Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie en digitaal erfgoed, wenst u prettige feestdagen en een gelukkig 2025

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Massimo Introvigne: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 1: Regel 1:
'''Massimo Introvigne''' ([[Rome]], [[14 juni]] [[1955]]) is een Italiaans socioloog en jurist.
'''Massimo Introvigne''' ([[Rome]], [[14 juni]] [[1955]]) is een Italiaans socioloog en jurist.


Massimo Introvigne is hoogleraar godsdienstsociologie aan de Pauselijke Salesiaanse Universiteit, voormalig hoogleraar godsdienst aan het Pauselijk Atheneum Regina Apostolorum, stichtend directeur van het Centrum voor Studies over Nieuwe Religies (CESNUR), Uitvoerend secretaris van de Piedmont Society for the Sociology of Religion, voormalig vertegenwoordiger van de [[Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa|OVSE]]-voorzitter ter bestrijding van racisme, vreemdelingenhaat en discriminatie van christenen en van andere religies. Sinds 2012 is hij voorzitter van het Comité voor Godsdienstvrijheid dat is opgericht door het Italiaanse Ministerie van Buitenlandse Zaken en is hij in verschillende Europese landen opgetreden als adviseur over nieuwe religieuze bewegingen voor regeringen, wetshandhavingsinstanties en kerken.
Massimo Introvigne is hoogleraar godsdienstsociologie aan de Pauselijke Salesiaanse Universiteit, voormalig hoogleraar godsdienst aan het Pauselijk Atheneum Regina Apostolorum, stichtend directeur van het Centrum voor Studies over Nieuwe Religies (CESNUR), Uitvoerend secretaris van de Piedmont Society for the Sociology of Religion, voormalig vertegenwoordiger van de [[Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa|OVSE]]-voorzitter ter bestrijding van racisme, vreemdelingenhaat en discriminatie van christenen en van andere religies.


Introvigne schreef ongeveer 60 boeken in het Italiaans en meer dan 100 artikelen in wetenschappelijke tijdschriften over onderwerpen als nieuwe religieuze bewegingen, religieus pluralisme in de moderne samenleving en moderne westerse esoterie. Verschillende van zijn boeken zijn vertaald en gepubliceerd in het Engels, Duits, Frans, Spaans en andere talen. Hij is coauteur van de bekroonde ''Enciclopedia delle Religioni in Italia'' (Encyclopedie van religies in Italië), lid van de redactieraad van het wetenschappelijke tijdschrift ''Interdisciplinary Journal of Religions'' (uitgegeven door Baylor University)[6] en was lid van de redactieraad van ''Nova Religio''.
Introvigne schreef ongeveer 60 boeken in het Italiaans en meer dan 100 artikelen in wetenschappelijke tijdschriften over onderwerpen als nieuwe religieuze bewegingen, religieus pluralisme in de moderne samenleving en moderne westerse esoterie. Verschillende van zijn boeken zijn vertaald en gepubliceerd in het Engels, Duits, Frans, Spaans en andere talen. Hij is coauteur van de bekroonde ''Enciclopedia delle Religioni in Italia'' (Encyclopedie van religies in Italië), lid van de redactieraad van het wetenschappelijke tijdschrift ''Interdisciplinary Journal of Religions'' (uitgegeven door Baylor University) en was lid van de redactieraad van ''Nova Religio''.
 
In 1972 sloot hij zich aan bij de conservatieve katholieke groep Alleanza Cattolica. Van 2008 tot 2016 was hij vice-president van deze groep.


In 1975 gradueerde Introvigne af aan de Pauselijke Gregoriaanse Universiteit met een bachelordiploma (Laurea) in de filosofie. In 1979 promoveerde hij aan de Universiteit van Turijn met een proefschrift over de rechtsfilosofie ''I due principi di giustizia nella teoria di Rawls'' (De twee rechtvaardigheidprincipes volgens de theorie van [[John Rawls|Rawls]]). Van 1979 tot 1985 gaf hij les aan het Juridisch Instituut van de Universiteit van Turijn. Introvigne doceerde sociologie en de geschiedenis van religieuze stromingen aan de theologische faculteiten van de Pauselijke Universiteit van Santa Croce en het Pauselijke Athenaeum Regina Apostolorum, evenals sociologie aan de Università Europea di Roma.
In 1975 gradueerde Introvigne af aan de Pauselijke Gregoriaanse Universiteit met een bachelordiploma (Laurea) in de filosofie. In 1979 promoveerde hij aan de Universiteit van Turijn met een proefschrift over de rechtsfilosofie ''I due principi di giustizia nella teoria di Rawls'' (De twee rechtvaardigheidprincipes volgens de theorie van [[John Rawls|Rawls]]). Van 1979 tot 1985 gaf hij les aan het Juridisch Instituut van de Universiteit van Turijn. Introvigne doceerde sociologie en de geschiedenis van religieuze stromingen aan de theologische faculteiten van de Pauselijke Universiteit van Santa Croce en het Pauselijke Athenaeum Regina Apostolorum, evenals sociologie aan de Università Europea di Roma.
In 1988 was hij medeoprichter van het Centrum voor Studies over Nieuwe Religies (CESNUR), waarvan hij sindsdien directeur is.
Vanaf 2012 werd Introvigne vermeld als een „uitgenodigde professor in de sociologie van religieuze bewegingen” aan de Salesiaanse Pauselijke Universiteit in Turijn.
Ook sinds 2012 is hij voorzitter van het nieuw opgerichte Observatorium voor Godsdienstvrijheid dat is opgericht door het Italiaanse Ministerie van Buitenlandse Zaken en is hij in verschillende Europese landen opgetreden als adviseur over nieuwe religieuze bewegingen voor regeringen, wetshandhavingsinstanties en kerken.
Vanaf 2018 was Introvigne hoofdredacteur van het een online publicatie over religie en mensenrechten, ''Bitter Winter'', dat wordt uitgegeven door CESNUR.
Introvigne is een voorstander van de theorie van de religieuze economie, ontwikkeld door [[Rodney Stark]].


