Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Luc Remacle: verschil tussen versies
(Nieuwe pagina aangemaakt met ''''Luc Remacle''' (Antwerpen 23 juni 1920 - ?) was een was een Belgisch collaborateur tijdens de Tweede...') |
|||
| Regel 13: | Regel 13: | ||
===Tweede Wereldoorlog=== | ===Tweede Wereldoorlog=== | ||
Remacle werd tijdens de [[Achttiendaagse Veldtocht]] krijgsgevangen genomen maar werd reeds vrijgelaten op 1 juni 1940. | |||
Via [[Herman Van Puymbrouck]] trad hij toe tot de Werkschutz (een soort voorloper van de [[Fabriekswacht]]) van scheepswerf [[Cockerill Yards|Cockerill]] die Duitse oorlogsschepen herstelde. | |||
Rond september 1940 kreeg hij in [[Frankrijk]]een opleiding een sabotageschool in [[Marailly]] om [[abwehr]]-agent te worden, dit liep echter op niets uit door zijn medestudenten loslippig waren waardoor het geheime centrum ontdekt werd door de Fransen. | Rond september 1940 kreeg hij in [[Frankrijk]]een opleiding een sabotageschool in [[Marailly]] om [[abwehr]]-agent te worden, dit liep echter op niets uit door zijn medestudenten loslippig waren waardoor het geheime centrum ontdekt werd door de Fransen. | ||
Versie van 23 mei 2023 00:15
Luc Remacle (Antwerpen 23 juni 1920 - ?) was een was een Belgisch collaborateur tijdens de Tweede Wereldoorlog.[1][2]
Levensloop
interbellum
Remacle groeide op in een katholiek Antwerps milieu. Hij volgde college aan het Sint-Norbertuscollege en was lid van de Katholieke Studentenactie (KSA), de Missievereniging en de Vlaamsgezinde Rodenbachgilde. Bij de parochiekring Sint Michaël en Petrus was hij lid van de toneelgroep Caritate en de zangvereniging Hoger Op
Hij werd rechtsgezind en werd eerst lid van het antisemitische Jongdinaso en later het Algemeen Vlaamsch Nationaal Jeugdverbond (AVNJ), de jeugdvereniging van het Vlaamsch Nationaal Verbond
Na zijn schooltijd werkte hij een jaar als bediende bij Standaard Uitgeverij, waarna hij zijn dienstplicht moest vervullen.
Tweede Wereldoorlog
Remacle werd tijdens de Achttiendaagse Veldtocht krijgsgevangen genomen maar werd reeds vrijgelaten op 1 juni 1940.
Via Herman Van Puymbrouck trad hij toe tot de Werkschutz (een soort voorloper van de Fabriekswacht) van scheepswerf Cockerill die Duitse oorlogsschepen herstelde.
Rond september 1940 kreeg hij in Frankrijkeen opleiding een sabotageschool in Marailly om abwehr-agent te worden, dit liep echter op niets uit door zijn medestudenten loslippig waren waardoor het geheime centrum ontdekt werd door de Fransen.
Remacle keerde terug naar België ging hierop aan de slag bij de Luchthaven van Deurne.
Hij werd (net zoals Joris Wiethase) lid van de Vlaamsche Jeugd die in 1941 werd opgericht door Alfons Wachtelaer.
In 1941 trachtte hij lid te worden van de Waffen-SS en trok hiervoor naar Duitsland, maar hij werd uiteindelijk afgekeurd wegens een oogletsel. Terug in België werkte hij enige tijd als chauffeur van een transportbedrijf.
Op 1 april 1942 ging hij bij de SIPO SDaan het werk als Wachtmann (hulpagent) en als secretaris van Kriminal-Sekretar Ernst Laïs. Hij voerde echter allerlei taken uit buiten zijn officiële jobomschrijving. Belangrijk is dat hij zelfstandig arrestaties uitvoerde van Joden. Tevens was hij tolk tijdens ondervragingen (die meestal met folteringen gepaard gingen).
Hij begeleidde meerdere transporten van tijdens razzia's gearresteerde Joden naar de Dossinkazerne (van waaruit ze per trein naar Auschwitz zouden worden vervoerd). Tijdens het transport van 4 september 1943 werden 145 Joden op 1 vrachtwagen gepropt, de van een verhuurfirma opgeëiste camion werd bestuurd door de zoon van de zaak, begeleid door Jodenjager Paul Martens en Remacle. De passagiers bonsden steeds harder op de wanden van de vrachtwagen omdat ze onvoldoende zuurstof hadden, er werd echter niet gestopt en bij aankomst in de Dossinkazerne waren 9 Joden overleden, de anderen waren ook meer dood dan levend. Volgens een naoorlogse getuigenis verklaarde Remacle bij het zien van één van de lijken onverschillig "een minder waarvoor moet gezorgd worden".
Op het einde van de oorlog vluchtte hij met de terugtrekkende Duitsers mee en was betrokken bij de incidenten in Apeldoorn waar tientallen Nederlandse gevangenen en verzetslui (maar ook gewone burgers) werden vermoord.
Na de oorlog
Na de oorlog werd Remacle tot levenslange gevangenisstraf veroordeeld. Het is onduidelijk wanneer hij vrij kwam.
In september 1981 werd hij op 3 verschillende dagen geïnterviewd door Maurice De Wilde.
Familie
Zijn broer Jos Remacle was lid van de Algemeene SS-Vlaanderen.
Bronnen, noten en/of referenties
|