagne voor de verkiezingen die voor 25 oktober gepland waren. Hoewel de Progressief-Conservatieve Partij als derde partij uit de bus kwam behaalde het slecht 2 zetels in het parlement. De versnippering van het conservatieve kamp was hiermede debet aan. In het westen van Canada was de nieuwe Hervormingspartij (Reform Party) afgesplitst van de Conservatieven. De Liberalen onder Jean Chrétien profiteerde door met slechts 38% van de stemmen toch een absolute meerderheid van zetels te behalen. Campbell zelf verloor haar eigen zetel eveneens, onder andere door een verkeerde inschatting van de impact van een televisie-spot, waarin ze de draak stak met Jean Chrétien.
Na haar politieke carrière ging zij lesgeven aan onder meer Harvard University en zette zij zich in voor de verspreiding van democratie via de mede door haar opgerichte Club van Madrid.