Naast zijn moedertaal Italiaans spreekt hij Engels, Spaans en Frans.
Naast zijn moedertaal Italiaans spreekt hij Engels, Spaans en Frans.
{{authority control|TYPE=p|GND=1036672336|LCCN=n/84/111939|VIAF=85392755|Wikidata=Q2664204}}
{{authority control|TYPE=p|GND=1036672336|LCCN=n/84/111939|VIAF=85392755|Wikidata=Q2664204}}
{{DEFAULTSORT:Introvigne, Masimo}}
{{DEFAULTSORT:Introvigne, Masimo}}

Versie van 20 feb 2024 03:00

Massimo Introvigne (Rome, 14 juni 1955) is een Italiaans socioloog en jurist.

Massimo Introvigne is hoogleraar godsdienstsociologie aan de Pauselijke Salesiaanse Universiteit, voormalig hoogleraar godsdienst aan het Pauselijk Atheneum Regina Apostolorum, stichtend directeur van het Centrum voor Studies over Nieuwe Religies (CESNUR), Uitvoerend secretaris van de Piedmont Society for the Sociology of Religion, voormalig vertegenwoordiger van de OVSE-voorzitter ter bestrijding van racisme, vreemdelingenhaat en discriminatie van christenen en van andere religies.

Introvigne schreef ongeveer 60 boeken in het Italiaans en meer dan 100 artikelen in wetenschappelijke tijdschriften over onderwerpen als nieuwe religieuze bewegingen, religieus pluralisme in de moderne samenleving en moderne westerse esoterie. Verschillende van zijn boeken zijn vertaald en gepubliceerd in het Engels, Duits, Frans, Spaans en andere talen. Hij is coauteur van de bekroonde Enciclopedia delle Religioni in Italia (Encyclopedie van religies in Italië), lid van de redactieraad van het wetenschappelijke tijdschrift Interdisciplinary Journal of Religions (uitgegeven door Baylor University) en was lid van de redactieraad van Nova Religio.

In 1972 sloot hij zich aan bij de conservatieve katholieke groep Alleanza Cattolica. Van 2008 tot 2016 was hij vice-president van deze groep.

In 1975 gradueerde Introvigne af aan de Pauselijke Gregoriaanse Universiteit met een bachelordiploma (Laurea) in de filosofie. In 1979 promoveerde hij aan de Universiteit van Turijn met een proefschrift over de rechtsfilosofie I due principi di giustizia nella teoria di Rawls (De twee rechtvaardigheidprincipes volgens de theorie van Rawls). Van 1979 tot 1985 gaf hij les aan het Juridisch Instituut van de Universiteit van Turijn. Introvigne doceerde sociologie en de geschiedenis van religieuze stromingen aan de theologische faculteiten van de Pauselijke Universiteit van Santa Croce en het Pauselijke Athenaeum Regina Apostolorum, evenals sociologie aan de Università Europea di Roma.

In 1988 was hij medeoprichter van het Centrum voor Studies over Nieuwe Religies (CESNUR), waarvan hij sindsdien directeur is.

Vanaf 2012 werd Introvigne vermeld als een „uitgenodigde professor in de sociologie van religieuze bewegingen” aan de Salesiaanse Pauselijke Universiteit in Turijn.

Ook sinds 2012 is hij voorzitter van het nieuw opgerichte Observatorium voor Godsdienstvrijheid dat is opgericht door het Italiaanse Ministerie van Buitenlandse Zaken en is hij in verschillende Europese landen opgetreden als adviseur over nieuwe religieuze bewegingen voor regeringen, wetshandhavingsinstanties en kerken.

Vanaf 2018 was Introvigne hoofdredacteur van het een online publicatie over religie en mensenrechten, Bitter Winter, dat wordt uitgegeven door CESNUR.

Introvigne is een voorstander van de theorie van de religieuze economie, ontwikkeld door Rodney Stark.

Naast zijn moedertaal Italiaans spreekt hij Engels, Spaans en Frans.

rel=nofollow